Οχήματα γενικής διαφυγής… δίχως επιστροφή.
Η ανάληψη της ευθύνης από τη «Σέχτα επαναστατών» για τη δολοφονία του Σωκράτη Γκιόλια έγινε με μια προκήρυξη που είχε σαν εξώφυλλο μία φωτογραφία του οπλισμού της οργάνωσης και έδωσε αφορμή για πολλούς σχολιασμούς. Πέρα από τα στοιχεία που βγήκαν στη φόρα, για το ποιοι και πώς φύλαγαν τον Σωκράτη Γκιόλια και τα «κατορθώματα» της αστυνομίας, το ύφος και το περιεχόμενο της προκήρυξης είναι αποκαλυπτικό για την ψυχολογία και την ιδεολογία της νεο-τρομοκρατίας στη χώρα μας. Παραθέτουμε ορισμένα αποσπάσματα, ενδεικτικά αυτής της ψυχολογίας και της ιδεολογίας, που τα πιο χαρακτηριστικά του στοιχεία είναι ο ατομικοκεντρισμός, ο μηδενισμός και η επιλογή μιας αυτοκαταστροφής-ελευθερίας, σε αντίθεση με τη συμμετοχή στην κοινωνική ζωή – με όλα της τα καλά και τα κακά. Το «όχημα διαφυγής» μπορεί να οδηγήσει σε ένα φρικτό τέλος, παρά στην παράταση μιας φρίκης δίχως τέλος, που είναι η ζωή των εντός κοινωνίας ανθρώπων. Συνειδητά άεργοι, εχθρικά διακείμενοι για όσους διαμαρτύρονται (αγωνίζονται) για το δυσοίωνο μέλλον τους χωρίς να εξεγείρονται – όπως εκείνοι. Το μόνο που έχει αξία είναι να ζήσουν με «ανορθόδοξο τρόπο», κερδίζοντας «στιγμές απελευθερωμένου χρόνου», που «ανοίγουν το δρόμο για μια εσωτερική ελευθερία».
«Εμείς κουραστήκαμε από αυτό το κενό ζωής. Είπαμε φτάνει πια… όχι άλλες ξοφλημένες μέρες… όχι άλλες ταπεινώσεις στη δουλειά… όχι άλλες δανεικές προσευχές για καληνύχτα…».
«Έτσι, πριν 1,5 χρόνο φτιάξαμε τη Σέχτα Επαναστατών, που έγινε το όχημα διαφυγής μας απ’ τη γαμημένη ησυχία του κόσμου – φυλακή που ζούσαμε».
«Σε αυτό το διάστημα, αρκετοί από εμάς εκπαιδευτήκαμε στα όπλα, μάθαμε νέες τεχνικές, διαβάσαμε, ενημερωθήκαμε για άγνωστες μέχρι τότε καταστάσεις αγώνα, ανταλλάξαμε εμπειρίες και σκεπτικά με άλλους μαχητές και ανεφοδιαστήκαμε στον υλικοτεχνικό τομέα».
«Παράλληλα, οι υπόλοιποι μαχητές μας δεν έμειναν ανενεργοί. Δημιούργησαν ένα απαραίτητο δίκτυο πληροφοριών, συνέλεξαν στοιχεία, φρόντισαν τη συνειδητή αεργία μας και πρόσφεραν τις υπηρεσίες τους στο σκοπό της Επανάστασης και στην αξιοπρέπεια του εαυτού τους».
«Όσον αφορά την οικονομική κρίση και το μοιρολόι της κοινωνίας για το δυσοίωνο μέλλον της, δεν δίνουμε δεκάρα τσακιστή. Ένας κόσμος που διαμαρτύρεται για τα νέα δυσβάσταχτα οικονομικά μέτρα, δίχως πρώτα να έχει εξεγερθεί ενάντια στη νοηματική φτήνια της ίδιας της ζωής μέσα στο σύστημα, μας είναι αδιάφορος και άξιος της μοίρας του».
«Οι επαναστατικές οργανώσεις είναι οι μικρές προεικονίσεις ενός τέτοιου μέλλοντος. Οι σημερινοί αντάρτες πόλης οφείλουν να ξεπεράσουν την κοινωνιστική κληρονομιά του προλεταριάτου και να ανακηρύξουν ως επαναστατικό υποκείμενο τους ίδιους τους εαυτούς τους, τους συντρόφους τους και όλους όσοι αμφισβητούν έμπρακτα το πραξικόπημα της εξουσίας στις ζωές μας».
«Ακόμα κι αν δεν έρθει αυτό το μέλλον, εμείς θα το έχουμε γευτεί, ζώντας με το δικό μας ανορθόδοξο τρόπο στο σήμερα. Και αυτή η περιπέτεια, το ταξίδι προς την απελευθέρωση αξίζει την κάθε του στιγμή…».
«Στις διαδικασίες που προωθούν την ένοπλη πάλη κερδίζουμε στιγμές απελευθερωμένου χρόνου, καθώς μόνο αυτές επιτρέπουν τη ανάκτηση της χαμένης αξιοπρέπειας και ανοίγουν το δρόμο για μια εσωτερική ελευθερία».
Το ταξίδι αυτό είναι δίχως επιστροφή και πολλοί που το δοκίμασαν είχαν τραγική κατάληξη. Ούτε καινούργια πράγματα είναι αυτά, ούτε τόσο εν τέλει απελευθερωτικά. Δεν οδηγούν πουθενά και κυρίως δεν εμποδίζουν την αναπαραγωγή αυτού που διακηρύσσουν ότι θέλουν τόσο πολύ να καταστρέψουν!
Κ.Κ.
«Εμείς κουραστήκαμε από αυτό το κενό ζωής. Είπαμε φτάνει πια… όχι άλλες ξοφλημένες μέρες… όχι άλλες ταπεινώσεις στη δουλειά… όχι άλλες δανεικές προσευχές για καληνύχτα…».
«Έτσι, πριν 1,5 χρόνο φτιάξαμε τη Σέχτα Επαναστατών, που έγινε το όχημα διαφυγής μας απ’ τη γαμημένη ησυχία του κόσμου – φυλακή που ζούσαμε».
«Σε αυτό το διάστημα, αρκετοί από εμάς εκπαιδευτήκαμε στα όπλα, μάθαμε νέες τεχνικές, διαβάσαμε, ενημερωθήκαμε για άγνωστες μέχρι τότε καταστάσεις αγώνα, ανταλλάξαμε εμπειρίες και σκεπτικά με άλλους μαχητές και ανεφοδιαστήκαμε στον υλικοτεχνικό τομέα».
«Παράλληλα, οι υπόλοιποι μαχητές μας δεν έμειναν ανενεργοί. Δημιούργησαν ένα απαραίτητο δίκτυο πληροφοριών, συνέλεξαν στοιχεία, φρόντισαν τη συνειδητή αεργία μας και πρόσφεραν τις υπηρεσίες τους στο σκοπό της Επανάστασης και στην αξιοπρέπεια του εαυτού τους».
«Όσον αφορά την οικονομική κρίση και το μοιρολόι της κοινωνίας για το δυσοίωνο μέλλον της, δεν δίνουμε δεκάρα τσακιστή. Ένας κόσμος που διαμαρτύρεται για τα νέα δυσβάσταχτα οικονομικά μέτρα, δίχως πρώτα να έχει εξεγερθεί ενάντια στη νοηματική φτήνια της ίδιας της ζωής μέσα στο σύστημα, μας είναι αδιάφορος και άξιος της μοίρας του».
«Οι επαναστατικές οργανώσεις είναι οι μικρές προεικονίσεις ενός τέτοιου μέλλοντος. Οι σημερινοί αντάρτες πόλης οφείλουν να ξεπεράσουν την κοινωνιστική κληρονομιά του προλεταριάτου και να ανακηρύξουν ως επαναστατικό υποκείμενο τους ίδιους τους εαυτούς τους, τους συντρόφους τους και όλους όσοι αμφισβητούν έμπρακτα το πραξικόπημα της εξουσίας στις ζωές μας».
«Ακόμα κι αν δεν έρθει αυτό το μέλλον, εμείς θα το έχουμε γευτεί, ζώντας με το δικό μας ανορθόδοξο τρόπο στο σήμερα. Και αυτή η περιπέτεια, το ταξίδι προς την απελευθέρωση αξίζει την κάθε του στιγμή…».
«Στις διαδικασίες που προωθούν την ένοπλη πάλη κερδίζουμε στιγμές απελευθερωμένου χρόνου, καθώς μόνο αυτές επιτρέπουν τη ανάκτηση της χαμένης αξιοπρέπειας και ανοίγουν το δρόμο για μια εσωτερική ελευθερία».
Το ταξίδι αυτό είναι δίχως επιστροφή και πολλοί που το δοκίμασαν είχαν τραγική κατάληξη. Ούτε καινούργια πράγματα είναι αυτά, ούτε τόσο εν τέλει απελευθερωτικά. Δεν οδηγούν πουθενά και κυρίως δεν εμποδίζουν την αναπαραγωγή αυτού που διακηρύσσουν ότι θέλουν τόσο πολύ να καταστρέψουν!
Κ.Κ.
Σχόλια
