Του Γιώργου Κατερίνη.
Τι θα ωφεληθεί η κοινωνία από μέτρα όπως η απελευθέρωση του επαγγέλματος του φαρμακοποιού, για παράδειγμα; Ό,τι ακριβώς ωφελήθηκε και από την απελευθέρωση των μεταφορών. Δηλαδή τίποτα.
«Οι εργαζόμενοι στις συγκοινωνίες προκαλούν χάος και ταλαιπωρία με τις απεργίες τους. Διαμαρτύρονται ενώ τόσα χρόνια απολάμβαναν προνόμια και αμείβονταν υπέρογκα».
«Απεργούν οι υπάλληλοι στην καθαριότητα και η Αθήνα γεμίζει σκουπίδια».
«Οι επιστημονικοί σύλλογοι έχουν συντεχνιακά αιτήματα, γι’ αυτό αντιδρούν στο άνοιγμα των κλειστών επαγγελμάτων».
«Οι κάτοικοι της Κερατέας δεν θέλουν τα σκουπίδια δίπλα τους, σκέπτονται το ιδιοτελές συμφέρον τους και είναι ενάντιοι στην περιβαλλοντική διαχείριση των απορριμμάτων».
Ο κατάλογος ανάλογων επιχειρημάτων που ορθώνονται ως ανάχωμα στην ανάπτυξη της αλληλεγγύης είναι μακρύς. Κάθε κοινωνική ομάδα με τη λειτουργία της ή με τους αγώνες της «ενοχλεί». Πριν από αρκετούς μήνες ήταν οι απολυμένοι της Ολυμπιακής, οι εφοριακοί και οι τελωνειακοί, μετά οι φορτηγατζήδες, οι συμβασιούχοι της ΕΡΤ. Η συνεχής επίκληση όσων διασπούν την ενότητα των εργαζομένων, είναι ο μανδύας για να κρύψει η κυβέρνηση το στόχο της. Κάθε ομάδα που επιλέγεται να πληγεί διά της διαπόμπευσης, αφήνει έδαφος για αντιλαϊκά μέτρα, κάθε οργανισμός που στοχοποιείται ανοίγει ένα νέο επιχειρηματικό πεδίο – βορά στα νύχια συμφερόντων. Οι πιο πρόσφατες κυβερνητικές αποφάσεις είναι αποκαλυπτικές:
• Για μήνες βλέπαμε, ακούγαμε, διαβάζαμε για τις τεράστιες αμοιβές των σιδηροδρομικών, για τα ελλείμματα που αυτές προκάλεσαν, για τον ζημιογόνο ΟΣΕ. Κάποιοι, υπό την εντατική πλύση εγκεφάλου μπορεί και να ανακουφίστηκαν που, επιτέλους, οι μισθοί των σιδηροδρομικών περικόπτονται, ενώ πολλοί από αυτούς καλούνται να μεταταχτούν σε άλλες εργασίες, όπως για παράδειγμα… αρχαιοφύλακες. Κι εκεί που θα πιστεύαμε ότι, ευτυχώς, έκλεισε η στρόφιγγα των ελλειμμάτων του ΟΣΕ, να τες οι αυξήσεις των εισιτηρίων μέχρι και πάνω από 50% και η κατάργηση δρομολογίων.
• Το πιο εξοργιστικό, όμως, είναι το παιχνίδι που διαδραματίζεται με τη διαχείριση των απορριμμάτων. Ενώ οι απεργοί δημοτικοί υπάλληλοι λοιδορούνταν για τη συσσώρευση σκουπιδιών στις γειτονιές της πρωτεύουσας, εδώ και καιρό που τα σκουπίδια σχηματίζουν βουνό, απλά γιατί δεν επαρκούν οι υπάλληλοι στους δήμους και τη χωματερή, αφού οι συμβασιούχοι απολύονται κανείς δεν το αναδεικνύει. Και μέσα σε αυτό το δύσοσμο περιβάλλον, δέκα μέρες πριν λήξει και τυπικά η θητεία των μελών του διαδημοτικού συνδέσμου (ΕΣΔΚΝΑ) που διαχειρίζεται τα σκουπίδια της Αθήνας, το Δ.Σ. του επιλέγει να μεταβιβάσει την αρμοδιότητα στην αιρετή Περιφέρεια, επισπεύδοντας την εκχώρηση της διαχείρισης των απορριμμάτων σε ιδιώτη.
Δεν τελειώνει ο κατάλογος των αρνητικών επιπτώσεων για την κοινωνία με τα μέτρα της κυβέρνησης. Παρ’ όλα αυτά, κάποιοι ακόμα στέκονται μουδιασμένοι απέναντι σε αγώνες. Κάποιοι διυλίζουν αιτήματα και τακτικές και ψελλίζουν «ναι μεν, αλλά…».
Κι όμως, είναι πολύ απλό – αρκεί να θέσουμε το σωστό ερώτημα: τι θα ωφεληθεί η κοινωνία από μέτρα όπως η απελευθέρωση του επαγγέλματος του φαρμακοποιού, για παράδειγμα; Ό,τι ακριβώς ωφελήθηκε και από την απελευθέρωση των μεταφορών. Δηλαδή τίποτα.
