Το προηγούμενο Σαββατοκύριακο ο Εμανουέλ Μακρόν πραγματοποίησε το πρώτο διεθνές ταξίδι του ως πρόεδρος της Γαλλίας. Πού; Στη μεγαλύτερη βάση του γαλλικού εκστρατευτικού σώματος στο Μαλί, όπου εδρεύουν 1.700 από τους 4.000 συνολικά Γάλλους στρατιωτικούς της «Επιχείρησης Μπαρχάν» στην αφρικανική ήπειρο – εκεί δηλαδή που ο ανταγωνισμός με την κινεζική διείσδυση αλλά και τις ΗΠΑ αναγκάζει το Παρίσι να εγκαταλείπει τα προσχήματα. Υποβοηθούμενοι από 18 μαχητικά και μεταγωγικά αεροσκάφη, 20 ελικόπτερα, 300 τεθωρακισμένα κ.λπ., οι Γάλλοι στρατιωτικοί έχουν στην… περιοχή ευθύνης τους άλλες 4 γειτονικές χώρες, μεταξύ των οποίων και την Μπουρκίνα Φάσο, όπου τα τελευταία χρόνια οργάνωσαν δύο πραξικοπήματα.
Ο νέος και μοντέρνος Γάλλος πρόεδρος απαξίωσε μάλιστα να προσγειωθεί στην πρωτεύουσα του Μαλί, όπως επιβάλλει το διπλωματικό πρωτόκολλο. Αντίθετα, πήγε απευθείας στη γαλλική βάση του Γκάο, όπου αναγκάστηκε να μεταβεί για να τον «υποδεχθεί» ο Μπουμπακάρ Κέιτα, ο κατ’ όνομα πρόεδρος του συγκεκριμένου υπό διαμελισμό (με ενορχηστρωτή πάντα τη Γαλλία…) κράτους. Πραγματοποιώντας λοιπόν το πρώτο προεδρικό ταξίδι σε μια από τις αφρικανικές νεοαποικίες, ο Μακρόν θέλησε να στείλει σαφές μήνυμα ότι θα συνεχίσει την ιμπεριαλιστική πολιτική του «σοσιαλιστή» προκατόχου του Φρανσουά Ολάντ – στον οποίο έπλεξε το εγκώμιο για τη «γενναία απόφασή του» να επέμβει στρατιωτικά σε μια υποτίθεται ανεξάρτητη χώρα.
Ο Μακρόν συνοδευόταν από τον Ζαν-Ιβ Λε Ντριάν, νέο υπουργό «των Γαλλικών Στρατιών» – αυτή είναι πλέον η ονομασία που έδωσε ο νέος πρόεδρος στο πάλαι ποτέ Υπουργείο Άμυνας! Ονομασία που παραπέμπει στη… ναπολεόντεια εποχή, αλλά οφείλει κανείς να παραδεχθεί ότι είναι πολύ ταιριαστή με τις παρηγορητικές ονειρώξεις μιας Γαλλίας κατά τα άλλα πλήρως υποταγμένης στο Βερολίνο. Άλλωστε ο Μακρόν δεν ξέχασε διόλου τη Γερμανία, αφού την κάλεσε να μοιραστούν και να συνδιαχειριστούν τη λεία. Το συγκεκριμένο ταξίδι ενισχύει τις εκτιμήσεις ότι η Γαλλία σκοπεύει να κρατήσει σφιχτά υπό τον έλεγχό της τις πρώην αποικίες της στην Αφρική, έστω και συνεταιρικά με την ηγεμονική στην Ε.Ε. Γερμανία. Πάντα βέβαια στο όνομα της «βοήθειας» προς τους λαούς της περιοχής – όπως κάνει κάθε ιμπεριαλιστής, έστω και κουρελής πλέον, που σέβεται τον εαυτό του.
