Η λογοτεχνία και η πολιτική
Ένα βιβλίο που δύσκολα κατατάσσεται είναι το Επτά χρόνια στο αμόνι του Παναγιώτη Κολέλη που κυκλοφορεί από τις εκδόσεις «Εντύποις».
Θα μπορούσε κανείς να το χαρακτηρίσει μυθιστορηματικό δοκίμιο για την κρίση ή στρατευμένο μυθιστόρημα και να έχει δίκιο και στις δυο περιπτώσεις.
Άλλωστε. ανάμεσα στα κεφάλαια παρεμβάλλονται καθαυτό σύντομα πολιτικά κείμενα ενώ και οι τίτλοι προϊδεάζουν για την οπτική του συγγραφέα: Ταξική πάλη, Διαπραγμάτευση, Δημοκρατία. Ευρωπαϊκή Ένωση, Επανάσταση κ.ά.
Μέσα από την ιστορία μιας οικογένειας, όπου όλα λέγονται με το όνομά τους, παρακολουθούμε από τη μια τον αδίστακτο πατέρα-καπιταλιστή, που εκμεταλλεύεται όσους εργάζονται γι’ αυτόν με τον πιο χυδαίο τρόπο, ενώ κρατά όλη τη διπλωματία του για τον μοναχογιό του που καταφέρνει να τον αποσπάσει από αμφισβητήσεις, διαδηλώσεις και έρωτες, στέλνοντάς τον να σπουδάσει στο εξωτερικό.
Η πολιτική μαστίγιου και καρότου εναλλάσσονται στην προσωπική, κοινωνική και επαγγελματική ζωή του. Η ταξική διάσταση των ηρωών και των επιλογών τους δίνεται με ενδιαφέροντα και αιχμηρό τρόπο.
Ο άνεργος καλλιτέχνης από τη μια, ο αχόρταγος κεφαλαιοκράτης από την άλλη. Ο ένας πουλά το σπίτι του για να ζήσει και ο άλλος «επενδύει».
Ο συγγραφέας δεν κρύβεται πίσω από το δάκτυλό του, αλλά σε ορισμένες περιπτώσεις μάλλον χάνει την πολυδιάστατη όψη των πραγμάτων, όπως στην περίπτωση των αγανακτισμένων της Πλατείας Συντάγματος. Στο τέλος όλα τακτοποιούνται ως δια μαγείας: Οι επιχειρήσεις καταρρέουν, ο πατέρας-αφέντης πεθαίνει, οι υπόλοιποι ξεκινούν μια νέα συνειδητοποιημένη ζωή.
Βεβαίως αυτό αποπνέει μια αισιοδοξία και σκέφτεσαι πως «έτσι ήρθαν τα πράγματα μα έτσι δεν θα πάνε», ωστόσο το τέλος αυτό δεν συνάδει με τον πολιτικό ρεαλισμό του υπόλοιπου μυθιστορήματος.
Πάντως είναι ελπιδοφόρο που πολλοί νέοι συγγραφείς, ο καθένας με τον τρόπο του, αμφισβητούν εμπράκτως την προηγούμενη «απολιτίκ» φάση που πέρασε η λογοτεχνία για αρκετά χρόνια από τη δεκαετία του ’80.
Ιστορίες γειωμένες στην πραγματικότητα, με τις αρετές και τα ελαττώματά τους, που κρατάνε ωστόσο ανοικτό το θέμα λογοτεχνίας και πολιτικής. Έντιμες και θαρραλέες φωνές που έχουμε τόσο ανάγκη στις μέρες μας…
«Οι Ψηλοκάραβοι» της Κατερίνας Χαδουλού
Μια από τις καλύτερες εικονογράφους κυρίως στον χώρο του ελληνικού παιδικού, η Κατερίνα Χαδουλού, παρουσιάζει μια πρόσφατη σειρά έργων της στην Αίθουσα Τέχνης kaplanon5 (Μασσαλίας & Καπλανών 5, τηλ.: 210 33 88 501, 6944 32 72 11)
Τα εγκαίνια θα πραγματοποιηθούν την Τρίτη 22 Ιανουαρίου 2019 στις 20.00. Πρόκειται για τα πρωτότυπα έργα από την εικονογράφηση του βιβλίου Οι Ψηλοκάραβοι της Γεωργίας Γαλανοπούλου.
Όπως έγραψε ο Μάνος Κοντολέων στο diastixo.gr, «η Κατερίνα Χαδουλού –από τις πλέον προικισμένες σύγχρονες εικονογράφους μας– αφήνεται στην κυριαρχία των φωτοσκιάσεων, τολμά να συνομιλήσει με έργα του Γκόγια και τελικά να γεμίσει τις σελίδες με εικόνες όπου από τη μια έχουν τη σκοτεινιά της αδικίας και από την άλλη το πάθος της απόδοσης δικαιοσύνης»
Επιμέλεια έκθεσης: Νίκη Βλασσιώτου – Παπαδάκη
Διάρκεια έκθεσης: 22 Ιανουαρίου έως 16 Φεβρουαρίου 2019.
Ώρες λειτουργίας:
Τρίτη, Τετάρτη, Πέμπτη & Παρασκευή: 12:00 – 20:00
Σάββατο: 11:00 – 15:00.
Κυριακή & Δευτέρα: κλειστά ή κατόπιν προσυνεννόησης
