Τις τελευταίες μέρες διοχετεύεται στα ΜΜΕ η πρόθεση/σχεδιασμός να γίνουν σχετικά σύντομα οι βουλευτικές εκλογές. Ακόμα κι ορισμένες δηλώσεις του κ. Μητσοτάκη δείχνουν καθαρά ότι η πρόταση είναι πάνω στο τραπέζι. Κι όλα τα κόμματα, επίσημα κι ανεπίσημα, ακόμα και κινήσεις νεοδημιουργημένες, σπεύδουν να προετοιμαστούν και προβληματίζονται: α) για τις ημερομηνίες (ήδη έχουν αναφερθεί 3 ημερομηνίες ως πιθανές), β) για τη μετεκλογική συμπεριφορά και τακτική κάθε κόμματος και την πιθανότητα νέας προσφυγής στις κάλπες, αφού είναι πιθανόν να μην σχηματιστεί κυβέρνηση με βάση τον εκλογικό νόμο της απλής αναλογικής.
Είναι πολλοί οι λόγοι που πιέζουν για μια προσφυγή στην κάλπη σχετικά σύντομα. Υπάρχει και μια «παράδοση», σχεδόν ποτέ μια κυβέρνηση να μην συμπληρώνει ολόκληρη την τετραετία και να επισπεύδει ή να εξαναγκάζεται σε εκλογές. Μόνο που οι συνθήκες δεν είναι οι «συνηθισμένες». Υπάρχουν ταραγμένα νερά και αβεβαιότητα με όσα κουβαλά ο πόλεμος της Ουκρανίας, σοβαρά ανοικτά ζητήματα προς διευθέτηση, όπως οι προκλητικότητα της Τουρκίας, καθώς και τα ζητήματα που θα φέρει η «πολεμική οικονομία». Και βεβαίως αυτό που όλοι ομολογούν: η εξαιρετικά δύσκολη διαχείριση από φθινόπωρο-χειμώνα των επιπτώσεων της κρίσης (πληθωρισμός, χρέος, καύσιμα, τιμολόγια, τρόφιμα κ.λπ.).
Κι ενώ το ημιεπίσημο σενάριο γράφει εκλογές σύντομα μέσα στον Σεπτέμβρη, την ίδια στιγμή απέχουμε πολύ. Επειδή μεσολαβεί ένα περίεργο και απρόβλεπτο καλοκαίρι: όσα αναφέραμε πριν μπορεί να αναφλεγούν καλοκαιριάτικα, και να επιβάλλουν πολλές τροποποιήσεις. Δεν είναι εποχή «κανονικότητας» αλλά τρανταγμών και εκπλήξεων… Και το να γίνουν πρόωρες εκλογές μόνο έκπληξη δεν θα είναι. Ούτε καν αιφνιδιασμός.
Θα πρέπει να γίνει κατανοητό ότι προχωράμε βδομάδα τη βδομάδα, κι όχι στη βάση ενός έστω δίμηνου-τρίμηνου σχεδιασμού. Μεσολαβούν πολλά «επεισόδια», και δεν είναι εύκολο να προβλέψει κανείς το τι και πώς θα γίνει. Επενεργούν πολλοί παράγοντες, και οι μεταβλητές είναι επίσης πολλές κι όχι ευκολοδιάβαστες. Παράγοντες όπως οι πρεσβείες, μεταβλητές όπως ο πόλεμος στην Ουκρανία ή η επιθετικότητα της Τουρκίας, ακόμα και «φυσικές» καταστροφές κατακαλοκαιριάτικα: όλα αυτά μπορούν να πυροδοτήσουν πολλές εξελίξεις που θα επηρεάσουν τους εκλογικούς σχεδιασμούς.
Το ερώτημα που πρέπει να τεθεί αφορά το πλαίσιο μέσα στο οποίο θα γίνουν οι εκλογές, η γενική ευθυγράμμιση του επίσημου πολιτικού συστήματος στο πλαίσιο αυτό, και η ανυπαρξία ενός εγχειρήματος που να σηματοδοτεί μια ελπίδα ή μια ενδιαφέρουσα παρέμβαση στις επόμενες εκλογικές αναμετρήσεις. Όλα αυτά τροχιοδρομούν μια αρκετά σημαδεμένη πολιτική διαδικασία, σε στιγμές που είναι αναγκαία όσο ποτέ μια άλλη προοπτική, μια άλλη πρόταση διεξόδου και προάσπισης της χώρας από τις τεράστιες απειλές που την περιβάλλουν. Επειδή το μόνο που εγγυάται αυτό το πολιτικό σύστημα είναι μια Ελλάδα χωρίς αύριο και ένα μέλλον σκοτεινό και αβέβαιο. Τα διλήμματα που θα θέσουν τα συστημικά κόμματα είναι απλά εγκλωβιστικά. Δεν δίνουν απάντηση στο ζήτημα της διεξόδου της χώρας και της αποφυγής του απόλυτου κεφαλοκλειδώματος που της επιβάλλεται.
Ο Δρόμος θα συνεχίσει να προβάλλει τα κεντρικά κατά την άποψή του ζητήματα για τη χώρα, τον λαό, την κοινωνία, αξιοποιώντας το πιθανά αυξημένο ενδιαφέρον που ίσως δημιουργήσει η προεκλογική κίνηση. Ώστε να προβληθούν πραγματικές ανάγκες, μεγάλοι στόχοι, αιτήματα και πόθοι που φιμώνονται συστηματικά για πολλές δεκαετίες.
