του Ηρόστρατου
Μια ανάσα
Ο τίτλος είναι τόσο κυριολεκτικός, όσο και μεταφορικός. Από τη μια είναι η ομότιτλη ταινία που έκανε πρεμιέρα στους κινηματογράφους την περασμένη εβδομάδα και από την άλλη η ανάσα που πήρα διαβάζοντας μια συνέντευξη του Ακύλλα Καραζήση στο Έθνος με αφορμή τον Θεατροποιό τους Τόμας Μπέρνχαρντ που σκηνοθετεί στο Θέατρο Πόρτα.
Ο σημαντικός Έλληνας ηθοποιός και σκηνοθέτης είναι και εκ των πρωταγωνιστών αυτής της ενδιαφέρουσας ελληνογερμανικής παραγωγής του σκηνοθέτη Κρίστιαν Τσούμπερτ, που μέσα από το σενάριο και τη μυθοπλασία πιστεύω ότι κατάφερε να μιλήσει με έναν καθαρό τρόπο για όσα συμβαίνουν σήμερα στη χώρα μας αλλά και στη σχέση της με την Ευρώπη και κυρίως τη Γερμανία.
Ελπίζω να ήταν τυχαίο πως είδα την ταινία σε μια άδεια αίθουσα, ενώ οι θεατές συνωθούνται για να δουν… Παπακαλιάτη. Έξοχες ερμηνείες και σκηνοθεσία, σασπένς και προβληματισμός. Δεν σε άφηνε να καθίσεις ήσυχα στην καρέκλα σου.
Ανάμεσα στους ηθοποιούς και ο Ακύλλας Καραζήσης, ένας ήρωας με ενσυναίσθηση που προσπαθεί να καταλάβει και να βοηθήσει τους άλλους. Και το βλέμμα της Χαράς-Μάτας Γιαννάτου, της πρωταγωνίστριας της ιστορίας, νομίζω τα λέει όλα για όσα ζούμε. Όμως, το σημείωμά μου δεν είναι μια κινηματογραφική κριτική. Η αφορμή είναι η στάση και τα λόγια του ίδιου του Καραζήση: «…Όλα τα πράγματα έχουν τη δυναμική τους και παίζουν τον δικό τους ρόλο στη διαμόρφωση της πραγματικότητας. Μέσα από τη δουλειά σου, π.χ., μπορείς να δομήσεις μία στάση ζωής, η οποία να έχει αποτελέσματα. Μπορείς να στοχεύεις σε δράσεις που να εμπνέονται από τον ανθρωπισμό κι όχι από τον μικροαστισμό, το κέρδος και τη βλακεία…». Κι όντως το δείχνει με τη μέχρι τώρα καλλιτεχνική του πορεία στα 25 χρόνια που δίνει τη δική του μάχη.
Δείτε όμως πως μιλά: «…Δεν θέλω να μιλάω επί παντός επιστητού. Δεν είμαι ειδικός, ούτε έχω μελετήσει σε βάθος αυτά τα θέματα. Δεν διαχωρίζω πρόσφυγες ή μετανάστες. Όλοι θέλουν να ζήσουν ανθρώπινα, ειρηνικά, εξασφαλίζοντας τα στοιχειώδη. Οι άνθρωποι έπρεπε να έχουν το δικαίωμα να ζουν στις πατρίδες τους, χωρίς να γίνεται πόλεμος και χωρίς να υπάρχει η άγρια εκμετάλλευση της μιας χώρας από την άλλη. Από κει κι ύστερα, δεν είμαι αρμόδιος να απαντήσω για το τι πρέπει να κάνει η Ελλάδα. Μπορώ να απαντήσω ως πολίτης ότι ζούμε τη βάρβαρη πλευρά του καπιταλισμού. Και πρέπει να δούμε πώς θα το αντιμετωπίσουμε όλο αυτό. Γιατί οι ζωές πολλών από εμάς πάνε στράφι…». Ο καλός καλλιτέχνης μας θυμίζει -καθώς πολλοί τείνουν να το ξεχάσουν- ότι πίσω απ’ όλες τις καταστροφές βρίσκεται ο καπιταλισμός. Δεν είναι γενικές και αόριστες οι ευθύνες. Και υπάρχουν δρόμοι που δεν είναι ουτοπικοί. Αρκεί να δουλέψουμε, να αγωνιστούμε, να συζητήσουμε, να δημιουργήσουμε πάνω σ’ αυτούς. Ναι. Έτσι πήρα κι εγώ μια ανάσα!
Ένας πετεινός από τα νότια προάστια
Την Πέμπτη, 31 Μαρτίου, στις 7 το απόγευμα στο Polis Art Cafe μια ομάδα σημαντικών συγγραφέων παρουσιάζει και συζητά για τη νέα συλλογή διηγημάτων του Στάμου Τσιτσώνη με τίτλο Πετεινός νοτίων προαστίων. Θα μιλήσουν ο Διονύσης Μαρίνος, συγγραφέας-δημοσιογράφος, η Τζούλια Γκανάσου, συγγραφέας, και ο Σωκράτης Κουγέας, φιλόλογος-συγγραφέας. Αποσπάσματα θα διαβάσει η ηθοποιός Έφη Λιάλιου.
