Ακούγοντας την ομιλία της Βάσως Παπανδρέου στη Βουλή, άθελά σου περνούσε μία σκέψη από το μυαλό ότι μπορεί μέσα στην κοινοβουλευτική ομάδα του ΠΑΣΟΚ να υπάρχει μια ομάδα που έχει τουλάχιστον ενοχές για τη στήριξη της μνημονιακής βαρβαρότητας. Προς στιγμήν, μόνο. Όχι γιατί το πρώην μεγαλοστέλεχος του ΠΑΣΟΚ, στο τέλος, έβαλε την υπογραφή του κάτω από το περιβόητο πολυνομοσχέδιο, αλλά γιατί λίγο αργότερα η κοινοβουλευτική ομάδα αποθέωνε τον Βενιζέλο στις κωλοτούμπες και τις τρίπλες του, σαν να μην υπήρχε κανένα πρόβλημα, εθνικό, πολιτικό, κοινωνικό ή ηθικό! Τόσο καλά που πολλοί θα βιάζονταν να ξεμπερδέψουν για να χτυπήσουν καμιά σπέσιαλ καρμπονάρα ή κανένα γουρουνόπουλο στο φούρνο με πατάτες! Οι τύψεις και οι ενοχές, εξάλλου, δεν τρώγονται!
Το αίμα πουλάει
Οι δημοσιογράφοι του Μπόμπολα, του Βαρδινογιάννη, του Κουρή, του Κυριακού και των Γερμανών άφριζαν που δεν εμφανίστηκε η αστυνομία νωρίτερα να επαναφέρει στην τάξη τις αντιμαχόμενες ομάδες στο Σύνταγμα, συλλαμβάνοντας καμιά τριακοσαριά αλήτες! Η αστυνομία που χάρη στην περιορισμένη παρουσία της την Τετάρτη, έγιναν τα μικρότερα επεισόδια σε μια τόσο μεγάλη διαδήλωση. Γιατί η αστυνομία είναι βασικός παίκτης στο σκηνικό του τρόμου που στήνουν τα κανάλια για να πουλάνε αίμα και θέαμα στους έγκλειστους των διαμερισμάτων. Ακόμα κι όταν το θέαμα το προσφέρουν πλούσιο και δωρεάν οι επικίνδυνοι και απολίτικοι πιτσιρικάδες που καπελώνουν όλο τον αντιεξουσιαστικό χώρο με τις ταρζανιές τους και οι μποντιμπιλντεράδες του Περισσού που θυμίζουν στην Αριστερά ότι μερικές αντιλήψεις και κάποιες πρακτικές δεν αλλάζουν ποτέ!
Φως στο γκρίζο
Σακατεμένη πόλη η Αθήνα! Μυρίζει σαπίλα και ποντικίλα! Τα σκουπίδια, τα ζωύφια, τα κλειστά μαγαζιά, τα σπασμένα μάρμαρα και τα κουρελιασμένα πανό, οι μπάτσοι με τις μηχανές και τις ασπίδες, οι ζητιάνοι και οι ναρκομανείς στη δυστυχία τους, οι άνεργοι και οι μετανάστες στην αγωνία τους, ο φόβος, η απογοήτευση, η οργή, η ανασφάλεια, η καχυποψία και το αδιέξοδο πλανιούνται στην ατμόσφαιρα όπου μαζεύονται άνθρωποι, στη στάση των λεωφορείων όπου πια τα αραιωμένα λεωφορεία αργούν πολύ ή στα μαγαζιά που αφεντικά και υπάλληλοι περιμένουν ματαίως τον πελάτη που θα τους κάνει σεφτέ!
Μόνο την Τετάρτη και την Πέμπτη, σαν να άλλαξε ως δια μαγείας η πραγματικότητα. Ενθουσιασμός, αισιοδοξία, μαχητικότητα, παλμός, χαμόγελα, γροθιές, φωνές, χιούμορ, μαζικότητα, ζεστασιά, συντροφικότητα, ανάμεικτα όλα αυτά πλημμύρισαν την Ομόνοια, την Πατησίων, την Γ΄ Σεπτεμβρίου, τη Σταδίου, την Πανεπιστημίου, την Ακαδημίας και το Σύνταγμα, μεταμορφώνοντας το γκρίζο και θλιβερό τοπίο, εμψυχώνοντας τους κυνηγημένους ανθρώπους και στέλνοντας ένα ξεκάθαρο μήνυμα μέσα κι έξω, ότι εμείς, του δρόμου, είμαστε εδώ, θα είμαστε εδώ και δεν έχουμε ακόμα πει την τελευταία μας λέξη!
Και σκοτώνουν και «κλαίνε»
Κλαψουρίσματα από τους υποκριτές στη Βουλή και τα τηλεπαράθυρα για το θάνατο του άτυχου οικοδόμου στο Σύνταγμα. Την ώρα που με κάθε υπογραφή τους και με κάθε ψήφο τους θανατώνουν με αργό βασανιστικό τρόπο εκατοντάδες και χιλιάδες ανθρώπους, άνεργους, άστεγους, συνταξιούχους, μεροκαματιάρηδες και μικρομαγαζάτορες, με περισσό θράσος προσπαθούν να κρύψουν με πλερέζες τον κυνισμό και την αναλγησία τους.
Αλλά ο κόσμος που μασάει το παραμύθι τους λιγοστεύει μέρα με τη μέρα και ως τις απόκριες δεν θα μπορούν να κυκλοφορήσουν ούτε μεταμφιεσμένοι σε βρυκόλακες!
Μια δόση ακόμα και το κόβω…
Ηρωικό αγώνα έδωσε με την εξάρτησή της η Βάσω Παπανδρέου, αλλά στο τέλος λύγισε. Όταν έμαθε ότι από την ψήφο της εξαρτάται η 6η δόση δεν άντεξε. Είπε όμως: «τελευταία φορά». Πόσοι το έχουμε πει αυτό και για πόσα πράγματα. Αλλά άνθρωποι είμαστε… Κακό πράγμα οι εθισμοί και ακόμα χειρότεροι όταν είσαι εθισμένος στο να βλάπτεις τους άλλους.
(Από το εξαιρετικό blog https:// antistachef.wordpress.com, από το οποίο αξιοποιήσαμε και τη φωτογραφία στο προηγούμενο πρωτοσέλιδο του Δρόμου)
