Ο ανασχηματισμός κάηκε νωρίς, και ο Κ. Μητσοτάκης έπαθε εγκαύματα.
Ακούγεται λιγότερο (λόγω του αχού των γεγονότων), αλλά ακούγεται αρκετά ότι οι διεργασίες, οι ζυμώσεις και τα λακριντί μέσα στη Ν.Δ. γύρω από τον Κ. Μητσοτάκη, την τύχη του και συνεπώς την τύχη του κόμματος, δυναμώνουν.
Για την τύχη της Ελλάδας δεν γίνεται βεβαίως λόγος, αλλά για την τύχη του κόμματος, των μπίζνες και του κορβανά η συζήτηση είναι διαρκής και έντονη, σε στιγμές δε κρίσης, εντείνεται ακόμα περισσότερο.
Το γεγονός ότι ο Κ. Μητσοτάκης κινείται σε «κενό αντιπολίτευσης» δεν τον βοηθά ούτε τον σώζει από το γεγονός ότι κινείται εν μέσω πολλαπλών συγκρούσεων, εσωτερικών και εξωτερικών.
Στο εσωτερικό έχει ξεσπάσει πόλεμος ανάμεσα σε κάποιους από τους Δυνατούς, ο οποίος μάλιστα δυναμώνει, με τα σκάγια να παίρνουν την κυβέρνηση ή πτέρυγες της κυβέρνησης, είτε διότι δεν εξυπηρετεί τον κάθε Δυνατόν όσο θα ήθελε εκείνος, είτε διότι ο κάθε Κανάγιας νιώθει ριγμένος στη μοιρασιά της πίτας – πράγματα που βεβαίως συμβαίνουν συνεχώς, αλλά αν το πράγμα ξεφύγει (με την κυβέρνηση να γίνεται –και εξ αυτού– όλο και πιο αδύναμη), όλα γίνονται πιθανά.
Επίσης η κυβέρνηση υφίσταται έντονη την πίεση του «κινήματος των Τεμπών», χωρίς ουδείς να γνωρίζει τι πιθανόν να κυοφορείται και τι πιθανόν να τέξεται η επιούσα.
Από την άλλη οι τεκτονικές αλλαγές στο εξωτερικό, ανάλογες με εκείνες που θα προκαλούσε ο Κοσμοσείστης Ποσειδώνας, αφήνουν την κυβέρνηση παράλυτη μέσα στις εξαρτήσεις και την υποτέλειά της, «σε πόλεμο με τη Ρωσία», στο έλεος της Τουρκικής Επιθετικότητας και στην παγίδα του Ευρωενωσιακού ζουρλομανδύα των Επανεξοπλισμών
για τους οποίους μάλιστα ο Κ. Μητσοτάκης επαίρεται σαν βλαχοσυμπέθερος ότι περιέχουν «ελληνικές (!) ιδέες και προτάσεις»…
Ταυτοχρόνως στην απέναντι πλευρά του Αιγαίου ο Ερντογάν φαίνεται να ολοκληρώνει το πολιτικό πραξικόπημα κατά του Ιμάμογλου με την ανοχή (είναι πολλά τα λεφτά) της Δύσης. Ή μάλλον με την υποστήριξη της Δύσης (είναι πάρα πολλά τα λεφτά). Μπροστά στον Ερντογάν της Συρίας, του Κουρδιστάν, της Σομαλίας, της Λιβύης, της Ουκρανίας, των Βαλκανίων (Αλβανία, Σκόπια, Κόσοβο), της Ευρωπαϊκής Άμυνας, των Ευρωπαϊκών Εξοπλισμών και του Λευκού Οίκου
ο Κ. Μητσοτάκης μοιάζει με φτερό στον άνεμο, ένα ανθρωπάκι γαντζωμένο στη «σωστή πλευρά της Ιστορίας» που ελπίζει σε μεγέθη σαν τον Ανδρουλάκη ή τον Φάμελο, ώστε να μείνει για ακόμα λίγο καπετάνιος σε ένα καράβι που ο ίδιος έχει ξαρματώσει, που ο ίδιος έχει γεμίσει τρύπες, που ο ίδιος έχει τιγκάρει στα ποντίκια – κατ’ ακολουθίαν των προκατόχων του. Ένα καράβι που το
πάει στα βράχια μια αέναης ανάπτυξης της οικονομίας που κάνει τους πολίτες όλο και φτωχότερους, απελπισμένους και δυστυχείς.
***
Η Ευρωπαϊκή Ένωση όπως την ξέραμε (αυτό το κολοβό πράγμα) έχει τελειώσει, μεταλλάσσεται σε μια Συμμαχία των Προθύμων (στην τρέλα), ενώ ταυτοχρόνως ο Τραμπ φαίνεται να ξηλώνει το «βαθύ κράτος (και παρακράτος)» των Δημοκρατικών, αφήνοντας τον Κ. Μητσοτάκη ακόμα και χωρίς Συμβούλους,
να ηγείται ενός κόμματος (εις ουδέν τι άλλον πλέον ηγείται) που τον αμφισβητεί και αυτό.
………………
Μάλιστα το γεγονός ότι ο Κ. Μητσοτάκης υπάρχει και δρα εν μέσω σπιθαμιαίων ηγετών όπως η Κάγια Κάλας, η Ούρσουλα και ο Πιπίνος ο Βραχύς Μακρόν, δεν σώζει το δικό του υπο-σπιθαμιαίο ανάστημα. Ενός ανθρώπου που τα έχει χάσει, που λέει, λόγου χάριν, ότι «θα συγκρουσθεί με το βαθύ κράτος» – δηλαδή, με τον εαυτό του (!) και άλλα ηχηρά παρόμοια.
Ενός πολιτικού που υποστηρίζει (!) την προσπάθεια της Τουρκίας να γίνει μόνιμο μέλος του Συμβουλίου Ασφαλείας του ΟΗΕ, νομιμοποιώντας (και έτσι) την Τουρκική Κατοχή στην Κύπρο και καταδικάζοντας την Ελλάδα σε διαρκή «επεισόδια» τύπου Κάσου, όπου ακόμα και ο Ροζάκης διαπίστωσε εκχώρηση κυριαρχικών δικαιωμάτων.
***
Συνήθως κρίνουμε κυρίως τις πολιτικές και λιγότερο τους πολιτικούς, η περίπτωση όμως Μητσοτάκη φαίνεται να υπερβαίνει αυτό το σχήμα, καθώς οι Άρπυιες και για τις υποκλοπές, και για τα Τέμπη, και για τη φτωχοποίηση του λαού, και για τον ενδοτισμό στα εθνικά θέματα, είναι
Άρπυιες που προσωπικά έχει εξαπολύσει ο ίδιος ο Κ. Μητσοτάκης να τρώνε τις σάρκες της Ελλάδας και του λαού της, ακριβώς όπως θα τάιζε τις πάπιες στο πάρκο.
Βεβαίως μετά τις Άρπυιες σκάνε μύτη οι Ερινύες, αλλά αμφιβάλλω αν ο Κ. Μητσοτάκης δύναται να διατρέξει τέτοιο κίνδυνο…
ΣΤΑΘΗΣ Σ.
27●III●2025
