Μέσα στο χορό
Ο διοικητής της Τράπεζας της Ελλάδας μας πληροφόρησε και πάλι, πως ο ίδιος γνώριζε για την έκταση της κρίσης χρέους της χώρας ήδη από το 2008 και, μάλιστα, είχε αρμοδίως ενημερώσει και την κυβέρνηση Καραμανλή και την κυβέρνηση Παπανδρέου. Για άλλη μία φορά ο κ. Προβόπουλος παίζει, με την αμέριστη στήριξη των εκδοτικών συγκροτημάτων και των καναλαρχών βεβαίως, ένα βρόμικο ρόλο. Με διπλή στόχευση. Να καθαρίσει τις κηλίδες της κολοσσιαίας ενοχής του τραπεζικού κατεστημένου για τη χρεοκοπία της χώρας. Ποιος ακριβώς είναι ο ρόλος του «ιδρύματος» που διοικεί; Της πυθίας; Πώς στήθηκε επί δεκαετίες το όργιο της αφαίμαξης του τόπου και του λαού από το διεθνές χρηματοπιστωτικό κεφάλαιο και τις ντόπιες παραφυάδες του;
Γνωρίζει πολύ καλά ο ίδιος και ως μέλος της διοίκησης της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Ττράπεζας, που ενορχήστρωσε την παγίδευση της Ευρωζώνης στη μέγγενη της χρέωσης. Και δεν έχει, βέβαια, ξεχαστεί η αμαρτωλή μεθόδευση της κερδοσκοπίας με εντολή και κάλυψη της Τράπεζας της Ελλάδας, πάνω στο ελληνικό χρέος, από τις εκλογές μέχρι τον Απρίλη του 2010. Ο κ. Προβόπουλος αντλεί από όλα αυτά το κύρος να μας κουνάει το δάχτυλο για… μέτρα. Είναι από τους πρώτους που σέρνουν το χορό του ολέθρου και το ξέρει!
Ο διοικητής της Τράπεζας της Ελλάδας μας πληροφόρησε και πάλι, πως ο ίδιος γνώριζε για την έκταση της κρίσης χρέους της χώρας ήδη από το 2008 και, μάλιστα, είχε αρμοδίως ενημερώσει και την κυβέρνηση Καραμανλή και την κυβέρνηση Παπανδρέου. Για άλλη μία φορά ο κ. Προβόπουλος παίζει, με την αμέριστη στήριξη των εκδοτικών συγκροτημάτων και των καναλαρχών βεβαίως, ένα βρόμικο ρόλο. Με διπλή στόχευση. Να καθαρίσει τις κηλίδες της κολοσσιαίας ενοχής του τραπεζικού κατεστημένου για τη χρεοκοπία της χώρας. Ποιος ακριβώς είναι ο ρόλος του «ιδρύματος» που διοικεί; Της πυθίας; Πώς στήθηκε επί δεκαετίες το όργιο της αφαίμαξης του τόπου και του λαού από το διεθνές χρηματοπιστωτικό κεφάλαιο και τις ντόπιες παραφυάδες του;
Γνωρίζει πολύ καλά ο ίδιος και ως μέλος της διοίκησης της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Ττράπεζας, που ενορχήστρωσε την παγίδευση της Ευρωζώνης στη μέγγενη της χρέωσης. Και δεν έχει, βέβαια, ξεχαστεί η αμαρτωλή μεθόδευση της κερδοσκοπίας με εντολή και κάλυψη της Τράπεζας της Ελλάδας, πάνω στο ελληνικό χρέος, από τις εκλογές μέχρι τον Απρίλη του 2010. Ο κ. Προβόπουλος αντλεί από όλα αυτά το κύρος να μας κουνάει το δάχτυλο για… μέτρα. Είναι από τους πρώτους που σέρνουν το χορό του ολέθρου και το ξέρει!
«Όσοι διαφωνούν με το ΠΑΜΕ, ταυτίζονται με τον ΣΕΒ»
Σε αυτή τη λογική κινείται τρισέλιδη ανακοίνωση του ΠΑΜΕ που εκδόθηκε στις 20/1/12 με τον ψευδεπίγραφο τίτλο «Αλληλεγγύη στον αγώνα των απεργών χαλυβουργών».
Μια ανακοίνωση που καταγγέλλει, λίγο-πολύ, όλους όσους συμπαρίστανται σε αυτό τον αγώνα και κάνουν λόγο για «εμφανίσεις-πασαρέλα έξω από το εργοστάσιο». Πραγματικά εκπλήσσει η άνευ ορίων προσπάθεια οικειοποίησης ενός ηρωικού εργατικού αγώνα και η αγωνιώδης επιχείρηση να ορθωθούν τείχη γύρω από έναν αγώνα που έχει ανάγκη, ακριβώς, τη μέγιστη συμπαράσταση.
Το έδειξε και η στάση του ΠΑΜΕ στην παναττική απεργία της 17ης Ιανουαρίου, όπου επέλεξε να διαχωρίσει τους «δικούς του» αγώνες, από τους αγώνες άλλων χώρων δουλειάς, στήνοντας υγειονομική ζώνη μεταξύ της δικής του συγκέντρωσης και της συγκέντρωσης του Εργατικού Κέντρου Αθήνας. Έτσι, ενώ από την εξέδρα της συγκέντρωσης στην Πλατεία Κλαυθμώνος παρέλασαν ομιλητές από διάφορες επιχειρήσεις που βρίσκονται σε κινητοποίηση, έλειψαν οι απεργοί της Ελληνικής Χαλυβουργίας.
Φαίνεται ότι μετά την καλοκαιρινή συνάντηση με τις άλλες δυνάμεις στο Σύνταγμα, η ηγεσία του ΠΑΜΕ προσανατολίστηκε ξανά προς την Πειραιώς…
Σε αυτή τη λογική κινείται τρισέλιδη ανακοίνωση του ΠΑΜΕ που εκδόθηκε στις 20/1/12 με τον ψευδεπίγραφο τίτλο «Αλληλεγγύη στον αγώνα των απεργών χαλυβουργών».
Μια ανακοίνωση που καταγγέλλει, λίγο-πολύ, όλους όσους συμπαρίστανται σε αυτό τον αγώνα και κάνουν λόγο για «εμφανίσεις-πασαρέλα έξω από το εργοστάσιο». Πραγματικά εκπλήσσει η άνευ ορίων προσπάθεια οικειοποίησης ενός ηρωικού εργατικού αγώνα και η αγωνιώδης επιχείρηση να ορθωθούν τείχη γύρω από έναν αγώνα που έχει ανάγκη, ακριβώς, τη μέγιστη συμπαράσταση.
Το έδειξε και η στάση του ΠΑΜΕ στην παναττική απεργία της 17ης Ιανουαρίου, όπου επέλεξε να διαχωρίσει τους «δικούς του» αγώνες, από τους αγώνες άλλων χώρων δουλειάς, στήνοντας υγειονομική ζώνη μεταξύ της δικής του συγκέντρωσης και της συγκέντρωσης του Εργατικού Κέντρου Αθήνας. Έτσι, ενώ από την εξέδρα της συγκέντρωσης στην Πλατεία Κλαυθμώνος παρέλασαν ομιλητές από διάφορες επιχειρήσεις που βρίσκονται σε κινητοποίηση, έλειψαν οι απεργοί της Ελληνικής Χαλυβουργίας.
Φαίνεται ότι μετά την καλοκαιρινή συνάντηση με τις άλλες δυνάμεις στο Σύνταγμα, η ηγεσία του ΠΑΜΕ προσανατολίστηκε ξανά προς την Πειραιώς…
Έξω από το χορό;
Ο Α. Παπαδόπουλος, τέως υπουργός των κυβερνήσεων Σημίτη, βρίσκεται εδώ και καιρό σε κατάσταση τιμητικής αποστρατείας να το πει κανείς ή μήπως χρυσής εφεδρείας; Σε κάθε περίπτωση είναι από τους ελάχιστους που το μιντιακό σύστημα τους έχει αποδώσει τα εύσημα του καθαρόαιμου εκσυγχρονιστή.
Αντιλαμβάνεσθε, αδέκαστος με τις συντεχνίες, δεν υπολογίζει το πολιτικό κόστος, οι πασίγνωστες εμμονές των αστέρων στα συγκροτήματα Αλαφούζου και Λαμπράκη. Με την ευκαιρία της παρουσίασης του νέου βιβλίου του Στ. Λυγερού, ο Α. Παπαδόπουλος ξιφούλκησε κατά του πολιτικού συστήματος, που δεν ομολογεί την αλήθεια της χρεοκοπίας της χώρας από τις αρχές του 2010, για να μην ομολογήσει τη δική του χρεοκοπία, όπως ισχυρίστηκε.
Ο ίδιος, βέβαια, παραμένει αμετανόητος κήρυκας των νεοφιλελεύθερων δογμάτων, που οδήγησαν στην κρίση. Κι η θητεία του ως υπουργός Οικονομικών και Υγείας αποτέλεσε υπόδειγμα για την εφαρμογή των πολιτικών λιτότητας και ιδιωτικοποίησης. Είναι αρκετά έξυπνος για να αντιλαμβάνεται ότι δεν μπορεί να καταδικάζεις ένα πολιτικό σύστημα, για να διασώσεις τις καταστροφικές πολιτικές του. Αλλιώς ποιοι θα μας κυβερνήσουνε Αλ. Παπαδόπουλε, οι ίδιοι οι τραπεζίτες, οι εκδότες και ο ΣΕΒ; Ή μήπως πάλι εσύ και ο…Σημίτης;
Ο Α. Παπαδόπουλος, τέως υπουργός των κυβερνήσεων Σημίτη, βρίσκεται εδώ και καιρό σε κατάσταση τιμητικής αποστρατείας να το πει κανείς ή μήπως χρυσής εφεδρείας; Σε κάθε περίπτωση είναι από τους ελάχιστους που το μιντιακό σύστημα τους έχει αποδώσει τα εύσημα του καθαρόαιμου εκσυγχρονιστή.
Αντιλαμβάνεσθε, αδέκαστος με τις συντεχνίες, δεν υπολογίζει το πολιτικό κόστος, οι πασίγνωστες εμμονές των αστέρων στα συγκροτήματα Αλαφούζου και Λαμπράκη. Με την ευκαιρία της παρουσίασης του νέου βιβλίου του Στ. Λυγερού, ο Α. Παπαδόπουλος ξιφούλκησε κατά του πολιτικού συστήματος, που δεν ομολογεί την αλήθεια της χρεοκοπίας της χώρας από τις αρχές του 2010, για να μην ομολογήσει τη δική του χρεοκοπία, όπως ισχυρίστηκε.
Ο ίδιος, βέβαια, παραμένει αμετανόητος κήρυκας των νεοφιλελεύθερων δογμάτων, που οδήγησαν στην κρίση. Κι η θητεία του ως υπουργός Οικονομικών και Υγείας αποτέλεσε υπόδειγμα για την εφαρμογή των πολιτικών λιτότητας και ιδιωτικοποίησης. Είναι αρκετά έξυπνος για να αντιλαμβάνεται ότι δεν μπορεί να καταδικάζεις ένα πολιτικό σύστημα, για να διασώσεις τις καταστροφικές πολιτικές του. Αλλιώς ποιοι θα μας κυβερνήσουνε Αλ. Παπαδόπουλε, οι ίδιοι οι τραπεζίτες, οι εκδότες και ο ΣΕΒ; Ή μήπως πάλι εσύ και ο…Σημίτης;
Σχόλια
