Του Γιώργου Ρακκά *
Την εβδομάδα που μας πέρασε, η κυβέρνηση των ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ προέβη σε ένα ακόμα ανδραγάθημα «κοινωνικής σωτηρίας» που αφορά στην πόλη της Θεσσαλονίκης, ξεπουλώντας την ιστορική αγορά του Μοδιάνο με το ελάχιστο τίμημα των 1,9 εκ. ευρώ·ένα εκατομμύριο λιγότερα περίπου απ’ όσο κόστισε μια ανάπλαση που πραγματοποίησε ο Δήμος λίγα μέτρα παρακάτω, στην περίφημη περιοχή της πλατείας Χρηματιστηρίου, για να έχουμε μια εικόνα του ελάχιστου τιμήματος που καταβλήθηκε για ένα τοπόσημο μεγάλης ιστορικής, πολιτιστικής και αισθητικής βαρύτητας. Ένα τοπόσημο που τα τελευταία χρόνια παρήκμαζε, φυτοζωώντας ανάμεσα στις επελαύνουσες δραστηριότητες εστίασης και διασκέδασης που καταπίνουν σταδιακά όλο το ιστορικό κέντρο της Θεσσαλονίκης, και στη φθίνουσα δραστηριότητα που παραδοσιακά είχε ως αγορά τροφίμων.
Το πενιχρό αντίτιμο σόκαρε επίσημους φορείς αλλά και τους απλούς πολίτες της πόλης: Παντού, τις τελευταίες μέρες, άκουγες σχόλια οργής, αγανάκτησης και απελπισίας για το ότι η αγορά πουλήθηκε στην τιμή μιας πολυτελούς βίλας στο πρώτο πόδι της Χαλκιδικής, από εκείνους που άλλοτε περιδιάβαιναν στις προεκλογικές εκστρατείες ή τα τσιπουράδικα για να δώσουν υποσχέσεις κοινωνικής δικαιοσύνης και προστασίας του ιστορικού και πολιτιστικού πλούτου της πόλης. Ψιλά γράμματα πλέον για εκείνους που ανερυθρίαστα παραμένουν βουλευτές της κυβέρνησης, ή διορισμένοι από την κυβέρνηση στις διευθυντικές θέσεις των δημόσιων οργανισμών και οι οποίοι γνωρίζουν πολύ καλά πλέον να χρησιμοποιούν το ψυχολογικό τέχνασμα του καλού και του κακού αστυνόμου: Με τους πιο αναγνωρίσιμους εκπροσώπους της κυβέρνησης στην πόλη, να κλαινε και να οδύρονται πως δεν υπήρχε άλλη επιλογή, και πως έκαναν ό,τι μπόρεσαν να αποφύγουν το μοιραίο. Και τους πρωτοκλασάτους της να εκτελούν κανονικά το συμβόλαιο για την εκποίηση μιας ολόκληρης χώρας. Ως προς αυτό, το Μοδιάνο ήταν μόνο η αρχή, καθώς ακολουθεί το λιμάνι, το νερό, και μετά μάλλον η ίδια η παραλία της πόλης –ανεξάρτητα από το τι λέει τώρα ο Δήμαρχος, ή οι επισκέπτες εκπρόσωποι της κυβέρνησης. Για να μην θυμηθούμε και την άλλη, απίστευτη υπόθεση με την συναυλία ενάντια (sic!) στον χρυσό, που πραγματοποιήθηκε από το κυβερνητικό κόμμα πριν μερικές βδομάδες στην πόλη, την ίδια στιγμή που οι ίδιοι οι υπουργοί του έχουν ανάψει το πράσινο φως για να μεταβληθεί η ορεινή Χαλκιδική σε κρανίου τόπο από τις μεταλλευτικές δραστηριότητες.
Όσο για την υπόθεση του Μοδιάνο, σε μια φανταστική Ελλάδα όπου το κράτος και ο Δήμος θα λειτουργούσαν κανονικά και τα κινήματα υπεράσπισης της πόλης δεν θα αποτελούσαν κι εκείνα κομμάτια της μεγάλης πολιτικής παρακμής που έχει καταβάλει την ελληνική κοινωνία, η εξέλιξη θα ήταν διαφορετική. Η στοά θα αποδίδονταν στο Δήμο, κι αυτός θα την αναδείκνυε ως ιδιαίτερο πολιτιστικό και ιστορικό μνημείο της πόλης. Με μια πρωτότυπη έμπνευση: Να αποτελέσει ζωντανό μουσείο των παραδοσιακών εμπορικών δραστηριοτήτων που τείνουν σήμερα να εξαφανιστούν από όλη την Ευρώπη εξαιτίας του συνθλιπτικού εκτοπίσματος των Mall και των μεγα-μονοπωλίων. Αναδεικνύοντάς την, ως αγορά τοπικών ποιοτικών και οικολογικών αγροτικών, αλιευτικών και κτηνοτροφικών προϊόντων αλλά και εστίασης που να προάγει την τοπική γαστρονομία. Μια μόνιμη έκθεση, δηλαδή, του τοπικού διατροφικού πολιτισμού, συνδυασμένη με τις κραταιές ιστορικές, πολιτιστικές και αισθητικές αναφορές που διατηρεί ο χώρος.
Τώρα; Τώρα το Μοδιάνο κινδυνεύει να γίνει «Katanaloste eisagomena Mall»…
* Ο Γιώργος Ρακκάς είναι δημοτικός σύμβουλος Θεσσαλονίκης με την παράταξη «Μένουμε Θεσσαλονίκη – Ούτε φυγή, ούτε υποταγή».
Σπύρος Σακέτας: «Κηρύσσουμε ανένδοτο αγώνα»
Τη δεκαετία του ’60 η στοά ήταν πράγματι αγορά. Με την κεντρική κρεαταγορά, τα ψαράδικα και τα ζαρβάτια. Πριν από τα «Βομβίδια» έγραψαν Ιστορία ο «Νίκος» και η «Μυροβόλος», ύστερα πλακώσαμε εμείς οι ψευτοδιανοούμενοι και οι διαπλεκόμενοι ΠΑΣΟΚοι, ήταν απέναντι και τα γραφεία του κόμματος στη Βασιλέως Ηρακλείου.
Τι ήταν η στοά Μοδιάνο; Ένα διαρκές ξεφωνητό. Κάναμε ωραία μαζέματα και πέρασαν άνθρωποι κι άνθρωποι. Κωστής Μοσκώφ, Χρόνης Μίσσιος… Να, θυμάμαι τώρα έναν προμηθευτή ψαριών, τον Πανάγο, θυμόσοφο, που φλέρταρε τη Βασούλα Παπανδρέου. Θυμάμαι, δεν είχε καμπινέ η στοά, μη ρωτάς πού ξαλαφρώναμε, κι έρχεται μέσα και κάνει ταβέρνα μια Καίτη, το ΠΑΣΟΚ τότε στα πάνω του, Σημίτης, κάνει η Καίτη ειδικό χώρο για… vips, έρχονται όλοι στρατιά, Σημίτης, Βενιζέλος, Τσοχατζόπουλος.
Τίγκαρε το vip κι έμεινε απέξω, θυμάμαι τη φωτογραφία, ο Φατούρος, κοίταγε, έψαχνε να βρει τουαλέτα. Αλλά το καλύτερο εδώ που φτάσαμε είναι που έρχεται ο Χρ. Μίσσιος μετά από χρόνια που είχε πάει Αθήνα, είχε βγάλει το Καλά, εσύ σκοτώθηκες νωρίς, παρουσιάσεις τέτοια, ε, γραμματέας του ΚΚΕεσ. Θεσσαλονίκης ήταν ο… Πιτσιόρλας.
Στα «Βομβίδια» τον έφερε τον Χρόνη, δεν τον πήγε στον… Κρικέλα. Ωραία συνάντηση, αξέχαστη, ήταν και ο ποιητής Φόρης Παροτίδης, έβγαζε τότε το Ζιζάνιο κι ήταν ζιζάνιο όντως ο ίδιος, ξεφώνισε μέχρι και τον Χρόνη. Αλλά τότε, βλέπεις, η στοά Μοδιάνο ήταν καλή για να πουλάνε διάφοροι “λαϊκότητα”. Διότι σύχναζε στο «Βομβίδια» ο Πιτσιόρλας.
Ε, αυτός μάς την έκανε τη δουλειά. Γι’ αυτό κηρύσσουμε ανένδοτο αγώνα. Είναι ύβρις στην πολιτιστική διάρκεια της πόλης η πώληση. Κι όσοι δικοί μας κάνανε εκδηλώσεις να έρθουν να ξανακάνουμε. Η στοά πρέπει να γίνει ιδιοκτησία του δήμου, αλλιώς θα καταντήσει σαν τη στοά Τόττη…
