Η ποίηση και η ρίμα
«…Πιστεύω ότι άμα ξαναγυρίσει η ρίμα στην ελληνική ποίηση, θα κάνει μεγάλο καλό στο λαό πρώτα απ’ όλα. Εμείς είμαστε υποτίθεται αγωνιστές λαϊκοί. Δεν μπορείς να αφαιρείς την ποίηση από τον ελληνικό λαό…»
Ο Αλέξης Πάρνης στον Στέλιο Ελληνιάδη, Δρόμος 8/9/2018
Διαβάζοντας τα όσα είπε ο Αλέξης Πάρνης για την ποίηση αλλά και τη ρίμα, είναι αλήθεια πως άρχισα να προβληματίζομαι πολύ.
Αγαπώ την ποίηση, διαβάζω νέους δημιουργούς –που συχνά είναι πολύ αξιόλογοι– και αναρωτιέμαι με ποιόν τρόπο θα μπορούσε η ποίηση να γίνει και πάλι κομμάτι της ζωής μας.
Ιδιαίτερα η νέα γενιά τής έχει γυρίσει για τα καλά την πλάτη. Κάποτε θυμάμαι πως γνωρίζαμε ποιήματα «απ’ έξω» και δεν διστάζαμε αν βρισκόμασταν σε μια παρέα να απαγγείλουμε τέτοιους στίχους.
Ακόμη και στην ερωτική προσέγγιση η ποίηση έπαιζε τον ρόλο της…
Σεφέρης, Ελύτης, Ρίτσος, Καρυωτάκης, Καβάφης, Αναγνωστάκης, Λειβαδίτης, Πατρίκιος, Εμπειρίκος και τόσοι άλλοι μας «προμήθευσαν» τους στίχους που μας βοήθησαν να προσεγγίσουμε το αντικείμενο του πόθου μας.
Ακόμη κι όποιος έγραφε καλούς στίχους αποκτούσε μια αίγλη.
Σήμερα ο ασχολούμενος με την ποίηση για τα περισσότερα νέα παιδιά είναι… «φλώρος».
Από την άλλη, όσοι γράφουν ανήκουν τελικά σε ένα κλειστό κλαμπ που ο ένας διαβάζει τα ποιήματα του άλλου.
Σπανίως –πλην ελαχίστων εξαιρέσεων– κάποιος εκδοτικός οίκος επενδύει στην ποίηση. Πολλοί εκδίδουν τα βιβλία τους «ιδίοις αναλώμασιν», διακινούνται σε ένα στενό κύκλο και… τέλος.
Τι φταίει άραγε;
Ασφαλώς το εκπαιδευτικό σύστημα φέρει βαρύτατη ευθύνη. Όμως, πότε η εκπαίδευση ασχολήθηκε με τρόπο που θα έκανε την ποίηση κομμάτι της ζωής των μαθητών;
Διαβάζω αυτές τις μέρες το εξαιρετικό βιβλίο του Λουκά Αξελού για τον Ρήγα Βελεστινλή. Και μέσα στον πλούτο των πληροφοριών, ξεχωρίζω τα όσα γράφει για τον Θούριο και την απίστευτη επίδραση του. Διαβάζω τα όσα γράφει ο Παλαμάς: «… η ποίησις της οποίας οι μονότονοι και στοιχειώδεις ρυθμοί διαδέχονται ο εις τον άλλον ως οι κτύποι της σφύρας επί του άκμονος. Η ποίησις αύτη όσω δεν είναι πλαστική, τόσω είναι εθνοπλαστική…»
Από τον Γαριβάλδη, που γνωρίζει τους στίχους και τους τραγουδά στα ελληνικά, μέχρι τον νεαρό φούρναρη που δακρύζει κάθε φορά που του διαβάζουν τον Θούριο, η ποίηση αυτή διαμορφώνει συνειδήσεις…
Μπορούν άραγε να γραφτούν τέτοια ποιήματα σήμερα;
Δύσκολο να απαντήσει κανείς.
Ωστόσο ποιήματα με ρίμα μπορούν να γραφτούν. Παίρνω ως παράδειγμα ένα από τα πιο ενδιαφέροντα ποιητικά έργα, τη συλλογή Στα μέσα σύνορα του Γιάννη Δούκα (εκδόσεις Πόλις) που τολμά να γράψει με ομοιοκαταληξία και να γράψει εξαιρετικά.
Ίσως αξίζει να δοκιμάσουν περισσότεροι αυτόν τον ξεχασμένο δρόμο.
«Με ελεύθερο στίχο γράφω κι εγώ, μ’ αρέσει πολύ, αλλά η βάση της ποίησης κάθε έθνους πρέπει να είναι η λυρική ποίηση με τη ρίμα και το ρυθμό», λέει ο Αλέξης Πάρνης και προσθέτει: «Αυτό δίνει στον άνθρωπο την αίσθηση του ρυθμού του κόσμου όλου…»
Άρωμα Λέσβου στη Νέα Σμύρνη
Είχαμε γράψει την προηγούμενη βδομάδα, για τους Χτύπους της καρδιάς, με αφορμή μια εκδήλωση στο Θέατρο της Ρεματιάς.
Λες και μας άκουσαν εκεί στην όμορφη Ανεμώτια, ένα ορεινό χωριό της Λέσβου, και οργανώνουν εκδήλωση με τίτλο Τι κι αν το βήμα είναι άλλο, η καρδιά χτυπάει το ίδιο!
«Δράστης» ο Μορφωτικός Σύλλογος Ανεμωτισίων Λέσβου, που μας προτρέπουν να μην κανονίσουμε κάτι άλλο για την Πέμπτη 4 Οκτωβρίου, αφού με έναρξη στις 8.30 μ.μ. στο Άλσος Ν. Σμύρνης μας υπόσχονται μια όμορφη βραδιά σε μια μουσικοχορευτική παράσταση με σκοπούς από τις περιοχές Πέλλα, Φλώρινα, Β. Θράκη και Λέσβο.
Ο Παναγιώτης Βέργος με την ορχήστρα του πλαισιώνει την παράσταση του χορευτικού του συλλόγου.
Φιλική συμμετοχή: «Ο Μόλυβος»: Σύλλογος Παραδοσιακών Χορών και Πολιτιστικών Δραστηριοτήτων, Ένωση Ποντίων Αργυρούπολης.
Είσοδος ελεύθερη!
