Η πολιτική των «ήρεμων νερών» και της ελληνοτουρκικής προσέγγισης στο πνεύμα της «διακήρυξης των Αθηνών» συνεχίζει καθημερινά να παράγει αποτελέσματα – παρά την αναγνωρισμένη από όλους πια αδιαλλαξία της Άγκυρας, και τη στάση αναμονής των πάντων λόγω της αλλαγής ηγεσίας στις ΗΠΑ. Μπορεί στην Αθήνα να πνίγονται σε μια κουταλιά νερό, μετατρέποντας σε μείζον θέμα εξωτερικής πολιτικής ένα συμβάν όπως αυτό των συνθημάτων των σπουδαστών της ΣΜΥΝ, όμως η εποχή καλεί την ελληνική ηγεσία (και την κοινωνία) να τοποθετηθεί απέναντι σε κοσμοϊστορικές αλλαγές, με σημαντικό στοιχείο όσον αφορά την ευρύτερη γειτονιά μας την αναβάθμιση του γεωπολιτικού ρόλου της Τουρκίας, η οποία απειλεί ανοιχτά τον ελληνισμό σε Ελλάδα και Κύπρο.
Διαπραγματεύσεις νομιμοποίησης τετελεσμένων
Σε αυτό το πλαίσιο λαμβάνουν χώρα οι όποιες διαπραγματεύσεις, είτε αφορούν τα Ελληνοτουρκικά, με τις βαλτωμένες συνομιλίες των ΥΠΕΞ και την αναμενόμενη σύγκληση του Ανώτατου Συμβουλίου Συνεργασίας (που μοιάζει να αναβάλλεται λόγω των εσωτερικών εντάσεων στην γείτονα), είτε έχουν να κάνουν με τις προσπάθειες ανακίνησης του διαλόγου για το Κυπριακό και τα Μέτρα Οικοδόμησης Εμπιστοσύνης, που προτείνει ο Γ.Γ. του ΟΗΕ κ. Γκουτέρες. Στόχος της Άγκυρας είναι, μέσα από τις διαπραγματεύσεις αυτές, να επιβάλει και να νομιμοποιήσει τα τετελεσμένα. Γι’ αυτό επιμένει να αναβαθμίζει διαρκώς τις αιτιάσεις της (και τις επιθετικές της ενέργειες) όταν αυτό δεν γίνεται αποδεκτό, μετακινώντας το έδαφος του διαλόγου όλο και πιο κοντά στις δικές της θέσεις.
Απειλές για τους ενεργειακούς δρόμους
Το βιώνουμε αυτό από το καλοκαίρι, στα κατά τ’ άλλα «ήρεμα νερά» του Αιγαίου, όπου τα πολεμικά πλοία των Τούρκων έχουν εγκλωβίσει τα γαλλικά και ιταλικά ερευνητικά πλοία, που εργάζονται για την ενεργειακή διασύνδεση Ελλάδας-Κύπρου (και Ισραήλ), εντός των 6 ν.μ. των χωρικών μας υδάτων, θέτοντας σε αμφισβήτηση συνολικά τη βιωσιμότητα του έργου. Η πολιτική της Αθήνας, και η αδυναμία της να αντιπαραβάλει την ισχύ της στην αντιπαράθεση αυτή, παγιώνει την απαίτηση της Άγκυρας να καταστεί συγκυρίαρχος στο Αιγαίο και τη Ν.Α. Μεσόγειο, απαιτώντας να έχει τον τελευταίο λόγο για κάθε ενέργεια εντός της «Γαλάζιας Πατρίδας». Τώρα η Αθήνα σπεύδει να ζητήσει τη στήριξη του Ισραήλ (το οποίο στηρίζει για τους δικούς του λόγους το πρότζεκτ ηλεκτρικής διασύνδεσης) και των ΗΠΑ (συζητώντας με τις αμερικανικές Exxon και Chevron το ενδεχόμενο γεωτρήσεων νοτίως της Κρήτης). Τεστάρει δηλαδή τα όρια ανοχής της Τουρκίας, μπροστά στο ενδεχόμενο ακύρωσης των τετελεσμένων του τουρκολιβυκού μνημονίου στην πράξη, επενδύοντας για μια ακόμη φορά την ασφάλεια της χώρας στους πιθανούς τυχοδιωκτισμούς των «συμμάχων».
Αγορές & Μπίζνες
Την ίδια στιγμή, συνεχίζεται η πολιτική της τουρκικής διείσδυσης επί του εδάφους, στη Θράκη και τα νησιά του Ανατολικού Αιγαίου. Μπορεί οι τουρκικές επενδύσεις να προβλέπονται από την πολυδιαφημισμένη «θετική ατζέντα», όμως δεν μπορεί παρά να προκαλεί ανησυχία η μαζική εξαγορά γης και ακινήτων από πολίτες και επιχειρήσεις από την Τουρκία (αλλά και τη Βουλγαρία) σε ακριτικές περιοχές της Βόρειας Ελλάδας. Το θέμα αυτό έφεραν στο προσκήνιο προ ημερών σχετικές καταγγελίες του Δημάρχου Αλεξανδρούπολής, αλλά και δημοσιεύματα για σχετική ενεργοποίηση κλιμακίων της ΕΥΠ στην περιοχή, ενώ η υπόθεση φτάνει τώρα και στη βουλή, μετά από ερώτηση 11 βουλευτών της Ν.Δ. με την οποία ζητούν τη δημογραφική θωράκιση των ακριτικών περιοχών.
