από τον Δημήτρη Ουλή
Κι αντιλαλούν τα καταράχια. Βροντούν πλαγιές, σπηλιές και βράχια – κι ώς τ’ άστρα φτάνουν οι φωτιές (προμηνύοντας ίσως τον πόλεμο των άστρων). Αλλά το πράγμα δεν σταματά εδώ. Διότι εν μέσω φωτιάς και αστρόσκονης, των Ελλήνων τα παιδιά ορμούν σαν αετοί στη μάχη. Και ιδού πώς, κάθε κορφή και αετοράχη (και καταράχι) φωτίζει τώρα η λευτεριά. Όσο δε για τη λόγχη ε, αυτή πια, αστράφτει κυριολεκτικά σαν αστραπή και σαν αστροπελέκι, ενόσω αντηχεί μια τρομερή ιαχή: Αέρα! Σαν τούτη τη μεγάλη μέρα -μην αμφιβάλλετε στο ελάχιστο- άλλη δεν γνώρισε η ψυχή.
Ας αποδώσουμε την πρέπουσα τιμή, το λοιπόν, σε αυτούς που βροντερά είπανε το «Όχι» κάποια μέρα. Ας κλίνουμε ευλαβικά το γόνυ για εκείνους που «αέρα», με στήθη φώναξαν γερά. Κι ας ανατρέξουμε ωσάν σε ιερή παρακαταθήκη, στο αξέχαστο εκείνο τραγούδι της παιδικής μας μούσας, που έλεγε ότι αν ο εχθρός έρθει πάλι, με σκοπό να την προσβάλλει (ενν. την πατρίδα), τότε εγώ δεν θα τον αφήσω, και θα του φωνάξω: Πίσω!
Αέναο μαγγανοπήγαδο του ιδίου: το «όχι» που έγινε «ναι», τα κρυφά «ναι» πίσω από τα φανερά «όχι» (και αντιστρόφως) ποιος είπε το «όχι» και ποιος είπε το «ναι» – επιτέλους, ας φωνάξουμε τον κύριο Σαράντο Καργάκο, να μας εξηγήσει πώς έγιναν τα πράγματα, μια και καλή. Και τυπώνοντας το μπιγετάκι του καινούργιου μας ΕΝΦΙΑ, ας μην λησμονήσουμε να τοποθετήσουμε μια τεράστια γαλανόλευκη στο μπαλκόνι του υπερχρεωμένου μας σπιτιού, για να θυμούνται οι παλιοί και να μαθαίνουν οι νεότεροι. Μεταμοντέρνα σχιζοφρένεια ώς το μη παρέκει, η σκουπιδοχώρα του ποτέ και του τίποτα στα χειρότερά της: Θεέ μου, σταμάτησέ το, δεν αντέχω άλλο. Η υποκρισία και η αγραμματοσύνη του αριστερο-χουντικού σας μορφώματος, ο ιησουϊτισμός και οι δικολαβίστικες δηλώσεις της κυβέρνησής σας, μου γυρνάνε κυριολεκτικά τα άντερα. Πόσο πιο έντιμο θα ήταν να βγάζατε τουλάχιστον το σκασμό, να περνούσε η εθνική επέτειος μέσα σε μια αμήχανη, ένοχη, πλην έντιμη σιωπή. Αλλά να μας πουλάτε εθνική αντίσταση εσείς, οι αριστερο-χουντικοί και ψεκασμένοι, να μας βγάζετε κομματικά διαγγέλματα και να παρευρίσκεστε στις παρελάσεις με όλην την αηδιαστική σοβαροφάνειά σας, συνιστά για μένα όχι απλώς κόλαφο στην ιστορική μνήμη, αλλά και κατάφωρη προσβολή της κοινής λογικής. Ξεπουλάτε τη χώρα στους δανειστές με ένα αβυσσαλέο «ναι», και έχετε το θράσος να γιορτάζετε το ηρωικό «Όχι» της Εθνικής Αντίστασης. Κάνετε υποκλίσεις στον τραπεζικό υπόκοσμο και μοστράρετε ξετσίπωτα για πατριώτες. Σιγοντάρετε ξύλινες ρητορείες για εθνική λευτεριά και μεθοδεύετε συστηματικά τη μετατροπή της χώρας σε οικονομική αποικία. Στ’ αλήθεια, για πόσον καιρό ακόμα πιστεύετε ότι θα μένετε ατιμώρητοι; Για πόσον καιρό ακόμα πιστεύετε ότι θα μπορείτε να προσβάλλετε τη νοημοσύνη μας;
