Στη συνέλευση της Φιλοσοφικής που τελούσε υπό κατάληψη, η ΠΚΣ (ΚΝΕ) κατέβασε πρόταση τερματισμού της κατάληψης. Εκπρόσωπος της παράταξης τόνισε πως μόνο μια φορά έχει καταργηθεί νόμος στο Πανεπιστήμιο, το 1979, όταν με καταλήψεις διαρκείας έπεσε ο νόμος 815. Τότε, όμως, η ΚΝΕ είχε 35% στα πανεπιστήμια. Γι’ αυτό και μπορούσαν να γίνονται τέτοια πράγματα.
Σεβασμός στην Ιστορία. Προπαντός σεβασμός στα πεισματάρικα γεγονότα. Δεν έχει σημασία τι διδάχθηκαν ως γεγονότα. Δεν έχει σημασία ότι τότε πολέμησαν με μεγάλη ένταση ενάντια στις καταλήψεις και το κίνημα των καταλήψεων. Σημασία είναι ότι μετράνε μόνο με ποσοστά και διαστρέφουν συστηματικά την Ιστορία. Τώρα τιμούν τους αλύγιστους σε εκδηλώσεις στο Α’ Νεκροταφείο, αλλά αυτοκριτική δεν ξέρουν τι είναι. Άλλωστε, από το 1979 (καταλήψεις) έχουν περάσει 32 χρόνια. Από το 1956-57, καθαίρεση και διαγραφή Ζαχαριάδη, 51 χρόνια. Από το 1973, αυτοκτονία του Ζαχαριάδη στη Σιβηρία (εξορία) 38 χρόνια, που έγινε γνωστή μόλις το 1993. Άρα, σήμερα, μπορούμε να λέμε ό,τι θέλουμε, ποιος θα μας διαψεύσει… Σε λίγα χρόνια μπορεί να ισχυρίζονται πως ο Αλέξης Γρηγορόπουλος ήταν μέλος της ΚΝΕ…
Ποιος πρέπει να ντρέπεται;
Σόου θεώρησε ο υπουργός Υγείας την «κραυγή» που πραγματοποίησαν εκατοντάδες μέλη και απόφοιτοι των θεραπευτικών προγραμμάτων του ΚΕΘΕΑ, την περασμένη Δευτέρα, έξω από το υπουργείο. Και προκλητικότατα δήλωσε: «Ντροπή τους».
Ο υπουργός-σόουμαν που ξεδιάντροπα υπογράφει τον αποδεκατισμό του προσωπικού του ΚΕΘΕΑ, που συνυπογράφει τις περικοπές στο μισό των δαπανών χρηματοδότησης αυτών των προγραμμάτων, θορυβήθηκε από τις κινητοποιήσεις και την ευαισθητοποίηση του λαού. Θορυβήθηκε από την αποκάλυψη του Καιάδα, τον οποίο ετοιμάζει η πολιτική της κυβέρνησης την οποία τόσο πιστά και ένθερμα εφαρμόζει για όσους πολίτες έχουν ανάγκη κοινωνικής βοήθειας ή πρόληψης.
Δεν περιμέναμε να έχει ευαισθησίες ο κ. Λοβέρδος, αλλά και να μιλά τόσο απαξιωτικά για τις πιο ευάλωτες κοινωνικές κατηγορίες ανθρώπων, ξεπερνά πια κάθε όριο.
Πρώτα στο Mega το αποκλειστικό της ΕΡΤ!
Το αποκλειστικό θέμα στη δημοσιογραφική πρακτική είναι κάτι σαν το λαβράκι στο ψάρεμα. Άμα το ψαρέψεις, δεν θες να το μοιραστείς με κανέναν. Εκτός κι αν πρόκειται για την ΕΡΤ, την οποία προφανώς ορισμένοι αντιλαμβάνονται ήδη ως κτήμα τους. Κάπως έτσι θεώρησε εύλογο το Μega να παρουσιάσει πρώτο το περιεχόμενο της συνέντευξης που παραχώρησε η Γερμανίδα καγκελάριος σε δημοσιογράφο του κρατικού καναλιού. Με κάποιο τρόπο, που βεβαίως όλοι οι δημοσιογραφούντες αντιλαμβάνονται, το απομαγνητοφωνημένο κείμενο της συνέντευξης, κατέληξε στα χέρια του δημοσιογραφικού επιτελείου του Mega και μεταδόθηκε λίγη ώρα πριν μεταδοθεί η (διαφημισμένη) συνέντευξη Μέρκελ στη ΝΕΤ, την περασμένη Τρίτη.
Όταν οι εργαζόμενοι της ΕΡΤ, αλλά και τα συνδικάτα του Τύπου, καταγγέλλουν ότι πίσω από το σχέδιο Μόσιαλου για την «αναδιοργάνωση» της δημόσιας ραδιοτηλεόρασης κρύβονται οι ιδιώτες που καραδοκούν να καταλάβουν κι άλλο χώρο στα ΜΜΕ, ίσως φαντάζει συνδικαλιστική υπερβολή. Να που οι καναλάρχες και οι καθυβρίζοντες οτιδήποτε το Δημόσιο, δημοσιογράφοι, δεν κρατιούνται με τίποτε.
Μέτωπα, μέτωπα παντού…
Σε μια συγκέντρωση αριστερών δυνάμεων ακούστηκε η έκφραση «μέτωπο μετώπων». Ότι, δηλαδή, μπορούμε να φανταστούμε μια μετωπική μορφή στην οποία θα συμμετέχουν Μέτωπα. Κάτι σαν το «κίνημα των κινημάτων» των Κοινωνικών Φόρουμ. Σκέφτηκα πως πράγματι έχουμε αρκετά μέτωπα στη χώρα μας.
Έχουμε το ΠΑΜΕ, έχουμε το Μέτωπο Αλληλεγγύης και Ανατροπής, έχουμε το Ελληνικό Παλλαϊκό Μέτωπο, έχουμε την ΑΝΤΑΡΣΥΑ (που ορίζεται ως Μέτωπο). Αυτά γνωρίζω να υπάρχουν και να δρουν. Έπειτα, προτάσεις για σύσταση Μετώπου έχουμε ουκ ολίγες. Παρ’ όλα αυτά παραμένουμε με την ανάγκη ενός πραγματικού παλλαϊκού Μετώπου. Μένουμε, δηλαδή, με την ανάγκη…
Ζούμε ακόμα στην σφαίρα του πολιτικού πρωτογονισμού και σεχταρισμού που και τα δύο ακυρώνουν την έννοια του Μετώπου… Ακριβώς 70 χρόνια μετά την ίδρυση του ΕΑΜ… (27/9/1941)
Μέτωπα, μέτωπα παντού…
Σε μια συγκέντρωση αριστερών δυνάμεων ακούστηκε η έκφραση «μέτωπο μετώπων». Ότι, δηλαδή, μπορούμε να φανταστούμε μια μετωπική μορφή στην οποία θα συμμετέχουν Μέτωπα. Κάτι σαν το «κίνημα των κινημάτων» των Κοινωνικών Φόρουμ. Σκέφτηκα πως πράγματι έχουμε αρκετά μέτωπα στη χώρα μας. Έχουμε το ΠΑΜΕ, έχουμε το Μέτωπο Αλληλεγγύης και Ανατροπής, έχουμε το Ελληνικό Παλλαϊκό Μέτωπο, έχουμε την ΑΝΤΑΡΣΥΑ (που ορίζεται ως Μέτωπο). Αυτά γνωρίζω να υπάρχουν και να δρουν. Έπειτα, προτάσεις για σύσταση Μετώπου έχουμε ουκ ολίγες. Παρ’ όλα αυτά παραμένουμε με την ανάγκη ενός πραγματικού παλλαϊκού Μετώπου. Μένουμε, δηλαδή, με την ανάγκη… Ζούμε ακόμα στην σφαίρα του πολιτικού πρωτογονισμού και σεχταρισμού που και τα δύο ακυρώνουν την έννοια του Μετώπου…
Ακριβώς 70 χρόνια μετά την ίδρυση του ΕΑΜ… (27/9/1941)
Η Αργεντινή, που «χρεοκόπησε» το 2002, δηλαδή κήρυξε στάση πληρωμών στους δανειστές της.
Εμφανώς προεκλογικό μέτρο θα έλεγε κανείς η κατά 25% αύξηση του κατώτατου μισθού στην Αργεντινή που πρόκειται να έχει προεδρικές εκλογές στις 23 Οκτωβρίου. Με αυτή την αύξηση, ο κατώτατος μισθός διαμορφώνεται στα 410 ευρώ.
Και θα είχε δίκιο, αν δεν είχε δεκαπλασιαστεί ο κατώτατος μισθός τα τελευταία χρόνια και ειδικά από τότε που πέταξαν κλοτσηδόν έξω από την Αργεντινή το ΔΝΤ.
Το οποίο, μικρόψυχα και εκδικητικά, παραβλέπει την κατά 8% οικονομική μεγέθυνση της Αργεντινής φέτος και επικεντρώνεται στον πληθωρισμό (10%) που «τρώει το εισόδημα των εργαζομένων». Μωρέ, από πότε νοιάζεται το γνωστό στη Λ. Αμερική ως «I Am Fired» (IMF – Είμαι απολυμένος, ελληνιστί) ΔΝΤ;
Για να δούμε σε ποια σειρά θα είναι αυτή η είδηση, αν ειπωθεί καν, στα ελληνικά ΜΜΕ που βυσσοδομούν καθημερινά με τη «χρεοκοπία» αν δεν πληρωθούν οι δανειστές…
