Κρίμα που δεν έχουμε την όρεξη που πρέπει ώστε δάσκαλοι, γονείς, δήμοι, κοινωνία τοπική, να δώσουμε στα παιδιά μια τελείως άλλου τύπου παιδεία, βασισμένη στις ανάγκες των μαθητών μας. Με τηλε-εκπαίδευση, πολυμέσα, ομάδες εργασίας και οπτικοακουστικό μοντέλο όπου τον πρώτο ρόλο θα έχει ο μαθητής, θα κάναμε θαύματα. Συνδεδεμένοι σε παγκόσμιο ιστό διαδικτυακό. Γνώσης, σκέψης, ανταλλαγής πληροφοριών.
Μετά από πρόσφατη επίσκεψη με παιδιά στο Κυκλαδικό μουσείο, κατάλαβα πόσο βαρετά τους φαίνονταν τα εκθέματα, οι λεζάντες κ.λπ. και πόσο γυάλισε το μάτι τους όταν έπεφταν σε οτιδήποτε που θύμιζε τάμπλετ, κομπιούτερ, κινητό, οτιδήποτε ήταν οθόνη και παρήγαγε εικόνες κατόπιν αφής. Μεγάλη αλλαγή πρέπει να γίνει αν θέλουμε να απολαμβάνουν την ύλη. Αλλά θέλει δουλειά από μας τους εκπαιδευτικούς. Μιλούσα με έναν άνθρωπο που εκτιμώ, για το πόσο βαρετό φαντάζει το μάθημα της Αντιγόνης μπας και μου δώσει ιδέες που ‘χουμε ξεχάσει και φροντίζουμε, άμα κανείς τις διατυπώσει, να τις ξεχνούμε τεχνηέντως, γιατί θέλουν πρώτον δουλειά και δεύτερον αλλαγή εκπαιδευτικού μοντέλου άρδην.
Βιντεοπροβολές, παράλληλες μεταφράσεις, θεατρικά δρώμενα, σκιτσάκια αυτοσχέδια μέσα στην τάξη, βίντεο-σελφι μαθητών σε ρόλους του έργου, διαδραστική έκθεση των σκέψεών τους, ακόμα και προβολές τηλεοπτικών μονολόγων από την Αντιγόνη, σκιτσάρισμα των ηρώων από τα παιδιά και χίλια πράγματα ακόμα για να τους ρίξουμε το μπαλάκι πως είναι οι κυρίαρχοι του παιχνιδιού και κυρίως με μέσα οπτικά όπως αυτά μέσα στα οποία ζουν, σκέφτονται, ακόμα και κοιμούνται.
Έχω κόρη στην ηλικία σας, τους λέω. Ξέρω πως κοιμάστε συνδεδεμένοι με το κινητό, με ακουστικά στα αυτιά για να ακούτε μουσική. Μήπως κι η γενιά μου το ίδιο δεν έκανε; Με αποτύπωμα το ηχείο από το ραδιοφωνάκι μου ξυπνούσα ακούγοντας όλη νύχτα δεύτερο πρόγραμμα. Τα μέσα άλλαξαν, όχι το θυμικό, μήτε οι ανάγκες.
Άννα Ρωμανού (facebook)
