Της Ματίνας Παπαχριστούδη. Δεν έχουν πια πρόβλημα οι κυβερνώντες να ξεστομίζουν τα πιο απίθανα και γελοία ψέματα.
Τίποτα δεν τους κοστίζει, μια και διαθέτουν πιστοποίηση προπαγάνδας από τα κυρίαρχα διαπλεκόμενα ΜΜΕ. Αφού αποκαλύφθηκε η ουσιαστική κατάργηση των τηλεοπτικών αδειών με ένα μόλις άρθρο (στο κατά τ’ άλλα άσχετο σχέδιο νόμου του υπουργείου Υγείας), με το οποίο η κυβέρνηση Ν.Δ., ΠΑΣΟΚ νομιμοποιεί το πέρασμα των διαπλεκόμενων τηλεοπτικών ιδιωτικών καναλιών στην επίγεια ψηφιακή τηλεόραση, ο κυβερνητικός εκπρόσωπος Σίμος Κεδίκογλου ανέλαβε τις διευκρινίσεις. «Προσωρινά» νόμιμη είναι η ρύθμιση, δήλωσε. Για να διευκολυνθεί η υπογραφή των συμβάσεων με τους παρόχους δικτύου που θα πάρουν τις συχνότητες και για να έχει το κράτος έσοδα. Το τι και το πώς ακριβώς έχουν αλλάξει θεσμικά οι έννοιες και οι όροι για την τηλεόραση, το γράψαμε στη στήλη το περασμένο Σάββατο.
Σημασία έχει ότι η κυβέρνηση τα βρήκε με τους ιδιωτικούς τηλεοπτικούς σταθμούς και με ένα μόνο άρθρο όχι μόνο τους χαρίζει τις ψηφιακές συχνότητες, όχι μόνο σβήνει το τηλεοπτικό παρελθόν της διαπλοκής αλλά επιπλέον τους χαρίζει για τα επόμενα 15 χρόνια ασυλία από οποιοδήποτε θεσμικό έλεγχο και τήρηση όρων και προϋποθέσεων. Το διαρκές έγκλημα της τηλεοπτικής διαπλοκής ολοκληρώνεται. Θα κρατήσουμε, ωστόσο, τη «δέσμευση» του Σ. Κεδίκογλου πως το κράτος θα έχει έσοδα από τα τηλεοπτικά κανάλια-μετόχους και συνάμα πελάτες της Digea, όταν θα ανακοινωθεί ο διαγωνισμός. Μέχρι σήμερα γνωρίζουμε πως το κράτος, μέσω της ΕΕΤΤ, θέλει να δώσει 4 ψηφιακές συχνότητες στις οποίες θα χωράει η εκπομπή έως 16 τηλεοπτικών καναλιών πανελλαδικής εμβέλειας για τα επόμενα 15 χρόνια, προς 16 εκατ. ευρώ.
Αν, λέμε αν, δίνονταν οι τηλεοπτικές άδειες με το νόμο του Θοδωρή Ρουσόπουλου, τον 3592 του 2007 που τώρα στην ουσία του θάβεται με τη νέα ρύθμιση της συγκυβέρνησης, το Δημόσιο θα έπρεπε να βάλει στα ταμεία του από κάθε πανελλαδικής εμβέλειας τηλεοπτικό κανάλι ένα εκατομμύριο ευρώ το χρόνο για έξι χρόνια. Τόσο είχαν αποτιμήσει το «ενοίκιο» για τις αναλογικές τηλεοπτικές συχνότητες – την περιουσία, τότε, του Ελληνικού Δημοσίου.
Τα διαπλεκόμενα ιδιωτικά κανάλια αντάλλασσαν σε κάθε εκλογική περίοδο την υποχρέωση να πληρώνουν το 2% επί του τζίρου τους για την κατοχή των συχνοτήτων με τη «δωρεάν» μετάδοση των πολιτικών διαφημίσεων των κομμάτων. Και το 2% γινόταν με Υπουργικές Αποφάσεις 0,1%. Άρα, δεν έχουν πληρώσει μέχρι σήμερα για συχνότητες.
Το δεύτερο μεγάλο ψέμα του υπουργού είναι πως θα ισχύουν οι υποχρεώσεις τους. Μόνο που ξέχασε να πει πώς ακριβώς.
Αφού στο άρθρο 18 του νομοσχεδίου, τα ιδιωτικά κανάλια θα ελέγχονται μόνο για το πρόγραμμά τους, σύμφωνα με την παράγραφο 13 του άρθρου 6 του νόμου Ρουσόπουλου. Με πέντε λεξούλες απαλλάσσονται από όλες τις άλλες υποχρεώσεις που αναφέρονται στο ίδιο άρθρο. Αυτές αφορούν την πληρωμή των συχνοτήτων, τον έλεγχο του απασχολούμενου προσωπικού, τη διαδικασία της αδειοδότησης για την οποία θα ελέγχονταν τα κεφάλαιά τους και οι ιδιοκτήτες. Όλα αυτά είναι που διαγράφονται με την επίκληση της ψηφιακής τηλεόρασης και της παράδοσης των συχνοτήτων στις εταιρίες τηλεπικοινωνιών.
