Πληθαίνουν οι ενδείξεις και τα στοιχεία που επιβεβαιώνουν πως γίνονται έντονες διεργασίες σε πολλά μέτωπα και επίπεδα για να αντιμετωπιστούν τα προβλήματα της χρεοκοπημένης οικονομίας, της πολιτικής διαχείρισης, της εξασφάλισης των δανειστών, για την αποφυγή αλυσιδωτών αντιδράσεων από την αναδιάρθρωση του χρέους.
Η εικόνα μοιάζει με πτήση που γίνεται με τον αυτόματο πιλότο, αλλά όλοι ξέρουν ότι ούτε πρόγραμμα υπάρχει που να κατευθύνει τον υπολογιστή του αυτόματου πιλότου, ούτε σοβαρός πύργος ελέγχου που να κατευθύνει το σκάφος, ενώ ο πιλότος διαρκώς λείπει από την θέση του. Όλα είναι ωραία και ανθηρά, αφού ήρθαν οι αναμενόμενες και αναπόφευκτες (σχεδιασμένες) αποτυχίες της μνημονιακής πολιτικής και τα νέα «πακέτα» μέτρα ανακοινώνονται. Όλα είναι ωραία και ανθηρά και σχεδόν όλοι νοιώθουν ως υπηρεσιακοί λειτουργοί και όχι ως κυβερνήτες, όλοι υπό προθεσμία και άμεση ανάκληση ή απόσυρση. Η γκρίνια και η έλλειψη κάθε συντονισμού στο ΠΑΣΟΚ καθώς και όλη η σεναριολογία για ανασχηματισμούς ή πρόωρες εκλογές έχουν την ρίζα τους σε αυτά.
Όταν μια βδομάδα πριν την ανακοίνωση των μέτρων περιφέρονται στην Αθήνα οι Ρομπάι και Σόρος και έχουν συνομιλίες με Παπανδρέου και Παπακωνσταντίνου, όταν βρίθουν τα σχέδια για κυβερνήσεις εθνικής ενότητας ή κυβερνήσεις τεχνοκρατών, όταν όλο το γεωπολιτικό κάδρο στην περιοχή αναδιατάσσεται ραγδαία, τότε θα πρέπει να αναγνωριστεί ότι οι «από πάνω» ψάχνονται για λύσεις και μεθοδεύουν προτάσεις (και σε αυτές υπάρχουν πάντα και τα plan b, c, d κ.λπ.) και βεβαίως στην πορεία αυτή θα καούν και ορισμένοι.
Είναι εξαιρετικά δύσκολο να προβλέψει κανείς το τι και πώς θα γίνει. Το σίγουρο είναι πως στο έδαφος της κρίσης και του ανταγωνισμού που αναπτύσσεται πάνω σε αυτό το έδαφος από τους μεγάλους παίκτες της διεθνούς σκακιέρας, στο πειραματόζωο Ελλάς εισερχόμαστε σε μια περίοδο πολιτικής αστάθειας και εξελίξεων. Ο ΓΑΠ παρόλη την στήριξη που έχει –και συνεχίζει να την έχει– δεν μπορεί να περάσει όλα τα μέτρα και όλα όσα επιβάλλει η μνημονιακή γκιλοτίνα. Το μπάχαλο και η διάλυση του διοικητικού και κρατικού μηχανισμού, μαζί με τη λευκή αναποφασιστικότητα του κομματικού και συνδικαλιστικού μηχανισμού θα οδηγήσει τους «κόμπους» στο χτένι, η δυσφορία θα ξεχειλίσει, η αποτυχία θα φανεί σε όλο το μεγαλείο της και οι εξελίξεις θα πάρουν άλλο ρυθμό, πολύ πιο γρήγορο από τη σημερινή φαινομενική «ακινησία». Οι εκλογές μοιάζουν σαν το πιο ανώδυνο σενάριο τη στιγμή αυτή αλλά δεν είναι βέβαιο ότι από αυτές θα προκύψει κάποια βελτίωση ή λύση για τους «από πάνω».
Η ίδια πάνω κάτω εικόνα δίνει και η αποτύπωση των «από κάτω». Διεργασίες, αναζητήσεις, επιμονή σε αποτυχημένες συνταγές, πλασαρίσματα, το μυαλό στις εκλογές και μόνο, απόσταση της Αριστεράς από το λαό, οργή, θυμός, ελάχιστες αυταπάτες, νέες μορφές αντίστασης και οργάνωσης.
Όλα και όλοι περιμένουν τα επόμενα μεγάλα «σκαλώματα», τα γεγονότα που δρομολογούν αλλαγές, τους καταλύτες που επιταχύνουν την αντίδραση. Μόνο που η φορά της αντίδρασης δεν είναι δεδομένη. Ποιοι θα ωφεληθούν και πόσο; Οι «από πάνω» ή οι «από κάτω»;
Προς το παρόν η μεγάλη βδομάδα των παθών (να κράταγε πράγματι μόνο τόσο) θα καταναλωθεί με τα νέα πακέτα μέτρων που εξαγγέλλει η κυβέρνηση και με τη «φυγή» των πασχαλινών γιορτών. Για μετά ίδωμεν…
Όταν μια βδομάδα πριν την ανακοίνωση των μέτρων περιφέρονται στην Αθήνα οι Ρομπάι και Σόρος και έχουν συνομιλίες με Παπανδρέου και Παπακωνσταντίνου, όταν βρίθουν τα σχέδια για κυβερνήσεις εθνικής ενότητας ή κυβερνήσεις τεχνοκρατών, όταν όλο το γεωπολιτικό κάδρο στην περιοχή αναδιατάσσεται ραγδαία, τότε θα πρέπει να αναγνωριστεί ότι οι «από πάνω» ψάχνονται για λύσεις και μεθοδεύουν προτάσεις (και σε αυτές υπάρχουν πάντα και τα plan b, c, d κ.λπ.) και βεβαίως στην πορεία αυτή θα καούν και ορισμένοι.
Είναι εξαιρετικά δύσκολο να προβλέψει κανείς το τι και πώς θα γίνει. Το σίγουρο είναι πως στο έδαφος της κρίσης και του ανταγωνισμού που αναπτύσσεται πάνω σε αυτό το έδαφος από τους μεγάλους παίκτες της διεθνούς σκακιέρας, στο πειραματόζωο Ελλάς εισερχόμαστε σε μια περίοδο πολιτικής αστάθειας και εξελίξεων. Ο ΓΑΠ παρόλη την στήριξη που έχει –και συνεχίζει να την έχει– δεν μπορεί να περάσει όλα τα μέτρα και όλα όσα επιβάλλει η μνημονιακή γκιλοτίνα. Το μπάχαλο και η διάλυση του διοικητικού και κρατικού μηχανισμού, μαζί με τη λευκή αναποφασιστικότητα του κομματικού και συνδικαλιστικού μηχανισμού θα οδηγήσει τους «κόμπους» στο χτένι, η δυσφορία θα ξεχειλίσει, η αποτυχία θα φανεί σε όλο το μεγαλείο της και οι εξελίξεις θα πάρουν άλλο ρυθμό, πολύ πιο γρήγορο από τη σημερινή φαινομενική «ακινησία». Οι εκλογές μοιάζουν σαν το πιο ανώδυνο σενάριο τη στιγμή αυτή αλλά δεν είναι βέβαιο ότι από αυτές θα προκύψει κάποια βελτίωση ή λύση για τους «από πάνω».
Η ίδια πάνω κάτω εικόνα δίνει και η αποτύπωση των «από κάτω». Διεργασίες, αναζητήσεις, επιμονή σε αποτυχημένες συνταγές, πλασαρίσματα, το μυαλό στις εκλογές και μόνο, απόσταση της Αριστεράς από το λαό, οργή, θυμός, ελάχιστες αυταπάτες, νέες μορφές αντίστασης και οργάνωσης.
Όλα και όλοι περιμένουν τα επόμενα μεγάλα «σκαλώματα», τα γεγονότα που δρομολογούν αλλαγές, τους καταλύτες που επιταχύνουν την αντίδραση. Μόνο που η φορά της αντίδρασης δεν είναι δεδομένη. Ποιοι θα ωφεληθούν και πόσο; Οι «από πάνω» ή οι «από κάτω»;
Προς το παρόν η μεγάλη βδομάδα των παθών (να κράταγε πράγματι μόνο τόσο) θα καταναλωθεί με τα νέα πακέτα μέτρων που εξαγγέλλει η κυβέρνηση και με τη «φυγή» των πασχαλινών γιορτών. Για μετά ίδωμεν…
Σχόλια
