Έργα και ημέρες της σύντομης παρουσίας Σαμαρά στο υπουργείο Πολιτισμού. Της Δήμητρας Κουντή
Ρουσφέτια πολιτικών φίλων και συντοπιτών, «μεταφορά» αρχαίου ναού στην εκλογική περιφέρειά του(!) και λογοκρισία για λόγους θρησκευτικούς…
κόσμησαν το σύντομο πέρασμα του κ. Αντώνη Σαμαρά από το υπουργείο Πολιτισμού. Ο σημαιοφόρος του ευρωπαϊσμού εν Ελλάδι, όπως ο ίδιος αυτοανακηρύχθηκε, προκειμένου να σώσει τη χώρα από τους «αντιευρωπαϊστές» συμπεριφέρθηκε με τα παραδοσιακά ανατολίτικα ήθη και έθιμα στη διάρκεια της σύντομης παρουσίας του στην Μπουμπουλίνας.
Ήταν 7 Ιανουαρίου του 2009 όταν ο σημερινός αρχηγός της Νέας Δημοκρατίας κλήθηκε να αναλάβει το υπουργείο Πολιτισμού. Την ημέρα εκείνη το κτίριο του υπουργείου το είχαν κυριολεκτικά καταλάβει εκατοντάδες Μεσσήνιοι. Αντινομάρχες, δήμαρχοι, δημοτικοί σύμβουλοι και πολιτικοί φίλοι του κ. Σαμαρά.
Ποτέ άλλοτε στην πρόσφατη ιστορία των τελετών παράδοσης παραλαβής δεν είχε δημιουργηθεί τέτοιο αδιαχώρητο στο υπουργείο Πολιτισμού. Ήταν, δε, τόσο ο… ενθουσιασμός των παρευρισκομένων που έφτανε στα όρια της οχλαγωγίας αναγκάζοντας τον ίδιο τον Σαμαρά να ζητήσει: «Οι Μεσσήνιοι να ησυχάσουν», ώστε να ξεκινήσει η τελετή παράδοσης-παραλαβής του υπουργείου.
Μετά το τέλος της τελετής δικαιολόγησε στους δημοσιογράφους το πανδαιμόνιο λέγοντας: «Οι άνθρωποι αυτοί περίμεναν αυτή τη στιγμή 17 χρόνια».
Λίγους μήνες μετά -μόλις εννιά μήνες έμεινε στο τιμόνι του υπουργείου Πολιτισμού ο Αντώνης Σαμαράς- θα αντιλαμβανόμασταν όλοι τη σημασία εκείνης της υπέρμετρης χαράς και προσμονής των Μεσσηνίων.
Ο νυν αρχηγός της Νέας Δημοκρατίας φρόντισε, ακολουθώντας τις καλύτερες παραδόσεις του παλαιοκομματισμού, να ευεργετήσει διπλά τους Μεσσήνιους κομματικούς φίλους του. Εξ όσων είδαν το φως της δημοσιότητας, φρόντισε να προσληφθούν στο Νέο Μουσείο Ακρόπολης πολλοί από τη Μεσσηνία και να μεταφερθεί διοικητικά από την Ηλεία στη Μεσσηνία ένας ολόκληρος ναός: ο Ναός του Επικούρειου Απόλλωνα! Οι ευεργεσίες αυτές, κοινώς τα ρουσφέτια, παρήγαγαν τουλάχιστον κακοφωνία, αντίθετα από ό,τι προέτρεπε ο στίχος του Οδυσσέα Ελύτη που είχε επιλέξει και τότε ο
Αντώνης Σαμαράς. Κατά δήλωσή του θα επιζητούσε ως υπουργός Πολιτισμού «να χτυπά τα πλήκτρα και να παράγει ευφωνία». Κάτι που δεν ήταν αδύνατο την χρονική εκείνη περίοδο, καθώς παραλάμβανε από τον Μιχάλη Λιάπη ένα υπουργείο που βρίσκονταν στα τάρταρα της αναξιοπιστίας, μετά την… πτώση του Χρήστου Ζαχόπουλου.
Στον Αντώνη Σαμαρά έπεφτε μάλιστα και το «φλουρί» των λαμπρών εγκαινίων του νέου Μουσείου Ακρόπολης, τα οποία όμως κατάφερε να αμαυρώσει τόσο με την πρόσληψη των τουλάχιστον 27 Μεσσηνίων (σε ένα σύνολο 126 προσληφθέντων ), όσο και με τη λογοκρισία της μικρού μήκους ταινίας του Κώστα Γαβρά που προβάλλονταν στο Μουσείο. Η ταινία αφορούσε την ιστορία της Ακρόπολης και του Παρθενώνα και στηριγμένη στην ιστορική αλήθεια υπενθύμιζε ότι τον καταστροφικό ρόλο του λόρδου Έλγιν αλλά κάποιων Ελλήνων ρασοφόρων. Μετά από απόφαση όμως του Α. Σαμαρά και του προέδρου του μουσείου Δ. Παντερμανλή κόπηκαν οι σκηνές και οι σχετικές αναφορές στους ρασοφόρους. Το γεγονός αυτό είχε προκαλέσει την αντίδραση του διεθνούς και ελληνικού Τύπου και φυσικά του Κ. Γαβρά που είχε δηλώσει μεταξύ άλλων: “Η ιστορία επαναλαμβάνεται: οι θρησκόληπτοι που άλλοτε ακρωτηρίαζαν τα αγάλματα, σήμερα επεμβαίνουν και κόβουν τις εικόνες. Το πεδίο των λογοκριτών εμπλουτίσθηκε με ανώτερους δημοσίους λειτουργούς των οποίων το καθήκον είναι η προστασία της Δημοκρατίας…”
κόσμησαν το σύντομο πέρασμα του κ. Αντώνη Σαμαρά από το υπουργείο Πολιτισμού. Ο σημαιοφόρος του ευρωπαϊσμού εν Ελλάδι, όπως ο ίδιος αυτοανακηρύχθηκε, προκειμένου να σώσει τη χώρα από τους «αντιευρωπαϊστές» συμπεριφέρθηκε με τα παραδοσιακά ανατολίτικα ήθη και έθιμα στη διάρκεια της σύντομης παρουσίας του στην Μπουμπουλίνας.
Ήταν 7 Ιανουαρίου του 2009 όταν ο σημερινός αρχηγός της Νέας Δημοκρατίας κλήθηκε να αναλάβει το υπουργείο Πολιτισμού. Την ημέρα εκείνη το κτίριο του υπουργείου το είχαν κυριολεκτικά καταλάβει εκατοντάδες Μεσσήνιοι. Αντινομάρχες, δήμαρχοι, δημοτικοί σύμβουλοι και πολιτικοί φίλοι του κ. Σαμαρά.
Ποτέ άλλοτε στην πρόσφατη ιστορία των τελετών παράδοσης παραλαβής δεν είχε δημιουργηθεί τέτοιο αδιαχώρητο στο υπουργείο Πολιτισμού. Ήταν, δε, τόσο ο… ενθουσιασμός των παρευρισκομένων που έφτανε στα όρια της οχλαγωγίας αναγκάζοντας τον ίδιο τον Σαμαρά να ζητήσει: «Οι Μεσσήνιοι να ησυχάσουν», ώστε να ξεκινήσει η τελετή παράδοσης-παραλαβής του υπουργείου.
Μετά το τέλος της τελετής δικαιολόγησε στους δημοσιογράφους το πανδαιμόνιο λέγοντας: «Οι άνθρωποι αυτοί περίμεναν αυτή τη στιγμή 17 χρόνια».
Λίγους μήνες μετά -μόλις εννιά μήνες έμεινε στο τιμόνι του υπουργείου Πολιτισμού ο Αντώνης Σαμαράς- θα αντιλαμβανόμασταν όλοι τη σημασία εκείνης της υπέρμετρης χαράς και προσμονής των Μεσσηνίων.
Ο νυν αρχηγός της Νέας Δημοκρατίας φρόντισε, ακολουθώντας τις καλύτερες παραδόσεις του παλαιοκομματισμού, να ευεργετήσει διπλά τους Μεσσήνιους κομματικούς φίλους του. Εξ όσων είδαν το φως της δημοσιότητας, φρόντισε να προσληφθούν στο Νέο Μουσείο Ακρόπολης πολλοί από τη Μεσσηνία και να μεταφερθεί διοικητικά από την Ηλεία στη Μεσσηνία ένας ολόκληρος ναός: ο Ναός του Επικούρειου Απόλλωνα! Οι ευεργεσίες αυτές, κοινώς τα ρουσφέτια, παρήγαγαν τουλάχιστον κακοφωνία, αντίθετα από ό,τι προέτρεπε ο στίχος του Οδυσσέα Ελύτη που είχε επιλέξει και τότε ο
Αντώνης Σαμαράς. Κατά δήλωσή του θα επιζητούσε ως υπουργός Πολιτισμού «να χτυπά τα πλήκτρα και να παράγει ευφωνία». Κάτι που δεν ήταν αδύνατο την χρονική εκείνη περίοδο, καθώς παραλάμβανε από τον Μιχάλη Λιάπη ένα υπουργείο που βρίσκονταν στα τάρταρα της αναξιοπιστίας, μετά την… πτώση του Χρήστου Ζαχόπουλου.
Στον Αντώνη Σαμαρά έπεφτε μάλιστα και το «φλουρί» των λαμπρών εγκαινίων του νέου Μουσείου Ακρόπολης, τα οποία όμως κατάφερε να αμαυρώσει τόσο με την πρόσληψη των τουλάχιστον 27 Μεσσηνίων (σε ένα σύνολο 126 προσληφθέντων ), όσο και με τη λογοκρισία της μικρού μήκους ταινίας του Κώστα Γαβρά που προβάλλονταν στο Μουσείο. Η ταινία αφορούσε την ιστορία της Ακρόπολης και του Παρθενώνα και στηριγμένη στην ιστορική αλήθεια υπενθύμιζε ότι τον καταστροφικό ρόλο του λόρδου Έλγιν αλλά κάποιων Ελλήνων ρασοφόρων. Μετά από απόφαση όμως του Α. Σαμαρά και του προέδρου του μουσείου Δ. Παντερμανλή κόπηκαν οι σκηνές και οι σχετικές αναφορές στους ρασοφόρους. Το γεγονός αυτό είχε προκαλέσει την αντίδραση του διεθνούς και ελληνικού Τύπου και φυσικά του Κ. Γαβρά που είχε δηλώσει μεταξύ άλλων: “Η ιστορία επαναλαμβάνεται: οι θρησκόληπτοι που άλλοτε ακρωτηρίαζαν τα αγάλματα, σήμερα επεμβαίνουν και κόβουν τις εικόνες. Το πεδίο των λογοκριτών εμπλουτίσθηκε με ανώτερους δημοσίους λειτουργούς των οποίων το καθήκον είναι η προστασία της Δημοκρατίας…”
Σχόλια
