Οι προφανείς και κρυφές πλευρές της σύλληψης του Εφραίμ
Το θέμα με το Βατοπέδι έχει ξεφύγει προ πολλού από τα στενά όρια του σκανδάλου. Τα γεγονότα και οι πράξεις που συνδέονται με ηθική, πολιτική και νομική παραβατικότητα αποτελούν δευτερεύουσα και συχνά προσχηματική όψη των πραγμάτων.
Το Βατοπέδι, στην προηγούμενη φάση, εξελίχτηκε σε επιχείρηση αλλαγής του πολιτικού σκηνικού (βασικός μοχλός απονομιμοποίησης του Καραμανλή) και χειραγώγησης των πολιτικών εξελίξεων. Σήμερα, επανέρχεται στο προσκήνιο συνδεμένο με παρόμοιους σχεδιασμούς. Διότι μεθόδευση και τώρα υπάρχει, το μαρτυρεί η τεχνητή φόρτιση, η επιδιωκόμενη εκδραμάτιση με τη χριστουγεννιάτικη σύλληψη του Εφραίμ. Το θέμα είναι ποιοι το σχεδιάζουν, ποιοι επωφελούνται και πού στοχεύουν.
Πρώτα απ’ όλα είναι βέβαιο ότι οργανώνεται ένας γιγαντιαίος αποπροσανατολισμός ώστε να μετατεθεί η επικαιρότητα από την σκληρή οικονομική-πολιτική πραγματικότητα. Το ΠΑΣΟΚ επωφελείται, κατευθύνει τις εξελίξεις, με σκοπό να επιβάλει διαχωριστικές γραμμές και εσωτερικές πολώσεις στο λαό ο οποίος, το τελευταίο διάστημα, συγκλίνει αντιτιθέμενος στην πολιτική του. Να ανακόψει τη δημοσκοπική άνοδο της Ν.Δ., να τροφοδοτήσει την υπονόμευση και να διευρύνει τη φυγόκεντρη κριτική στο εσωτερικό της. Να ανακόψει, για καλό και για κακό, τυχόν επανεμφάνιση του Καραμανλή στα πράγματα, διότι και τέτοιοι οιωνοί υπάρχουν.
Αυτά και άλλα παρόμοια που αφορούν τις ανακατατάξεις στο χώρο του συστημισμού είναι τα πρόδηλα. Η χειραγώγηση της Αριστεράς, ο εγκλωβισμός της σε αδιέξοδες, ακολουθητικές αντιθέσεις, όπως και η ανάκτηση της πρωτοβουλίας παράλληλα με την απαραίτητη ανασύσταση αντίστοιχου ιδεολογικού προσωπείου. Αυτά είναι τα λιγότερο φανερά. Ας μη διαφεύγει ότι δόθηκε μια ορισμένη απάντηση στο αίτημα «να πάει, επιτέλους, κάποιος φυλακή». Απάντηση που στρεβλώνει το αίτημα, που επιχειρεί τη λαθραία ενσωμάτωσή του. Πλην, όμως, το ανεξάρτητο τεχνοκρατικό προφίλ (όρος απαραίτητος υποτίθεται ώστε να συγκρουστεί με τα κομματικά κατεστημένα) του Παπαδήμου ενισχύεται.
Εδώ ας θυμηθούμε ότι υπήρξε ένα μπλοκ δυνάμεων στο ΠΑΣΟΚ με συνισταμένη τους εκσυγχρονιστές (και ο Παπαδήμος δεν είναι έξω από αυτούς) που δεν δίστασε να συγκρουστεί με την Εκκλησία. Η σύγκρουση αυτή υποβοήθησε την κατοχύρωση της φυσιογνωμίας του, αναδείχτηκε σε στοιχείο συνοχής. Το εκσυγχρονιστικό ρεύμα δεν επιδίωξε ποτέ προσπέλαση στον εκκλησιαστικό χώρο και την κοινωνική του βάση, αντίθετα η σύγκρουση μαζί του, συνέδραμε στη μετανεοτερική εικόνα που του ήταν πολύπλευρα χρειαζούμενη.
Στην προηγούμενη φάση η στοχοποίηση του Εφραίμ και της εκκλησιαστικής παρακμής, στρατεύτηκε στη διαμόρφωση του κεντροαριστερού ιδεολογήματος και της αντίστοιχης πολιτικής οικοδόμησης. Η Αριστερά με τον παρωχημένο (παρωχημένο διότι είναι αδιαμφισβήτητα ενσωματώσιμος), υποκριτικό (διότι υπερπροβάλλεται ώστε να αποκρυφτούν ουσιαστικότερες ανεπάρκειες) αντικληρικαλισμό της, συστρατεύτηκε και έγινε προσάρτημα του συστημικού σχεδίου. Το ίδιο πράττει και σήμερα. Μετέχει στο μέτωπο κατά του Εφραίμ πλειοδοτώντας, μάλιστα, σε κορώνες. Ας θυμηθούμε εδώ ότι η κεντροαριστερή διαμόρφωση δεν προϋποθέτει τη σύμπτωση όλων στη ίδια στενή πολιτική συνθηματολογία. Άλλωστε, αυτό είναι αδύνατο ειδικά σήμερα. Προσδοκά, όμως, συμπόρευση σε επιμέρους τομείς χειρισμών που θα λειτουργήσουν ως γινόμενο δημιουργώντας μελλοντικά το υπέδαφος για εκμεταλλεύσιμες πολιτικές συγκλίσεις. Ας μην ξεχνάμε πόσες φορές, μέσα από αυτό το μηχανισμό εγκλωβίστηκε και σύρθηκε η Αριστερά. Τα παραδείγματα της εκλογής Καμίνη και Μπουτάρη είναι πολύ πρόσφατα και διδακτικά.
Αν η Αριστερά επέλεγε να εγκαταλείψει τη γενικολογία, την αφοριστική καταγγελία και να τοποθετηθεί στο πεδίο της πολιτικής, θα έπρεπε να είχε στάση τέτοια που να φράζει το δρόμο στις μανούβρες του ΠΑΣΟΚ. Να εξουδετερώνει τη δυναμική του αποπροσανατολισμού. Να μην επιτρέπει την διεμβόλιση του ριζοσπαστισμού με κυβερνητικά σχέδια. Αν τα κατάφερνε όλα αυτά, τότε θα ήταν σε θέση να αντιμετωπίσει και το πώς θα τιμωρηθεί ο Εφραίμ και το πώς θα υποστεί η Ν.Δ. τις συνέπειες που της αναλογούν.
Τέλος, δεν είναι δευτερεύουσα πτυχή της υπόθεσης η αντίδραση της Ρωσίας. Η σφοδρότητά της αιφνιδίασε. Αποκάλυψε προεκτάσεις. Ειδικά εκείνο το «δίνετε εξετάσεις» που εξακόντισαν οι Ρώσοι, τι υπονοούσε; Άραγε, να εννοεί ότι υπάρχουν διεθνείς κύκλοι που αντιμετωπίζουν την ορθοδοξία και ειδικά το Άγιο Όρος ως θύλακα διείσδυσης της Ρωσίας και γι’ αυτό επιτάσσουν το χτύπημά τους; Ποιος ξέρει;
Το Βατοπέδι, στην προηγούμενη φάση, εξελίχτηκε σε επιχείρηση αλλαγής του πολιτικού σκηνικού (βασικός μοχλός απονομιμοποίησης του Καραμανλή) και χειραγώγησης των πολιτικών εξελίξεων. Σήμερα, επανέρχεται στο προσκήνιο συνδεμένο με παρόμοιους σχεδιασμούς. Διότι μεθόδευση και τώρα υπάρχει, το μαρτυρεί η τεχνητή φόρτιση, η επιδιωκόμενη εκδραμάτιση με τη χριστουγεννιάτικη σύλληψη του Εφραίμ. Το θέμα είναι ποιοι το σχεδιάζουν, ποιοι επωφελούνται και πού στοχεύουν.
Πρώτα απ’ όλα είναι βέβαιο ότι οργανώνεται ένας γιγαντιαίος αποπροσανατολισμός ώστε να μετατεθεί η επικαιρότητα από την σκληρή οικονομική-πολιτική πραγματικότητα. Το ΠΑΣΟΚ επωφελείται, κατευθύνει τις εξελίξεις, με σκοπό να επιβάλει διαχωριστικές γραμμές και εσωτερικές πολώσεις στο λαό ο οποίος, το τελευταίο διάστημα, συγκλίνει αντιτιθέμενος στην πολιτική του. Να ανακόψει τη δημοσκοπική άνοδο της Ν.Δ., να τροφοδοτήσει την υπονόμευση και να διευρύνει τη φυγόκεντρη κριτική στο εσωτερικό της. Να ανακόψει, για καλό και για κακό, τυχόν επανεμφάνιση του Καραμανλή στα πράγματα, διότι και τέτοιοι οιωνοί υπάρχουν.
Αυτά και άλλα παρόμοια που αφορούν τις ανακατατάξεις στο χώρο του συστημισμού είναι τα πρόδηλα. Η χειραγώγηση της Αριστεράς, ο εγκλωβισμός της σε αδιέξοδες, ακολουθητικές αντιθέσεις, όπως και η ανάκτηση της πρωτοβουλίας παράλληλα με την απαραίτητη ανασύσταση αντίστοιχου ιδεολογικού προσωπείου. Αυτά είναι τα λιγότερο φανερά. Ας μη διαφεύγει ότι δόθηκε μια ορισμένη απάντηση στο αίτημα «να πάει, επιτέλους, κάποιος φυλακή». Απάντηση που στρεβλώνει το αίτημα, που επιχειρεί τη λαθραία ενσωμάτωσή του. Πλην, όμως, το ανεξάρτητο τεχνοκρατικό προφίλ (όρος απαραίτητος υποτίθεται ώστε να συγκρουστεί με τα κομματικά κατεστημένα) του Παπαδήμου ενισχύεται.
Εδώ ας θυμηθούμε ότι υπήρξε ένα μπλοκ δυνάμεων στο ΠΑΣΟΚ με συνισταμένη τους εκσυγχρονιστές (και ο Παπαδήμος δεν είναι έξω από αυτούς) που δεν δίστασε να συγκρουστεί με την Εκκλησία. Η σύγκρουση αυτή υποβοήθησε την κατοχύρωση της φυσιογνωμίας του, αναδείχτηκε σε στοιχείο συνοχής. Το εκσυγχρονιστικό ρεύμα δεν επιδίωξε ποτέ προσπέλαση στον εκκλησιαστικό χώρο και την κοινωνική του βάση, αντίθετα η σύγκρουση μαζί του, συνέδραμε στη μετανεοτερική εικόνα που του ήταν πολύπλευρα χρειαζούμενη.
Στην προηγούμενη φάση η στοχοποίηση του Εφραίμ και της εκκλησιαστικής παρακμής, στρατεύτηκε στη διαμόρφωση του κεντροαριστερού ιδεολογήματος και της αντίστοιχης πολιτικής οικοδόμησης. Η Αριστερά με τον παρωχημένο (παρωχημένο διότι είναι αδιαμφισβήτητα ενσωματώσιμος), υποκριτικό (διότι υπερπροβάλλεται ώστε να αποκρυφτούν ουσιαστικότερες ανεπάρκειες) αντικληρικαλισμό της, συστρατεύτηκε και έγινε προσάρτημα του συστημικού σχεδίου. Το ίδιο πράττει και σήμερα. Μετέχει στο μέτωπο κατά του Εφραίμ πλειοδοτώντας, μάλιστα, σε κορώνες. Ας θυμηθούμε εδώ ότι η κεντροαριστερή διαμόρφωση δεν προϋποθέτει τη σύμπτωση όλων στη ίδια στενή πολιτική συνθηματολογία. Άλλωστε, αυτό είναι αδύνατο ειδικά σήμερα. Προσδοκά, όμως, συμπόρευση σε επιμέρους τομείς χειρισμών που θα λειτουργήσουν ως γινόμενο δημιουργώντας μελλοντικά το υπέδαφος για εκμεταλλεύσιμες πολιτικές συγκλίσεις. Ας μην ξεχνάμε πόσες φορές, μέσα από αυτό το μηχανισμό εγκλωβίστηκε και σύρθηκε η Αριστερά. Τα παραδείγματα της εκλογής Καμίνη και Μπουτάρη είναι πολύ πρόσφατα και διδακτικά.
Αν η Αριστερά επέλεγε να εγκαταλείψει τη γενικολογία, την αφοριστική καταγγελία και να τοποθετηθεί στο πεδίο της πολιτικής, θα έπρεπε να είχε στάση τέτοια που να φράζει το δρόμο στις μανούβρες του ΠΑΣΟΚ. Να εξουδετερώνει τη δυναμική του αποπροσανατολισμού. Να μην επιτρέπει την διεμβόλιση του ριζοσπαστισμού με κυβερνητικά σχέδια. Αν τα κατάφερνε όλα αυτά, τότε θα ήταν σε θέση να αντιμετωπίσει και το πώς θα τιμωρηθεί ο Εφραίμ και το πώς θα υποστεί η Ν.Δ. τις συνέπειες που της αναλογούν.
Τέλος, δεν είναι δευτερεύουσα πτυχή της υπόθεσης η αντίδραση της Ρωσίας. Η σφοδρότητά της αιφνιδίασε. Αποκάλυψε προεκτάσεις. Ειδικά εκείνο το «δίνετε εξετάσεις» που εξακόντισαν οι Ρώσοι, τι υπονοούσε; Άραγε, να εννοεί ότι υπάρχουν διεθνείς κύκλοι που αντιμετωπίζουν την ορθοδοξία και ειδικά το Άγιο Όρος ως θύλακα διείσδυσης της Ρωσίας και γι’ αυτό επιτάσσουν το χτύπημά τους; Ποιος ξέρει;
Φ.Λ.
Σχόλια
