Κάτι καλό για τον Δ. Παπαδημούλη – Δικαιοσύνη για πολυεθνικές – Τόση αγάπη πια… – Κούραση
Κάτι καλό για τον Δ. Παπαδημούλη
Αυτές τις μέρες ακούει πολλά, αλλά και όπου πάει «στάζει μέλι» το στόμα του για τον Αλαβάνο και για στελέχη της ΚΟΕ. Δεν πειράζει, του τα συγχωρούμε γιατί καταλαβαίνουμε τον πόνο του. Αυτός παρέμεινε (ακόμα) βουλευτής του ΣΥΡΙΖΑ δεν ακολούθησε την Πτέρυγα. Αν διάλεγε και τη στάση της παραίτησης (στο βαθμό που τους ακολουθούσε) θα έδινε άλλα δείγματα γραφής. Εμείς όμως δεν θα ανταποδώσουμε τα «καλά» του λόγια. Θα εκτιμήσουμε μια κίνηση που έκανε μόλις προχτές: Με πρότασή του, ο (ακόμα) βουλευτής του ΣΥΡΙΖΑ, ζήτησε να κληθούν στην εξεταστική της Siemens, ο κ. Λάμπρου και ο κ. Κόκκαλης. Ειδικά για τον πρώτο, πρόκειται για τον άνθρωπο κλειδί σε πολλές σκοτεινές υποθέσεις και διετέλεσε «ταμίας» του ΠΑΣΟΚ, έμπιστος κάθε προέδρου. Γιατί να μην ακούνε περισσότερο ο Τσίπρας και ο Κουβέλης τις προτάσεις σου στο συνέδριο; Ίσως έτσι να άνοιγε ένας δρόμος να αναλάβεις εσύ τα ηνία μια μέρα… Τα πάντα ρει…
Δικαιοσύνη για πολυεθνικές
Έχουν περάσει 26 ολόκληρα χρόνια από ένα έγκλημα που συγκλόνισε τον κόσμο. Τα ξημερώματα της 3ης Δεκεμβρίου 1984, 40 τόνοι μεθυλικού ισοκυανίου διέρρευσαν από το εργοστάσιο φυτοφαρμάκων της αμερικανικής πολυεθνικής εταιρείας Union Carbide στο Μποπάλ, με αποτέλεσμα 3.500 άνθρωποι να πεθάνουν δηλητηριασμένοι από το αέριο σύμφωνα με την ινδική κυβέρνηση. Οργανώσεις ακτιβιστών εκτιμούν ότι 25.000 άνθρωποι πέθαναν τις επόμενες ημέρες και χρόνια εξαιτίας της διαρροής και ότι οι καταστροφικές συνέπειές της συνεχίζονται μέχρι σήμερα. Μετά από 26 χρόνια η ινδική δικαιοσύνη απεφάνθη για τους υπαίτιους: Είναι υπεύθυνοι για πρόκληση «θανάτων εξ αμελείας» και καταδικάζονται σε δύο έτη φυλάκιση και πρόστιμο από 2.000 δολάρια στον καθένα. Μία μαζική δολοφονία που δεν αντιμετωπίστηκε ούτε ως τροχαίο δυστύχημα. Πάντα και παντού τυφλή και κυρίως άκρως ταξική η δικαιοσύνη.
Βιώσιμη εκμετάλλευση
Τα Ευρωπαϊκά Βραβεία για το Περιβάλλον απονέμονται από την Ευρωπαϊκή Επιτροπή κάθε δύο χρόνια σε εταιρείες που έχουν σημαντική συνεισφορά στη βιώσιμη ανάπτυξη.
Για το 2010, το βραβείο αυτό απονεμήθηκε στην πολυεθνική FRIGOGLASS, η οποία έχει εργοστάσιο και στη χώρα μας. Το Γενάρη του 2009, η εταιρία προχώρησε σε μαζικές απολύσεις στο εργοστάσιο της Πάτρας, απολύοντας 93 από τους 210 εργαζόμενους.
Την ίδια περίοδο ανακοίνωσε το κλείσιμο των εργοστασίων της σε Νορβηγία και Πολωνία, με συνέπεια 355 εργαζόμενοι να βρεθούν στο δρόμο. Ταυτόχρονα, προχώρησε σε μείωση προσωπικού στα εργοστάσιά της σε Ρωσία, Ρουμανία, Τουρκία και Κίνα, σε μια πρωτοφανέρωτη επίθεση, προκειμένου να διαφυλάξει και να επεκτείνει τα κέρδη της. Κέρδη, που το 2006 έφτασαν τα 38 εκατ. ευρώ, το 2007 τα 45 εκατ. ευρώ και το 2008 προσέγγισαν τα 40 εκατ. ευρώ. Το 2006 το μερίδιο αγοράς της εταιρείας σε παγκόσμιο επίπεδο έφτανε το 16,8%!
Σίγουρα της άξιζε το βραβείο που πήρε.
Τόση αγάπη πια…
Το πήρε κατάκαρδα ο Γ. Καρατζαφέρης που έφυγε ο Φ. Κουβέλης:
«Ο κ. Κουβέλης είναι μια ξεχωριστή προσωπικότητα της Αριστεράς. Τυγχάνει της εκτιμήσεως και του σεβασμού όλου του πολιτικού κόσμου. Ελέγχεται μόνο στο ότι αυτή η κίνηση της ανεξαρτητοποιήσεώς του έγινε λίγο αργά. Ας ελπίσουμε όμως ότι θα είναι καθοριστική για μια καθαρότητα του πολιτικού χώρου, όπου τον τελευταίο καιρό συσσωρεύονται μάλλον δυνάμεις απελπισίας».
Κάνει και την πολιτική του παρατήρηση ο πονηρός πολιτευτής για να απαλλαγεί η Αριστερά από «τα αριστερίστικα γκρουπούσκουλα». Έχει τον τρόπο του και την εμπειρία το σύστημα.
Κούραση
Αντιγράφουμε από συνέντευξη του Γρηγόρη Ψαριανού στο περιοδικό Κλικ τον Ιανουάριο του 2001:
Ερώτηση: Tι ψήφισες στις τελευταίες εκλογές;
Απάντηση: Είμαι λίγο κολλημένος. Επειδή θεωρώ μεγάλη μαλακία να ψηφίζεις λευκό και άκυρο -γιατί αυτό θέλουν αυτές οι κουφάλες να γίνει. Όπως Aμερική. Που είναι δύο κόμματα του κώλου, το ίδιο πράγμα, δηλαδή, και έχουν 80% αποχή. Επειδή το θεωρώ τελείως απολίτικο και μαλακισμένο να ρίξω λευκό και άκυρο, ψηφίζω αυτούς τους μαλάκες του Συνασπισμού, οι οποίοι είναι πάρ’ τον έναν και χτύπα τον άλλο. Πέντε άτομα σε έναν τηλεφωνικό θάλαμο και δεν ξέρουνε πού τους πάνε τα τέσσερα. Άλλοι θέλουν να γίνουν Πασόκοι, άλλοι γλείφουν το ΠAΣOK, άλλοι είναι δεξιοί, άλλοι αριστεροί και δεν ξέρουν τι να κάνουν. Eγώ είμαι από τους αριστερούς που δεν ξέρουν τι να κάνουν. Kούραση, πολλή κούραση.
