Πριν από λίγες μέρες είχα τη χαρά να λάβω ένα τηλεφώνημα από έναν παλιό καλό φίλο, σειρούλα στο στρατό – τον Ηλία Ταβερναράκη. Καλό παιδί και με λογοτεχνικό, μάλιστα, τάλαντο (κυκλοφόρησε πρόσφατα το καινούργιο του μυθιστόρημα, Τα Πορφυρά Λουλούδια μιας Ματωμένης Ψυχής, Εκδόσεις Μάντολα, Αθήνα 2014). Όμως, στενοχωρημένος και σε βαθιά περίσκεψη ο φίλος. «Τα πράγματα δεν πάνε καθόλου καλά», μου λέει, και στη φωνή του διέκρινα αμέσως έναν τόνο απελπισίας. «Γιατί το λες αυτό;» τον ρώτησα. «Προβλήματα υπάρχουν πολλά. Αλλά τουλάχιστον καταφθάνει η ώρα που αυτά τα ανδρείκελα θα μας αφήσουν χρόνους». – «Ε, και τι μ’ αυτό;» μου απάντησε. «Νομίζεις ότι θα αλλάξει κάτι; Νομίζεις ότι κάποιος από δαύτους θα κάνει πραγματικά κάτι για σένα;».
– «Μην τα ισοπεδώνεις όλα, ρε φίλε», αισθάνθηκα την ανάγκη να τον νουθετήσω. Ο ΣΥΡΙΖΑ ποτέ δεν είπε ότι θα περιαγάγει διαμιάς τον ελληνικό λαό στον παράδεισο. Θα σταματήσει, όμως, την κατρακύλα. Θα βάλει ένα φρένο στο θράσος των μπάτσων. Θα δημιουργήσει κάποια ελάχιστα ερείσματα κοινωνικής αλληλεγγύης. Θα κάνει επαναπροσλήψεις».
– «Πως είναι δυνατόν να χάφτεις κι εσύ όλες αυτές τις μπούρδες;», αντέτεινε τότε φανερά εξοργισμένος. «Δεν βλέπεις ότι οι “διαπραγματεύσεις” του ΣΥΡΙΖΑ γίνονται έτσι ώστε όταν έρθουν στην εξουσία να έχουν ήδη συμφωνήσει με τους δανειστές και τις αγορές για τα βήματα που θα ακολουθήσουν; Δεν βλέπεις ότι το κόμμα αυτό δεν είναι στο ελάχιστο διατεθειμένο να έρθει σε ρήξη με το κεφάλαιο και τους δανειστές, αφού κάτι τέτοιο θα του χρέωνε την “επίθεση” των αγορών – δικαιώνοντας έτσι τον Άδωνι; Δεν βλέπεις ότι κάθε μέρα που περνάει, βάζουν όλο και περισσότερο νερό στο κρασί τους;»
Προσπάθησα να διατηρήσω την ψυχραιμία μου. «Όχι βρε Ηλία μου, δεν είναι έτσι. Μην τρως αμάσητα όλα όσα μας λένε αυτοί που τώρα κρατάνε την κουτάλα. Δεν είναι ο ΣΥΡΙΖΑ ο αντίπαλός σου».
«Αλλά ποιος είναι;», ο συνομιλητής μου συνέχισε ακατάβλητος. «Ο ίδιος ο Μητρόπουλος δεν είπε ότι αν o ΣΥΡΙΖΑ δεν πάρει κοινοβουλευτική πλειοψηφία θα συνεχίσει τη μνημονιακή πολιτική; O ίδιος ο ΣΥΡΙΖΑ δεν είναι αυτός που αρνείται πεισματικά να αποκαλύψει το “plan B” που υποτίθεται πως διαθέτει; Ο ίδιος ο Γλέζος δεν είπε ότι θα επαναφέρει την απλή αναλογική – βάζοντας έτσι και πάλι τη συγκυβέρνηση από το παράθυρο; Ολόκληρος ο κόσμος βούιξε από τη θρασύδειλη επίθεση των μπάτσων παραμονές της επετείου του Πολυτεχνείου- και ο ΣΥΡΙΖΑ το μόνο που βρήκε να πει είναι ότι θα “επανασυμφιλιώσει” τη σχέση του αστυνομικού με τον πολίτη; Είναι καλά σημάδια όλα αυτά; Εσένα σε πείθουν;».
Πολύ με στενοχώρησε ο φίλος μου ο Ηλίας. Καλό παιδί και ταλαντούχος λογοτέχνης, δεν λέω. Αλλά προφανώς βλέπει το ποτήρι μισοάδειο. Και νομίζω πως η απαισιοδοξία του έχει θολώσει το μυαλό για τα καλά.
