Γράφουν οι απολυμένοι της ΔΙΕΚΑΤ * για τον συνάδελφό τους Κουμάρ που σκοτώθηκε στην επισφάλεια
Η 5η Απριλίου, Δευτέρα του Πάσχα, επίσημη αργία, ήταν για πολλούς ημέρα ξεγνιασιάς, χαράς, γιορτής. Για τον Κουμάρ Βιτζάι, συνάδελφό μας στην ΔΙΕΚΑΤ ΚΑΤΑΣΚΕΥΕΣ, ήταν μία ακόμη οδυνηρή ημέρα. Από το πρωί θα εργαζόταν για πολλές ώρες, οδηγώντας μηχανάκι μέσα στην Αττική, μεταφέροντας φαγητό σε πελάτες. Στις 15.30 συνέβη το μοιραίο. Σκοτώθηκε όταν τον χτύπησε φορτηγό.
Ο Κουμάρ Βιτζάι είναι ένας ακόμη δολοφονημένος εργάτης. Ήρθε με όνειρα στο «δυτικό παράδεισο» της Ελλάδος, περνώντας σύνορα, διανύοντας ατελείωτα χιλιόμετρα από τη χώρα του, την Ινδία. Εδώ, όμως, τον περίμενε η σκληρή πραγματικότητα. Μαύρη εργασία, ουρές για χαρτιά, έλεγχοι, υποτιμητικά βλέμματα. Ώσπου ήρθε γι’ αυτόν η ευκαιρία που νόμιζε. Προσελήφθη στη ΔΙΕΚΑΤ ΚΑΤΑΣΚΕΥΕΣ ως οικοδόμος. Επιτέλους, ένσημα, μισθός, χαρτιά, εργασία σε μεγάλη εταιρία. Αυτά, όμως, μόνο στην αρχή. Μετά, σκληρή πραγματικότητα. Καθυστερήσεις μισθών, άγχος, ανασφάλεια, ώσπου στις 31/12/2008 μας ανακοινώνουν ότι η ΔΙΕΚΑΤ μπαίνει σε διαδικασία πτώχευσης και δεν υπάρχει μία.
Αναγνωρισμένες επίσημα οφειλές στον Κουμάρ, με ιδιόχειρες υπογραφές και σφραγίδα των αφεντικών – 4.300. Ανεπίσημα, εάν βάλουμε απλήρωτες ώρες, ελλιπή ένσημα, γύρω στις 10.000. Ποσό μικρό για έναν πλούσιο, όσο το 1/10 του αυτοκινήτου του, τεράστιο όμως για τον Κουμάρ, αφού πάνω σε αυτά τα χρήματα στήριζε πολλές ελπίδες για το μέλλον του. Για να μπορέσει να αντεπεξέλθει στα απλήρωτα ενοίκια και άλλες εκκρεμότητες, αναγκάστηκε να παραδοθεί σε ένα από τα γνωστά κάτεργα. Διανομέας με μηχανάκι, 12 ώρες ημερησίως, 7 ημέρες την εβδομάδα.
Στις 5 Απριλίου, οι φίλοι του Κουμάρ μας ανακοίνωσαν το τραγικό γεγονός. Ο Κουμάρ σκοτώθηκε σε «εργατικό ατύχημα». Συνάδελφός του από τη ΔΙΕΚΑΤ επικοινώνησε μετά το θάνατό του με τη λογίστρια που διαχειρίζεται την περιουσία των αφεντικών και είναι υπάλληλος στη σύνδικο της πτωχευμένης ΔΙΕΚΑΤ, ζητώντας κάποια από τα οφειλόμενα στον Κουμάρ χρήματα, για να μεταφερθεί στην Ινδία για την κηδεία του. Η λογίστρια, αφού δεν είπε ούτε συλλυπητήρια, με εντελώς αδιάφορο ύφος, ως γνήσιο τσιράκι των αφεντικών, του είπε ότι τα αφεντικά είναι με 100 ευρώ στην τσέπη και ψάχνουν για δουλειά! Ο διευθύνων σύμβουλος είπε σε άλλον συνάδελφο που επικοινώνησε μαζί του ότι ζει με δανεικά! Και οι δύο, όμως, έχουν βίλες, κότερα, εταιρίες, καταθέσεις και άλλα πολλά σε ονόματα δικών τους προσώπων, όπως όλα τα αφεντικά που πτωχεύουν τις εταιρίες τους. Παριστάνουν ξεδιάντροπα, όμως, τους φτωχούς που και αυτοί υποφέρουν. Τα χρήματα για την κηδεία και τη μεταφορά του Κουμάρ στην Ινδία, συνολικά 5.000, βρέθηκαν από την αλληλεγγύη των εργατών και φίλων του. Εμείς θα θυμόμαστε πάντοτε τον Κουμάρ ως φίλο, συνάδελφο, αλλά και ως έναν ακόμη δολοφονημένο εργάτη από την οικονομία του κέρδους.
Καλό σου ταξίδι Κουμάρ!
*Η ΔΙΕΚΑΤ είναι μια από τις πρώτες επιχειρήσεις που χρησιμοποίησαν τις ευνοϊκές ρυθμίσεις του νέου Πτωχευτικού Κώδικα (το περίφημο άρθρο 99) για να προστατευτούν και στη συνέχεια να κλείσουν, αφήνοντας τους εργαζομένους τους απλήρωτους.
