του Ηρόστρατου
Παιδεία χωρίς πολιτισμό;
Γνωρίζοντας πολλές πτυχές της σημαντικής τους δράσης, διάβασα με έκπληξη -που σύντομα μετατράπηκε σε οργή- Υπόμνημα της Πανελλήνιας Ένωσης Εκπαιδευτικών Πολιτιστικών Θεμάτων που αφορά τους σχεδιασμούς του υπουργείου Παιδείας για το προσεχές διάστημα.
Οι εκπαιδευτικοί αναφερόμενοι στο Σημείωμα του Προέδρου της Επιτροπής Μορφωτικών Υποθέσεων, στο Χρονοδιάγραμμα Προτεραιοτήτων και συνολικά στην Έκθεση της Επιτροπής, διαπιστώνουν σημαντικές παραλείψεις και αστοχίες:
1. Ο επιτυχημένος θεσμός των Πολιτιστικών Προγραμμάτων δεν αναφέρεται πουθενά (σε αντίθεση με τα αντίστοιχα Περιβαλλοντικά και Αγωγής Υγείας).
2. Απουσιάζει εντελώς η αγωγή για τον πολιτισμό στη μακροπρόθεσμη πρόβλεψη της Έκθεσης;
3. Αναφέρεται η σύσταση αυτοτελούς τμήματος Αγωγής Υγείας και υποχρεωτική υλοποίηση προγραμμάτων Αγωγής Υγείας στην Ευέλικτη Ζώνη, πουθενά ο Πολιτισμός.
4. Γίνεται μνεία στην αύξηση χώρων, ωρών κ.λπ. για τα καλλιτεχνικά μαθήματα, κι αυτό μόνο σε βραχυπρόθεσμο/ μεσοπρόθεσμο σχεδιασμό. Ο πολιτισμός, λοιπόν, εξαντλείται σε ένα από τα παράγωγά του;
Προφανώς οι ιθύνοντες έχουν βαθιά άγνοια για ό,τι συμβαίνει σήμερα στον χώρο του σχολείου και μάλιστα εν μέσω κρίσης.
Όπως επισημαίνουν οι εκπαιδευτικοί, τα τελευταία χρόνια υπάρχει συνεχής αύξηση του αριθμού των υποβαλλομένων πολιτιστικών προγραμμάτων, που σχεδιάζονται και υλοποιούνται πέραν των τυπικών υποχρεώσεων του κάθε εκπαιδευτικού και μαθητή. «Ενδεικτικά, τη σχολική χρονιά 2012-2013, υλοποιήθηκαν στα σχολεία Πρωτοβάθμιας και Δευτεροβάθμιας εκπαίδευσης όλης της χώρας 14.511 Πολιτιστικά Προγράμματα, εμπλέκοντας 27.903 εκπαιδευτικούς και 354.968 μαθητές/ήτριες· τη χρονιά 2013-14, 16.761 Πολιτιστικά Προγράμματα σε συνολικά 5.694 σχολικές μονάδες. Στα προγράμματα αυτά ενεπλάκησαν εθελοντικά 31.636 εκπαιδευτικοί όλων των ειδικοτήτων και 398.747 μαθητές».
Τονίζεται ακόμη ο βιωματικός-διερευνητικός-ολιστικός χαρακτήρας των Πολιτιστικών Προγραμμάτων, που υλοποιούν, χωρίς κόστος για το Δημόσιο, χρόνια τώρα, οι υπεύθυνοι Πολιτιστικών Θεμάτων, προς την κατεύθυνση της ολιστικά θεωρούμενης εκπαίδευσης.
Είναι πραγματικά να απορεί κανείς για τα όσα συμβαίνουν στην Παιδεία και προφανέστατα δεν δικαιολογούνται από κάποιες «μνημονιακές υποχρεώσεις» και οικονομικές περικοπές, αλλά δείχνουν μια φιλοσοφία που δεν συνάδει με τα όσα πρεσβεύει η Αριστερά, ακόμη και στις πιο «συντηρητικές» της εκδοχές. Η κατάργηση της Φιλαναγνωσίας και η απαξίωση του Πολιτισμού οδηγούν σε ένα σχολείο ακόμη πιο απεχθές για τα παιδιά. Μια μηχανή προσαρμογής κι όχι ένα φυτώριο νέων ιδεών και πειραματισμών…
Γκάμπο
«Γκάμπο» ήταν το χαϊδευτικό του Γκαμπριέλ Γκαρσία Μάρκες και αυτόν τον τίτλο έδωσαν οι δημιουργοί ενός graphic novel για τη ζωή του μεγάλου Κολομβιανού συγγραφέα που κυκλοφορεί στα ελληνικά από τις Εκδόσεις Ίκαρος. Μια εξαιρετική δουλειά τόσο σεναριακά, όσο και σε ό,τι αφορά την εικονογράφηση που πράγματι καταφέρνει να μας μεταφέρει την ατμόσφαιρα και τα βιώματα που οδήγησαν κυρίως στη συγγραφή του Εκατό χρόνια μοναξιάς. Ένα σημαντικό επίτευγμα που καταφέρνει να μυήσει τους αναγνώστες στον μαγικό κόσμο του Μάρκες και να βοηθήσει να βρούμε τα «κλειδιά» για να κατανοήσουμε καλύτερα το έργο του. Λιτό και εύστοχο διατρέχει όλη τη ζωή του συγγραφέα από τη γέννηση ώς τον θάνατό του.
Σημαντικά είναι και όσα σκέφτεται κανείς, κατανοώντας τι θα πει να είσαι ένας δημιουργός που μετέχει στα πράγματα του καιρού του, αλλά λατρεύει και παθιασμένα την τέχνη του.
Η μετάφραση είναι της Κλαίτης Σωτηριάδου.
(Óscar Pantoja , Miguel Bustos , Felipe Camargo Rojas, Tatiana Córdoba
ΓΚΑΜΠΟ – Γκαμπριέλ Γκαρσία Μάρκες, Αναμνήσεις μιας μαγικής ζωής)
