Του Κώστα Γκιώνη
Στην Ανάβρα της Μαγνησίας μια τουρίστρια αποφασίζει ντε και καλά να πάθει ανακοπή, και μάλιστα Κυριακή. Στο κοινοτικό ιατρείο δεν υπάρχει γιατρός. Η τουρίστρια θα πάρει το βαρκάκι από τον Αχέροντα για τον Άδη πριν προλάβει να πάει στο κέντρο υγείας. Που και σ’ αυτό να κατάφερνε να φτάσει, υποστελεχωμένο όπως είναι, μάλλον την ίδια κατάληξη θα είχε.
Το ερώτημα είναι, γιατί η εν λόγω τουρίστρια αποφάσισε εν μέσω θέρους, μετά από τόσες μεγάλες επιτυχίες της κυβέρνησης όσον αφορά το θέμα των πυρκαγιών, και την άμεση αποστολή εκατομμυρίων μηνυμάτων 112, να πάει στο συγκεκριμένο μέρος να αφήσει την τελευταία της πνοή; Μήπως πρέπει να γίνει μια ενδελεχής έρευνα για το πού ανήκει πολιτικά το θύμα; Άλλωστε η περιοχή έχει ύποπτο παρελθόν: κοντά στην Ανάβρα, στην περιοχή Τσουρνάτ, λειτουργούσε την εποχή του συμμοριτοπολέμου παράνομο εργοστάσιο όπλων του 54ου Συντάγματος του ΕΛΑΣ!
Την επόμενη μέρα, όλα τα πρωινάδικα είχαν τον γνωστό μπροστινό της κυβέρνησης-υπουργό Υγείας να λέει ότι η ατυχήσασα(!) έπαθε ανακοπή Κυριακή ενώ, όπως συμβαίνει από την ίδρυση του ΕΣΥ, την Κυριακή τα κοινοτικά ιατρεία είναι κλειστά. Η υγεία, όπως και η Ίλια, η αντισυμβατική πόρνη που εμπνεύστηκε ο Ζυλ Ντασέν, δεν δουλεύουν ποτέ την Κυριακή. Κατά τα άλλα, οι ομοιότητές τους εξαντλούνται στις Κυριακές, διότι η Ίλια δεν είχε μαστρωπούς – εν αντιθέσει με την υγεία, που έχει πολλούς…
Τι είπε ο υπουργός; Ότι η άτυχη αυτή γυναίκα αν το πάθαινε άλλη μέρα θα υπήρχε γιατρός, και θα μπορούσε να σωθεί. Όλα αυτά τα είπε στο τηλεοπτικό κανάλι-γραφείο τύπου του κυβερνώντος κόμματος. Σε άλλο κανάλι που βγήκε μετά ο υπουργός ήταν και ο αντιδήμαρχος της περιοχής, και είπε πάλι τα ίδια. Ο αντιδήμαρχος του είπε «πού τον είδατε τον γιατρό, γιατί εγώ μένω στην Ανάβρα και ο γιατρός φέτος έχει έρθει 2 με 3 φορές». Ο υπουργός απάντησε ότι ναι, δεν υπάρχει μόνιμος, εμείς έχουμε βγάλει προκήρυξη για την θέση αλλά δεν βρέθηκε κανείς υποψήφιος, άρα δεν φταίμε εμείς!
Το ψεύδος είναι η δεύτερη φύση τους. Κάθε νοήμων άνθρωπος το αντιλαμβάνεται άμεσα, η πλειοψηφία αρνείται να δει, είναι τυφλή. Ο Ζοζέ Σαραμάνγκου στο «Περί τυφλότητας» το εξηγεί επαρκώς: «Γιατί τυφλωθήκαμε, Δεν ξέρω, ίσως μια μέρα να καταφέρουμε να μάθουμε το λόγο. Θέλεις να σου πω αυτό που νομίζω; Λέγε. Νομίζω ότι δεν τυφλωθήκαμε, νομίζω ότι είμαστε τυφλοί. Τυφλοί άνθρωποι που μπορούν να δουν. Τυφλοί άνθρωποι που μπορούν να δουν, αλλά δεν βλέπουν». Θα ’λεγα ότι αρνούνται την πραγματικότητα επειδή αρνούνται ότι πρέπει να αντιδράσουν. Περιμένουν τους άλλους να το κάνουν, γιατί η άγια ελληνική υποταγμένη οικογένεια
