Προϋπολογισμός κοινωνικού ολοκαυτώματος

Αναγκαία μια άλλη κυβέρνηση για να σταματήσει η καταστροφή. Της Νάντιας Βαλαβάνη

Τα μεταφυσικά οικονομικά του «ενάρετου κύκλου της δημοσιονομικής σταθερότητας και ανάπτυξης», που ασπάζεται ο κ. υπουργός Οικονομικών -και προφανώς ασπάζεται και η τρόικα- αδυνατούν να εξαναγκαστούν να αντιμετωπίσουν την πραγματική ζωή.
Δεν μπορούν να εξηγηθούν διαφορετικά φαινόμενα, όπως το ότι η παγκόσμια οικονομία βρίσκεται στα πρόθυρα μας νέας ύφεσης και το ΔΝΤ διορθώνει, για άλλη μία φορά, προς τα κάτω όλες τις προβλέψεις του στον κόσμο και την Ευρώπη στο World Outlook του Οκτωβρίου 2012. Το ίδιο κάνει και η Ευρωπαϊκή Επιτροπή στη χθεσινή φθινοπωρινή της Έκθεση. Επιπλέον, το ΔΝΤ κάνει την πολύ σημαντική διαπίστωση με βάση τα εμπειρικά δεδομένα 28 χωρών, ότι οι προβλέψεις του «έπεσαν έξω». Δηλαδή, ενώ υπολόγιζε με δημοσιονομικούς πολλαπλασιαστές 0,5 -για κάθε ένα ευρώ «μέτρων» που θα έκοβε από την οικονομία των υπό επιτήρηση χωρών, αυτή θα συρρικνωνόταν κατά μισό ευρώ- από την ύφεση του 2009 και πέρα το ΑΕΠ τους μειωνόταν τελικά από 0,9% έως 1,7%.
Η ζημιά, δηλαδή, στην πραγματική οικονομία ήταν μέχρι και υπερτριπλάσια σε σύγκριση με τους βασικούς υπολογισμούς. Από το «χαντάκωμα» αυτών των χωρών, παρ’ όλα αυτά, το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο δεν καταλήγει ότι χρειάζεται να τερματιστεί η πολιτική της λιτότητας. (…)
Καθώς η κάθε χώρα δεν υποφέρει μόνο από τις επιπτώσεις της δικής της δημοσιονομικής λιτότητας αλλά δέχεται και την επίδραση από τη διάχυση των «συντονισμένων», πλέον, πολιτικών λιτότητας στο ευρωπαϊκό και διεθνές περιβάλλον -το φαινόμενο που τελευταία ονομάζεται «Σύμφωνο Αυτοκτονίας»- το ΑΕΠ της μειώνεται επιπροσθέτως από τα μέτρα που εφαρμόζονται στις υπόλοιπες χώρες τού «Συμφώνου» μέσω των εμπορικών ανταλλαγών. Σε αυτήν την περίπτωση εμφανίζεται το λεγόμενο «δημοσιονομικό παράδοξο»: Λόγω των συντονισμένων πολιτικών λιτότητας, το χρέος των υπερχρεωμένων χωρών αντί να μειώνεται, αυξάνεται.
Αν αυτό ισχύει στις υπερχρεωμένες χώρες του ευρωπαϊκού Νότου, ισχύει ενισχυμένα για την Ελλάδα, όπου τα Μνημόνια έχουν εκτινάξει το δημόσιο χρέος. Με μέτρα κατά την τριετία μεταξύ 2010-2012 συνολικού ύψους 49 δισεκατομμυρίων ευρώ, ίσα με απώλεια του 22,5%, του ¼ σχεδόν του ΑΕΠ -όντως πρωτοφανές στην ιστορία των αναπτυγμένων κρατών-, το έλλειμμα μειώθηκε κατά 23 δισεκατομμύρια ή 9% του ΑΕΠ, ενώ το χρέος από 297 δισεκατομμύρια ή 129% του ΑΕΠ στο ξεκίνημα του 2010 προβλέπεται να φθάσει στο τέλος της φετινής χρονιάς, σύμφωνα με το αναθεωρημένο στην Εισηγητική Έκθεση χρέος, στα 340 δισεκατομμύρια ή 175,6% του ΑΕΠ – δηλαδή 5% περισσότερο από τον υπολογισμό της Έκθεσης Οκτωβρίου του Διεθνούς Νομισματικού Ταμείου.
Κι αυτό έγινε μετά τη μεσολάβηση, φέτος τον Μάρτιο, ενός «κουρέματος»-παγκόσμιας πατέντας, του PSI, μέσα από το οποίο καταφέραμε τελικά ως χώρα να αυξήσουμε, αντί να μειώσουμε, το συνολικό ύψος του χρέους χάρη στη νέα δανειακή σύμβαση που χρειάστηκε να συναφθεί, καθώς μας επέβαλαν να κουρέψουμε πρωταρχικά «τον εαυτό μας». (…)
Οι ευθύνες των κυβερνήσεων του Μνημονίου είναι, όμως, ακόμα πιο πολύπλευρες, καθώς κατά τη διετία 2010 έως το χρονικό σημείο του PSI στην Ευρώπη βρίσκονταν σε εξέλιξη δύο παράλληλες διαδικασίες: Οι διεθνείς τράπεζες -κατά προτεραιότητα οι γερμανικές και οι γαλλικές- «ξεφορτώνονταν» σχεδόν 110 δισεκατομμύρια ελληνικά ομόλογα. Και οι ελληνικές τράπεζες, Ταμεία Κοινωνικής Ασφάλισης και ομολογιούχοι «αναλάμβαναν» 30 δισεκατομμύρια από αυτά, ανεβάζοντας κατά τη διάρκεια της κρίσιμης περιόδου του πρώτου Μνημονίου τη συνολική έκθεση της χώρας σε ελληνικά ομόλογα κατά 66%, από 56,9 δισεκατομμύρια το 2010 σε 86,2 δισεκατομμύρια την περίοδο μέχρι το PSI. (…)
Με την εισαγωγή του πακέτου μέτρων ύψους 10,9% στον Προϋπολογισμό του 2013 το ύψος του χρέους προβλέπεται να εκτοξευτεί, στο τέλος του 2013, στο αναθεωρημένο σε σχέση με το Προσχέδιο 189%, δηλαδή 8% πάνω από την πρόβλεψη του 2012 του ΔΝΤ. Και με το δεύτερο μέρος του πακέτου μέτρων, 4,4 δισεκατομμύρια για το 2014, το χρέος προβλέπεται να κάνει δεύτερο ιστορικό υψηλό φτάνοντας το 191,6%, σχεδόν 11% πάνω από την πρόβλεψη του ΔΝΤ.
Αν τα νούμερα της τρικομματικής κυβέρνησης, αυτήν τη φορά, είναι κοντινότερα στην πραγματικότητα από ό,τι του ΔΝΤ, τότε το συνολικό θηριώδες «πακέτο μέτρων», που επιχειρείται να επιβληθεί σε έναν εξαντλημένο λαό, ύψους σχεδόν 20 δισεκατομμυρίων μέχρι το 2016, οδηγεί σε ένα εκτός ελέγχου χρέος 185% τη χρονιά αυτή, που μόνο με θεϊκή παρέμβαση θα φτάσει το, συμβατικά θεωρούμενο από το ΔΝΤ βιώσιμο, χρέος του 120% το 2020. Είναι μια προοπτική κυριολεκτικά κοινωνικού ολοκαυτώματος. (…)
Κι ενώ ακούγαμε από μέρες ότι μπορεί να μην εγκριθεί η δόση τη Δευτέρα, μαθαίνουμε ότι το «έρμο» το κλίμα έχει αλλάξει και πάλι στη Γερμανία και ο Ντράγκι μας ξεκαθαρίζει να μην περιμένουμε τίποτα από την Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα, αλλά μόνο από τις εθνικές κυβερνήσεις, για τα κέρδη τους από το PSI, σε σχέση με τη μείωση του χρέους. Και μαθαίνουμε πριν από λίγο ότι τελικά τη Δευτέρα δεν θα συζητηθεί καν το ελληνικό θέμα, αλλά αυτό θα παραπεμφθεί αργότερα τον Νοέμβριο, μετά τη δημοσίευση της Έκθεσης της τρόικας, επειδή μένουν και άλλα «προαπαιτούμενα» που δεν συμπεριλαμβάνονταν στο Πολυνομοσχέδιο. Να υποθέσω ότι, σύμφωνα και με τις διαβεβαιώσεις που έχουν δοθεί, μετά απ’ όλα αυτά, θα βιώσουμε τελικά την «άτακτη χρεοκοπία» με το τέλος των αποθεματικών στις 16 Νοεμβρίου; Και ότι για τη χρεοκοπία αυτή υπεύθυνη θα είναι η δική σας κυβέρνηση;
Δεν χρειάζεται μόνο ένας άλλος Προϋπολογισμός, αλλά και μια άλλη κυβέρνηση, για να υπάρξει αναστροφή της καταστροφής, της πορείας του τόπου και παραγωγική και πολιτιστική ανασυγκρότηση.

(Το παραπάνω άρθρο περιλαμβάνει εκτεταμένα απόσπασμα από την ομιλία της στην ολομέλεια της Βουλής στη συζήτηση για τον Προϋπολογισμό, την Πέμπτη, 8 Νοεμβρίου)

Σχόλια