Ερωτηματικά προκαλεί η στάση του ΚΚΕ.
Η απάντηση της μεγαλύτερης δύναμης της Αριστεράς, που από τους κόλπους της προέρχεται το νέο θύμα, αφήνει ακόμη πιο πικρή γεύση. Η τοποθέτηση της Γ.Γ. του ΚΚΕ μέσα στη Βουλή, αμέσως μετά την επίσημη ανακοίνωση του θανάτου, αποτέλεσε το επιστέγασμα της πολιτικής επιλογής της ηγεσίας του ΚΚΕ για το διήμερο των πραγματικά πρωτοφανών κινητοποιήσεων.
Η Α. Παπαρήγα, γιατί άραγε, ξεκαθάρισε εξαρχής το ύφος της: «Κυρίες και κύριοι βουλευτές, μη φανταστείτε ότι θα μιλήσω σε υψηλούς τόνους, θα βάλω τις φωνές, θα χειρονομήσω… ακόμα κι αν σήμερα υπάρχει ένας νεκρός, όπου αυτός ο νεκρός δεν έπεσε από ανακοπή κάνοντας βόλτα στο Ζάππειο, ούτε πίνοντας τον καφέ του, ούτε, ξέρω ’γω, κάνοντας περίπατο στην εξοχή…».
Η Γ.Γ. του ΚΚΕ προχώρησε στη συνέχεια σε μία δήθεν πιστή αναπαράσταση των γεγονότων: «θέλω να σταθώ στα σημερινά γεγονότα. Με χαμηλούς τόνους, αλλά ακούστε την ουσία του προβλήματος, διότι ό,τι έγινε σήμερα ήταν προσχεδιασμένο. (…) Κι εκεί ήρθε αμέσως και κάλυψε ένας χώρος ο οποίος ήταν τα κεντρικά πανό “δεν πληρώνω, δεν πληρώνω” και μέσα εκεί ήταν αναρχοαριστεροί, αναρχοδεξιοί, “χρυσή αυγή”, φασιστοειδή, άνθρωποι του ΛΑΟΣ, λέω τι ήταν μέσα σ’ αυτό. Υπάρχουν χώροι που μπαίνουν διάφοροι…». Εδώ τσουβαλιάζονται τα πάντα από το «δεν πληρώνω» έως τους «αναρχοαριστερούς» και το ΛΑΟΣ. Τι εξυπηρετεί αυτό το συνονθύλευμα κάτω από την ταμπέλα των προβοκατόρων, ώστε να αφήνονται σαφείς υπαινιγμοί και να ενοχοποιούνται άλλοι χώροι της Αριστεράς και κομμάτια του κινήματος;
Γιατί συσκοτίζεται η σαφής και απερίφραστη καταγγελία της κυβερνητικής τρομοκρατίας και της δολοφονικής δράσης των συγκεκριμένων ομάδων της βίας; Κανείς δεν αμφισβήτησε ότι οι δυνάμεις του ΚΚΕ και του ΠΑΜΕ βρέθηκαν στο στόχαστρο της εγκληματικής δράσης αυτών των μηχανισμών. Τι εξυπηρετούν, όμως, οι άνετοι «χαμηλοί τόνοι» και η λεπτομερειακή «έκθεση συμβάντων»; Οι απαντήσεις δίνονται στη συνέχεια της ομιλίας: «Οχι, δεν είναι ο ΣΥΝ και ο ΣΥΡΙΖΑ χώρος που είναι υπέρ των κουκουλοφόρων, ιδεολογικά. Αλλά υπάρχει, δυστυχώς, η αντίληψη σε ορισμένους χώρους ότι μόλις κάνουμε ένα ντου στη Βουλή μέσα, από εδώ και από εκεί, να πέσει η κυβέρνηση και να είμαστε χρήσιμοι για μια καινούρια κυβέρνηση, κεντροδεξιά, κεντροαριστερή, δεν ξέρω πώς θα είναι. Αυτή είναι η λογική…».
Η απάντηση στο σκηνικό του φόβου και της παράλυσης, που επιδιώκουν και πάλι να στήσουν οι γνωστοί μηχανισμοί κρατικοί, παρακρατικοί και τα παπαγαλάκια των μίντια, είναι το μπετονάρισμα των τειχών απέναντι στις άλλες αριστερές δυνάμεις και κομμάτια του κινήματος, πολύ περισσότερο αξιοποιώντας το τραγικό γεγονός. Επανάληψη ευχών… «να πέσει η κυβέρνηση», αλλά πώς; Δια της γενικής ταξικής πάλης και ζύμωσης ακόμα και στον …ΓΑΠ: «Κοιτάξτε να δείτε, να πέσει η κυβέρνηση μια ώρα αρχύτερα και ένας από τους λόγους που θέλουμε να καταψηφιστεί το νομοσχέδιο είναι γιατί θέλουμε, ναι, να πέσει η κυβέρνηση. Δεν το κρύβουμε. Αλλά ξέρουμε πολύ καλά ότι την ίδια ώρα η κυρίαρχη τάξη στη χώρα μας, τα είπα στον κύριο Παπανδρέου προχτές, έχει εναλλακτικές λύσεις. Δεν έχει φτάσει το κίνημα αυτή τη στιγμή να έχει τη δική του αυτοτελή λύση, χωρίς κανένα ίχνος συνδέσμων με το σημερινό σύστημα, τα κόμματά του και τις παραφυάδες. Αλλά, βεβαίως, δεν μπορείς να περιμένεις μια και έξω να γίνει αυτό. Κάποια διάδοχη κυβέρνηση θα γίνει, πιο αδύναμη πρέπει να είναι, οι ρωγμές που υπάρχουν πρέπει να διευρυνθούν. Είναι μερικοί που πιστεύουν ότι αν κάνεις ένα ντου εντάξει, τελείωσε, και μάλιστα αν ο κόσμος φοβηθεί, φωτιές, συγκρούσεις, απεργίες κ.λπ., θα πέσει στα μαλακά με μια κυβέρνηση που θα κάνει “αγωνιστική” διαχείριση στο σύστημα. Εμείς δεν παρασυρόμαστε από τέτοια. Ξέρουμε πολύ καλά τι σημαίνει ταξική πάλη. Είναι σκληρή, με όλες τις μορφές πάλης, χωρίς καμία εξαίρεση, αλλά αυτά τα αποφασίζει ο λαός που ξέρει τι θέλει και επιλέγει τι θέλει. Και όχι με τρικ και με ενσταντανέ και με χάπενινγκ να αντιμετωπιστεί το ζήτημα».
Πραγματικά δεν έχει γίνει εδώ καμία κοπτοραπτική της ομιλίας της κ. Παπαρήγα στη Βουλή. Αξίζει να διαβαστεί ατόφια στο Ριζοσπάστη της 21/10, τα αποσπάσματα αδικούν την κριτική μας.
Είχε την ευκαιρία το ΚΚΕ να σηκώσει τους τόνους, απευθύνοντας ενωτικό, μαζικό και μαχητικό προσκλητήριο άμεσης παλλαϊκής απάντησης σε όλη τη χώρα για να ματαιωθούν τα μαύρα σχέδια του καθεστώτος να σπείρει τον τρόμο και την ηττοπάθεια. Να φύγει εδώ και τώρα η επικίνδυνη κυβέρνηση, έστω να καταγγελθεί ονομαστικά ο Παπουτσής. Τίποτε τέτοιο δεν επέτρεψε η «επαναστατική ψυχραιμία» στην Α. Παπαρήγα να ξεστομίσει. Η συγκλονιστική παρουσία του λαού στο διήμερο άλλο δρόμο έδειξε. Η ηγεσία του Κομμουνιστικού Κόμματος δε θα μπορεί για πολύ ακόμη να καμώνεται ότι αυτή και μόνο αυτή γνωρίζει να διαβάζει τα σημεία της πυξίδας της ταξικής πάλης. Η στάση της στα δραματικά γεγονότα το αποδεικνύει.
Η Α. Παπαρήγα, γιατί άραγε, ξεκαθάρισε εξαρχής το ύφος της: «Κυρίες και κύριοι βουλευτές, μη φανταστείτε ότι θα μιλήσω σε υψηλούς τόνους, θα βάλω τις φωνές, θα χειρονομήσω… ακόμα κι αν σήμερα υπάρχει ένας νεκρός, όπου αυτός ο νεκρός δεν έπεσε από ανακοπή κάνοντας βόλτα στο Ζάππειο, ούτε πίνοντας τον καφέ του, ούτε, ξέρω ’γω, κάνοντας περίπατο στην εξοχή…».
Η Γ.Γ. του ΚΚΕ προχώρησε στη συνέχεια σε μία δήθεν πιστή αναπαράσταση των γεγονότων: «θέλω να σταθώ στα σημερινά γεγονότα. Με χαμηλούς τόνους, αλλά ακούστε την ουσία του προβλήματος, διότι ό,τι έγινε σήμερα ήταν προσχεδιασμένο. (…) Κι εκεί ήρθε αμέσως και κάλυψε ένας χώρος ο οποίος ήταν τα κεντρικά πανό “δεν πληρώνω, δεν πληρώνω” και μέσα εκεί ήταν αναρχοαριστεροί, αναρχοδεξιοί, “χρυσή αυγή”, φασιστοειδή, άνθρωποι του ΛΑΟΣ, λέω τι ήταν μέσα σ’ αυτό. Υπάρχουν χώροι που μπαίνουν διάφοροι…». Εδώ τσουβαλιάζονται τα πάντα από το «δεν πληρώνω» έως τους «αναρχοαριστερούς» και το ΛΑΟΣ. Τι εξυπηρετεί αυτό το συνονθύλευμα κάτω από την ταμπέλα των προβοκατόρων, ώστε να αφήνονται σαφείς υπαινιγμοί και να ενοχοποιούνται άλλοι χώροι της Αριστεράς και κομμάτια του κινήματος;
Γιατί συσκοτίζεται η σαφής και απερίφραστη καταγγελία της κυβερνητικής τρομοκρατίας και της δολοφονικής δράσης των συγκεκριμένων ομάδων της βίας; Κανείς δεν αμφισβήτησε ότι οι δυνάμεις του ΚΚΕ και του ΠΑΜΕ βρέθηκαν στο στόχαστρο της εγκληματικής δράσης αυτών των μηχανισμών. Τι εξυπηρετούν, όμως, οι άνετοι «χαμηλοί τόνοι» και η λεπτομερειακή «έκθεση συμβάντων»; Οι απαντήσεις δίνονται στη συνέχεια της ομιλίας: «Οχι, δεν είναι ο ΣΥΝ και ο ΣΥΡΙΖΑ χώρος που είναι υπέρ των κουκουλοφόρων, ιδεολογικά. Αλλά υπάρχει, δυστυχώς, η αντίληψη σε ορισμένους χώρους ότι μόλις κάνουμε ένα ντου στη Βουλή μέσα, από εδώ και από εκεί, να πέσει η κυβέρνηση και να είμαστε χρήσιμοι για μια καινούρια κυβέρνηση, κεντροδεξιά, κεντροαριστερή, δεν ξέρω πώς θα είναι. Αυτή είναι η λογική…».
Η απάντηση στο σκηνικό του φόβου και της παράλυσης, που επιδιώκουν και πάλι να στήσουν οι γνωστοί μηχανισμοί κρατικοί, παρακρατικοί και τα παπαγαλάκια των μίντια, είναι το μπετονάρισμα των τειχών απέναντι στις άλλες αριστερές δυνάμεις και κομμάτια του κινήματος, πολύ περισσότερο αξιοποιώντας το τραγικό γεγονός. Επανάληψη ευχών… «να πέσει η κυβέρνηση», αλλά πώς; Δια της γενικής ταξικής πάλης και ζύμωσης ακόμα και στον …ΓΑΠ: «Κοιτάξτε να δείτε, να πέσει η κυβέρνηση μια ώρα αρχύτερα και ένας από τους λόγους που θέλουμε να καταψηφιστεί το νομοσχέδιο είναι γιατί θέλουμε, ναι, να πέσει η κυβέρνηση. Δεν το κρύβουμε. Αλλά ξέρουμε πολύ καλά ότι την ίδια ώρα η κυρίαρχη τάξη στη χώρα μας, τα είπα στον κύριο Παπανδρέου προχτές, έχει εναλλακτικές λύσεις. Δεν έχει φτάσει το κίνημα αυτή τη στιγμή να έχει τη δική του αυτοτελή λύση, χωρίς κανένα ίχνος συνδέσμων με το σημερινό σύστημα, τα κόμματά του και τις παραφυάδες. Αλλά, βεβαίως, δεν μπορείς να περιμένεις μια και έξω να γίνει αυτό. Κάποια διάδοχη κυβέρνηση θα γίνει, πιο αδύναμη πρέπει να είναι, οι ρωγμές που υπάρχουν πρέπει να διευρυνθούν. Είναι μερικοί που πιστεύουν ότι αν κάνεις ένα ντου εντάξει, τελείωσε, και μάλιστα αν ο κόσμος φοβηθεί, φωτιές, συγκρούσεις, απεργίες κ.λπ., θα πέσει στα μαλακά με μια κυβέρνηση που θα κάνει “αγωνιστική” διαχείριση στο σύστημα. Εμείς δεν παρασυρόμαστε από τέτοια. Ξέρουμε πολύ καλά τι σημαίνει ταξική πάλη. Είναι σκληρή, με όλες τις μορφές πάλης, χωρίς καμία εξαίρεση, αλλά αυτά τα αποφασίζει ο λαός που ξέρει τι θέλει και επιλέγει τι θέλει. Και όχι με τρικ και με ενσταντανέ και με χάπενινγκ να αντιμετωπιστεί το ζήτημα».
Πραγματικά δεν έχει γίνει εδώ καμία κοπτοραπτική της ομιλίας της κ. Παπαρήγα στη Βουλή. Αξίζει να διαβαστεί ατόφια στο Ριζοσπάστη της 21/10, τα αποσπάσματα αδικούν την κριτική μας.
Είχε την ευκαιρία το ΚΚΕ να σηκώσει τους τόνους, απευθύνοντας ενωτικό, μαζικό και μαχητικό προσκλητήριο άμεσης παλλαϊκής απάντησης σε όλη τη χώρα για να ματαιωθούν τα μαύρα σχέδια του καθεστώτος να σπείρει τον τρόμο και την ηττοπάθεια. Να φύγει εδώ και τώρα η επικίνδυνη κυβέρνηση, έστω να καταγγελθεί ονομαστικά ο Παπουτσής. Τίποτε τέτοιο δεν επέτρεψε η «επαναστατική ψυχραιμία» στην Α. Παπαρήγα να ξεστομίσει. Η συγκλονιστική παρουσία του λαού στο διήμερο άλλο δρόμο έδειξε. Η ηγεσία του Κομμουνιστικού Κόμματος δε θα μπορεί για πολύ ακόμη να καμώνεται ότι αυτή και μόνο αυτή γνωρίζει να διαβάζει τα σημεία της πυξίδας της ταξικής πάλης. Η στάση της στα δραματικά γεγονότα το αποδεικνύει.
Δ.Υ.
Σχόλια
