Σας λέει τίποτε το όνομα Ίνγκραμ; Όχι; Ε τότε θα το εμπεδώσετε σε προσεχείς εμφανίσεις. Φιλανθρωπικές πάντα. Έτσι δεν αρμόζει στις… συζύγους; Των πρωθυπουργών βεβαίως, βεβαίως. Τώρα μπαίνουμε σιγά-σιγά στο νόημα. Η κ. Ίνγκραμ είναι η γυναίκα Παπαδήμου, ζωγράφος με διεθνή ακτινοβολία και όπως αποδεικνύεται στην πράξη, με βαθύ αίσθημα κοινωνικής αλληλεγγύης. Χαμηλών τόνων και ταπεινή, δεν ευθύνεται η ίδια που τα κεντρικά δελτία πρόβαλλαν την επίσκεψή της στο ογκολογικό ίδ ρυμα για παιδιά της Μ. Βαρδινογιάννη, όπου χάρισε έναν από τους πανάκριβους πίνακές της. Δεν έριξε, βέβαια, μια ματιά δίπλα ακριβώς, στο παιδιατρικό νοσοκομείο Αγία Σοφία με τις τεράστιες ελλείψεις σε προσωπικό, φάρμακα και υλικά! Δεν ξέρει κάτι για το κλείσιμο του μοναδικού στην Ελλάδα Παιδοκαρδιοχειρουργικού Κέντρου, για τις διώξεις των γιατρών που αντιστέκονται, ούτε για τις καταγγελίες δεκάδων γονιών, που τα παιδιά τους εγκαταλείφθηκαν. Μπανάλ θέμα το ΕΣΥ του λαουτζίκου, μπροστά στη λάμψη των μεγάλων ευεργεσιών μιας Βαρδινογιάννη. Άλλωστε, επειδή το ψάξαμε, η οικογένεια της συζύγου ήταν από τις πλουσιότερες της Νότιας Αφρικής. Είχαν εκεί νοσοκομεία οι… σκλάβοι; Δεν είχαν.
Το μαύρο και το κόκκινο
Δήλωσε ο Γ. Καρατζαφέρης στο ΒΗΜΑ: «Πρέπει να γίνει αποκομμουνιστικοποίηση της χώρας. Η Ελλάδα είναι η τελευταία κομμουνιστική χώρα της Ευρώπης». Έγραψε ο Αρ. Δοξιάδης, εκ των ιδεολογικών καθοδηγητών του κινήματος των «Αρίστων», που εμπνέει και την Α. Διαμαντοπούλου: «Συγκλίνουν σε κοινούς στόχους, κοινές πρακτικές και παρόμοια επιχειρήματα ακροδεξιοί, παλαιονεοδημοκράτες, βαθυπασόκοι, συριζαίοι, και παμίτες… Επίσης, συγκλίνει σε κοινή αμηχανία, αδράνεια και κατάθλιψη η πλειονότητα του πολιτικού προσωπικού και των διαμορφωτών της κοινής γνώμης, που καταλαβαίνουν πόσο επικίνδυνο είναι το φαιοκόκκινο μέτωπο…».
Τι κοινό έχουν και οι δύο απόψεις; Στο διά ταύτα, στηρίζουν με νύχια και με δόντια όχι μόνο ως σημερινό, αλλά και ως …αυριανό πρωθυπουργό τον δοκιμασμένο πλέον ως «καταλληλότερο» Παπαδήμο. Και αξίζει προσοχής το πού απευθύνονται οι εκκλήσεις. Στην «πλειονότητα του πολιτικού προσωπικού και τους διαμορφωτές της κοινής γνώμης». Τόσο καθαρά, τόσο κυνικά! Από την από δω μπάντα ακούει κανείς, αντιλαμβάνεται κανείς ή όλα τα καλύπτει η… γλυκιά ζαλάδα των γκάλοπ;
Μένεις… κουφός
Δεν επισημάνθηκε το γκροτέσκο του πράγματος. Αλλά εμείς είδαμε με τα ματάκια μας τον Κυρ. Μητσοτάκη να απευθύνει επερώτηση στην υφ. Παιδείας, Ε. Χριστοφιλοπούλου, για τα συσσίτια στα σχολεία. Εννοείται ότι… μένεις…Ποιος ελέγχει ποιον, για ποιο θέμα. Δύο από τους πιο φανατικούς πιστούς του δόγματος Πάγκαλου «το Μνημόνιο είναι ευτυχία» να αναλύουν ό,τι κατακεραύνωναν μέχρι χτες ως λαϊκίστικη δημαγωγία. Και πάντα υπάρχει το δηλητηριώδες κερασάκι, η χαριστική βολή στη λογική μας, σε ό,τι τέλος πάντων ακόμα στέκει όρθιο στη λαίλαπα της σχιζοφρένειας, που μας κατακλύζει. Πώς θα ονομάζονται αυτά τα συσσίτια της ντροπής, που αναγκάστηκε η κυβέρνηση να στήσει στα σχολεία; «Μικρογεύματα»!
Αποκαλυπτικό!
Η απάντηση του Όλι Ρεν στην ερώτηση του ευρωβουλευτή του ΣΥΡΙΖΑ Ν. Χουντή, από πού αντλεί η Ευρωπαϊκή Επιτροπή το δικαίωμα να απαιτεί την έγγραφη δέσμευση των αρχηγών των κομμάτων, είναι καταπέλτης. Εξευτελίζονται όσοι διαρρηγνύουν τα ιμάτιά τους μπροστά στις επιταγές της Μέρκελ για διορισμό επιτρόπου. Το καθεστώς της νέας κατοχής δεν αναγνωρίζει «ούτως ή άλλως… αλλαγές κυβέρνησης». Κατανοητό;
Κατά λέξη η δήλωση του Ρεν: «Η Επιτροπή είναι της άποψης ότι ένα τέτοιο αίτημα είναι ενδεδειγμένο. Η Επιτροπή έχει τονίσει, κατ’ επανάληψη, την κρίσιμη σημασία της επίτευξης πολιτικής και κοινωνικής συναίνεσης Ούτως ή άλλως είναι θεμιτό να επιθυμούν οι δανειστές (τα κράτη-μέλη της ζώνης του ευρώ και το ΔΝΤ) να έχουν καθησυχαστεί ως προς τη δέσμευση της Ελλάδας να σεβαστεί τους συμφωνημένους στόχους, παρά τις όποιες αλλαγές κυβέρνησης». Ημερομηνία: 1/2/2012. Τέλος;
