Οι εξαγγελίες Παπανδρέου από το βήμα της ΔΕΘ, το διαζύγιο από την «παροχολογία» και τα προκλητικά κίνητρα προς το ξένο και εγχώριο κεφάλαιο
Του Γιάννη Κιμπουρόπουλου
Στην πραγματικότητα και να ήθελε ο κ. Παπανδρέου να παρουσιάσει κάποιο «τρικ» παροχών προς αναξιοπαθούντες δεν θα μπορούσε. Με το που θα πέσουν τα φώτα της μελαγχολικής φιέστας στη Θεσσαλονίκη, στην Αθήνα, Δευτέρα πρωί-πρωί, καταφθάνουν οι γνωστοί μας φίλοι της τρόικας: οι κ. Τόμσεν, Ντερούζ και Μαζούχ για μια προκαταρκτική «αναφορά στρατεύματος», πριν την επίσημη του Οκτωβρίου. Στις συναντήσεις των εκπροσώπων της τρόικας με (παλιούς και νέους) υπουργούς πρέπει να απαντηθεί το θεμελιώδες ερώτημα πώς θα εισπραχθούν έσοδα 1 δισ. που λείπουν από το 2010 και πολύ περισσότερο από πού θα προέλθουν τα 8 δισ. ευρώ που απαιτούνται για το 2011.
Οι απαντήσεις αυτές πρέπει να είναι ρητές και με ακρίβεια κοστολογημένες στο σχέδιο προϋπολογισμού που πρέπει να παρουσιάσει η κυβέρνηση στις αρχές του επόμενου μήνα. Οι πιέσεις και υποδείξεις της τρόικας δεν κάμπτονται από προεκλογικές αναστολές: δείχνει και πάλι μισθούς και συντάξεις, δείχνει απολύσεις στο δημόσιο, δείχνει δραστικές περικοπές στις δαπάνες υγείας (και η τοποθέτηση του «αποτελεσματικού» κ. Λοβέρδου στο αντίστοιχο υπουργείο έχει άρωμα τρόικας…), και δείχνει, φυσικά, πρόσθετα φορολογικά βάρη.
Το επικοινωνιακό και το πραγματικό
Μ’ αυτά τα δεδομένα ο κ. Παπανδρέου, στην επικοινωνιακή φιέστα της ΔΕΘ, θα αναγκαστεί να «χτίσει» πάνω στο θεώρημα της ανάπτυξης. Η σκηνοθεσία περιέλαβε τη χθεσινή συνεδρίαση του νέου πολυπρόσωπου υπουργικού συμβουλίου στη Θεσσαλονίκη, το οποίο ενέκρινε το νέο αναπτυξιακό νομοσχέδιο (διά χειρός Λ. Κατσέλη) και ένα πολύ σημαντικότερο νομοθέτημα, το θεσμικό πλαίσιο για το περίφημο fast track (δια χειρός Χ. Παμπούκη). Μέχρι χθες υπήρχε η έντονη προσδοκία κυβερνητικών στελεχών ότι ο πρωθυπουργός, με βάση το νέο θεσμικό πλαίσιο ταχείας εξυπηρέτησης μεγάλων επενδυτικών σχεδίων, θα έριχνε στη Θεσσαλονίκη κάποια «ισχυρά χαρτιά» για μεγάλα αναπτυξιακά προγράμματα που βρίσκονται στον θάλαμο αναμονής και υπόσχονται εισροή κεφαλαίων και πολλές θέσεις απασχόλησης.
Πέρα από το επικοινωνιακό περιτύλιγμα και τη σκηνοθεσία του «αναπτυξιακού αφηγήματος» του πρωθυπουργού, υπάρχει ταξική και αποικιοκρατική ουσία στις προωθούμενες ρυθμίσεις. Με το επιχείρημα της προσέλκυσης κεφαλαίων, δημιουργείται ένα υπουργείο και μια υπηρεσία (Invest in Greece) η οποία θα έχει στα χέρια της τις εξουσιοδοτήσεις όλων των κρατικών υπηρεσιών για την έγκριση και αδειοδότηση μιας επένδυσης. Οι «υπερεξουσίες» της υπηρεσίας αυτής υποτίθεται ότι παρακάμπτουν την χρονοβόρα γραφειοκρατία, αλλά ανοίγουν παράθυρο και στην αυθαιρεσία υπέρ συγκεκριμένων κεφαλαιούχων. Η ίδια υπηρεσία, υπό τον ίδιο υπουργό, με «τεχνοκράτες» της απολύτου επιλογής του θα κρίνει ποιες επενδύσεις θεωρούνται «στρατηγικές» και πώς θα εξυπηρετούνται ταχύτατα. Συνωστισμός τέτοιων επενδύσεων εγχωρίων κεφαλαιούχων και ξένων πολυεθνικών παρατηρείται στον τομέα της ενέργειας (Κοπελούζος, Ελλάκτωρ, Edf, Ibedrola) και δεν αποκλείεται να είναι οι πρώτες που θα εξυπηρετηθούν, ενδεδυμένες και τον μανδύα της «πράσινης ανάπτυξης».
Σχολή Μαρκεζίνη και στο βάθος… χρεοκοπία
Το ευνοϊκό αυτό πλαίσιο παροχών προς το εγχώριο και ξένο κεφάλαιο, ενισχυμένο άλλωστε και από τα μέτρα υποτίμησης της εργασίας, δεν αποκλείεται να ενισχυθεί από τον πρωθυπουργό με μια ακόμη «ευχάριστη έκπληξη» από το βήμα της ΔΕΘ. Ένα πλαίσιο κινήτρων προς τους υποψήφιους ξένους επενδυτές που αντλεί την έμπνευσή του από τον περίφημο «νόμο Μαρκεζίνη» του 1953, πάνω στο οποίο στηρίχθηκαν πολλές αποικιοκρατικού χαρακτήρα συμφωνίες, όπως της Πεσινέ. Ο πρωθυπουργός έχει δεχθεί ανάλογες εισηγήσεις για υιοθέτηση τέτοιων κινήτρων που περιλαμβάνουν ουσιαστική απαλλαγή των ξένων κεφαλαίων από φόρους, τέλη και εισφορές για περίοδο μέχρι δέκα ετών, αλλά και πλήρη κάλυψη του ρίσκου της επένδυσης, με κρατική εγγύηση ανάλογου ύψους! Τα κίνητρα αυτά, μάλιστα, προτείνεται να ισχύσουν και για την υπό ελληνική σημαία πλοία. Σε κάθε περίπτωση, το «αναπτυξιακό άλμα» για το οποίο ο Γ. Παπανδρέου θα υποσχεθεί γη και ύδωρ (άγνωστο, ωστόσο, πόσο συγκεκριμένο θα γίνει αυτό σήμερα και αύριο) είναι δύσκολο να επισκιάσει τη δριμεία επιστροφή των σεναρίων χρεοκοπίας της ελληνικής οικονομίας, τον καταιγισμό στοιχείων για βύθιση της οικονομίας στην ύφεση και την πολιορκία της τρόικας για νέα μέτρα άντλησης φορολογικών εσόδων.
Το οικονομικό επιτελείο πιέζεται να δώσει απάντηση εδώ και τώρα για το τι θα κάνει με την αύξηση του ΦΠΑ, τη φορολογική εξίσωση πετρελαίου θέρμανσης και κίνησης, την αύξηση των αντικειμενικών τιμών στα ακίνητα. Το μόνο που μπορεί να προσφέρει ως «παροχή» ο πρωθυπουργός στο ναρκοθετημένο φορολογικό πεδίο από το βήμα της ΔΕΘ είναι μια υπόσχεση για επιστροφή του αυξημένου φόρου πετρελαίου προς τους οικονομικά ασθενέστερους ή ακόμη και η ματαίωση του σχεδίου αυτού, υπέρ μιας πιο δραστικής λύσης ενιαίου, αυξημένου συντελεστή. Σάββατο (σήμερα) κοντογιορτή…
