Της Ματίνας Παπαχριστούδη.
Ανοιχτά παραμένουν τα μέτωπα των δραματικών εξελίξεων στους εργασιακούς χώρους των ΜΜΕ.
Ανοιχτά παραμένουν τα μέτωπα των δραματικών εξελίξεων στους εργασιακούς χώρους των ΜΜΕ.
Σε επίπεδο επιχειρηματικών επιλογών, εκδότες και ιδιοκτήτες έχουν αποφασίσει και ακολουθούν τη σκληρή γραμμή του Μνημονίου και της τρόικας στα «μαγαζιά» τους. Δεν είναι καθόλου τυχαίο ότι τα ΜΜΕ είναι ο πρώτος χώρος στην ιδιωτική αγορά που προωθεί και εφαρμόζει τα κυβερνητικά μέτρα πριν καν αυτά εγκριθούν για το δημόσιο τομέα.
Ελπίζουν τα αφεντικά ή μάλλον επιχειρούν με νύχια και με δόντια να διατηρήσουν τα ισχυρά χαρτιά διαπραγμάτευσης με την πολιτική και οικονομική εξουσία, προωθώντας το πιο αποκρουστικό πρόσωπο της χειραγωγούμενης ενημέρωσης για το κοινό. Η αλήθεια είναι πως ειδικά στο δεύτερο δεν πείθουν. Ολοένα και περισσότερο, ολοένα και συχνότερα τα ΜΜΕ, κυρίαρχα και μικρότερα, γίνονται στόχος «αγανάκτησης» και διαμαρτυριών. Οι ενεργοί πολίτες, ακόμα και το παθητικό κοινό ενώπιον της γκρίζας οθόνης, αντιλαμβάνονται πλέον το κυρίαρχο μήνυμα των Μέσων Ενημέρωσης ως «εχθρικό» για τις ζωές τους. Με όποιο μανδύα κι αν μεταμφιεστεί η προωθούμενη χειραγώγηση απορρίπτεται.
Οι εκδότες, ιδιοκτήτες και πάσης φύσεως στελέχη που μετέχουν καθημερινά στη δημιουργία και παραγωγή της ιδεολογίας, κάνουν πως δεν καταλαβαίνουν. Συνεχίζουν με τα ίδια υλικά, τις ίδιες μεθόδους το παιχνίδι της διαπλοκής τους. Σε αυτό το τοπίο διεξάγονται κάθε είδους επαφές με τράπεζες, εφοπλιστές, κεφαλαιούχους σε fund και πολυεθνικές και αυτή η διαδικασία θα συνεχιστεί για ορισμένους ακόμη μήνες. Το διακύβευμα παραμένει η διατήρησή τους ως πόλου ισχυρής εξουσίας και στο μετα-μνημονίου καμένο τοπίο της χώρας.
Αυτός παραμένει ο κύριος στόχος τους. Να πάρουν μέρος στο πάρτυ των λάφυρων μια ολόκληρης χώρας και για αυτό βιάζονται πολύ πιο μπροστά από κάθε άλλη ιδιωτική επιχείρηση να επιβάλλουν τις νέες εργασιακές σχέσεις, να μειώσουν όσο γίνεται τους μισθούς, να απολύσουν εργαζόμενους. Οι απειλές και εκβιασμοί ότι θα βάλουν λουκέτο στα Μέσα τους απευθύνεται στους ήδη τρομοκρατημένους, φοβισμένους δημοσιογράφους τους. Συνηθισμένοι οι περισσότεροι όλα τα προηγούμενα χρόνια να σκύβουν το κεφάλι στην επέλαση της κατευθυνόμενης ενημέρωσης, στη σταδιακή και συνάμα ολοκληρωτική καταστροφή του περιεχομένου της ενημέρωσης και της δημοσιογραφίας, είναι εύκολο να λειτουργούν ως ευκαιριακοί «πελάτες» γραφειοκρατικών σωματείων και ενώσεων.
Γεγονός είναι πως οι εκδότες θα κλείσουν Μέσα. Θα το κάνουν με τα προγράμματα αναδιάρθρωσης που θα συμφωνήσουν με την πολιτική και οικονομική εξουσία το προσεχές διάστημα. Αλλά μέχρι τότε θέλουν και σκοπεύουν να έχουν καθαρίσει με τους «ενοχλητικούς» δημοσιογράφους, να έχουν μειώσει τους μισθούς, να έχουν δημιουργήσει τους νέους όρους εργασιακών σχέσεων. Να έχουν ολοκληρώσει τη «γαλέρα» στα Μέσα τους για τους πολλούς, που δεν θα συμμετέχουν στην παραγωγή ενημέρωσης αλλά μόνο στη διαχείριση και διανομή της, με ωράρια άνω των 10-12 ωρών, με χαμηλούς μισθούς των 500 και 600 ευρώ. Και, επίσης, γεγονός είναι πως αυτές οι εργασιακές σχέσεις υπάρχουν ήδη. Σε δεκάδες νέα Μέσα, ηλεκτρονικά και μικρά ΜΜΕ, οι γαλέρες είναι στημένες και λειτουργούν με τις νέες συνθήκες και όρους. Χωρίς τα συνδικαλιστικά όργανα των δημοσιογράφων να αρθρώσουν ούτε μια αντίδραση. Προς χάριν, υποτίθεται, τη σωτηρίας των θέσεων εργασίας. Αυτή η κατάσταση έχει οδηγήσει ήδη σε σχίσμα το δημοσιογραφικό κλάδο. Όσοι υπόκεινται ακόμη στο παλιό καθεστώς είναι πια ελάχιστοι. Και θα χάσουν…
Οι εκδότες, ιδιοκτήτες και πάσης φύσεως στελέχη που μετέχουν καθημερινά στη δημιουργία και παραγωγή της ιδεολογίας, κάνουν πως δεν καταλαβαίνουν. Συνεχίζουν με τα ίδια υλικά, τις ίδιες μεθόδους το παιχνίδι της διαπλοκής τους. Σε αυτό το τοπίο διεξάγονται κάθε είδους επαφές με τράπεζες, εφοπλιστές, κεφαλαιούχους σε fund και πολυεθνικές και αυτή η διαδικασία θα συνεχιστεί για ορισμένους ακόμη μήνες. Το διακύβευμα παραμένει η διατήρησή τους ως πόλου ισχυρής εξουσίας και στο μετα-μνημονίου καμένο τοπίο της χώρας.
Αυτός παραμένει ο κύριος στόχος τους. Να πάρουν μέρος στο πάρτυ των λάφυρων μια ολόκληρης χώρας και για αυτό βιάζονται πολύ πιο μπροστά από κάθε άλλη ιδιωτική επιχείρηση να επιβάλλουν τις νέες εργασιακές σχέσεις, να μειώσουν όσο γίνεται τους μισθούς, να απολύσουν εργαζόμενους. Οι απειλές και εκβιασμοί ότι θα βάλουν λουκέτο στα Μέσα τους απευθύνεται στους ήδη τρομοκρατημένους, φοβισμένους δημοσιογράφους τους. Συνηθισμένοι οι περισσότεροι όλα τα προηγούμενα χρόνια να σκύβουν το κεφάλι στην επέλαση της κατευθυνόμενης ενημέρωσης, στη σταδιακή και συνάμα ολοκληρωτική καταστροφή του περιεχομένου της ενημέρωσης και της δημοσιογραφίας, είναι εύκολο να λειτουργούν ως ευκαιριακοί «πελάτες» γραφειοκρατικών σωματείων και ενώσεων.
Γεγονός είναι πως οι εκδότες θα κλείσουν Μέσα. Θα το κάνουν με τα προγράμματα αναδιάρθρωσης που θα συμφωνήσουν με την πολιτική και οικονομική εξουσία το προσεχές διάστημα. Αλλά μέχρι τότε θέλουν και σκοπεύουν να έχουν καθαρίσει με τους «ενοχλητικούς» δημοσιογράφους, να έχουν μειώσει τους μισθούς, να έχουν δημιουργήσει τους νέους όρους εργασιακών σχέσεων. Να έχουν ολοκληρώσει τη «γαλέρα» στα Μέσα τους για τους πολλούς, που δεν θα συμμετέχουν στην παραγωγή ενημέρωσης αλλά μόνο στη διαχείριση και διανομή της, με ωράρια άνω των 10-12 ωρών, με χαμηλούς μισθούς των 500 και 600 ευρώ. Και, επίσης, γεγονός είναι πως αυτές οι εργασιακές σχέσεις υπάρχουν ήδη. Σε δεκάδες νέα Μέσα, ηλεκτρονικά και μικρά ΜΜΕ, οι γαλέρες είναι στημένες και λειτουργούν με τις νέες συνθήκες και όρους. Χωρίς τα συνδικαλιστικά όργανα των δημοσιογράφων να αρθρώσουν ούτε μια αντίδραση. Προς χάριν, υποτίθεται, τη σωτηρίας των θέσεων εργασίας. Αυτή η κατάσταση έχει οδηγήσει ήδη σε σχίσμα το δημοσιογραφικό κλάδο. Όσοι υπόκεινται ακόμη στο παλιό καθεστώς είναι πια ελάχιστοι. Και θα χάσουν…
Σχόλια
