Θέλει ο πρόεδρος της Συνομοσπονδίας να το παίξει εκπρόσωπος των εργαζομένων. Δυστυχώς, όμως, δεν του βγαίνει με τίποτα:
«Αν μπορούσαμε να έχουμε θεσμική δέσμευση ότι δεν θα γινόταν καμία απόλυση, θα δεχόμουν να μην πάρουμε και αυξήσεις», είπε ο κ. Παναγόπουλος, στη Θεσσαλονίκη.
Ξέχασε ο αγωνιστής πρόεδρος πως πριν από λίγο καιρό υπέγραψε τη νέα εθνική σύμβαση με μηδενικές αυξήσεις ; Την ίδια στιγμή, δεν δίστασε να συμφωνήσει στη συνέχιση της χρηματοδότησης των μεγαλεμπόρων για «ενεργητικές μορφές στήριξης της απασχόλησης», τη στιγμή που οι απολύσεις δίνουν και παίρνουν και μάλιστα με ασήμαντη αποζημίωση.
Όσο για το Μνημόνιο που καθιστά ισχυρότερη την επιχειρησιακή σύμβαση από την κλαδική, ήταν ταξικός καταπέλτης: «Αυτό προσκρούει στην ίδια τη λειτουργία του υγιούς ανταγωνισμού στην αγορά».
Πάρτε τώρα που γυρίζει
Το δήλωσε πολύ καθαρά ο Χ. Παμπούκης: «Η υπάρχουσα νομοθεσία, εμποδίζει τις επενδύσεις.
Χρειάζεται να δημιουργήσουμε έναν ευέλικτο μηχανισμό που θα αναλάβει την επένδυση, από την αρχή μέχρι το τέλος».
Δίνοντας το στίγμα των «διακρατικών συμφωνιών που θα υπογράφει» το κράτος με τους εκπροσώπους των μονοπωλίων, έφερε ως πρότυπο τις αποικιοκρατικές συμβάσεις της «ΠΕΣΙΝΕ» και του «ΠΡΙΝΟΥ»
Ο «κίνδυνος της επένδυσης συνδέεται με το κέρδος του επιχειρηματία», είπε και ξεκαθάρισε ότι το κράτος θα εξασφαλίσει στον ιδιώτη επενδυτή την «ελαχιστοποίηση των κινδύνων».
Πιο συγκεκριμένα:
Θα υπάρξουν αλλαγές στη φορολογία, αλλαγή της εργασιακής νομοθεσίας, αλλαγές στο καθεστώς της χρήσης γης, αλλαγή των πολεοδομικών όρων, αλλαγή στο χρόνο έκδοσης των αδειών για την επιτάχυνση των επενδυτικών σχεδίων, αλλαγές στο χρηματοπιστωτικό σύστημα.
Fast track λέγεται αυτό το πήδημα.
Άξια τσιράκια
Με πόσα κοσμητικά επίθετα στόλισε τη ΔΕΘ ο δημοσιογράφος της Καθημερινής Δ. Γουσέτης, δεν λέγεται.
«Η ΔΕΘ είναι ένα από τα σημαντικά εργαλεία που διαθέτουμε για την ανάκαμψη και την ανάπτυξη της οικονομίας μας Τα αισιόδοξα μηνύματα της είναι ανάσα ελπίδας και μας καλούν να αναδείξουμε τον αναπτυξιακό ρόλο της».
Όμως αυτόν τον ρόλο, κάποιοι τον υποσκάπτουν.
«ΓΣΕΕ, ΑΔΕΔΥ, ΠΟΕ-ΟΤΑ, ΠΑΜΕ, ΣΥΡΙΖΑ και άλλοι οργανώνουν από καιρό, κουβαλώντας μέχρι και «αγωνιστές» με πούλμαν, τις εκδηλώσεις απαξίωσης της ΔΕΘ».
Και όλα αυτά, τη στιγμή που, όπως γράφει ο καλός υπάλληλος «σύμφωνα με το Ευρωβαρόμετρο, το 68% των Ελλήνων αποδέχεται τις μειώσεις και τις θυσίες. Όμως, αυτό που επικρατεί είναι οι κραυγές της μειοψηφίας. Και αναρωτιέται:
«Έχει η μειοψηφία το δικαίωμα να φωνάζει;» Έλα ντε, πού ζούμε…
Πίσω ολοταχώς
Η ετήσια έκθεση του Ινστιτούτου Εργασίας ΓΣΕΕ-ΑΔΕΔΥ για την ελληνική οικονομία, δείχνει ανάγλυφα την κατηφόρα που έχουμε πάρει και σταμάτημα δεν έχουμε.
Ακούστε λοιπόν και ξεσηκωθείτε:
Η αγοραστική δύναμη εκείνων που λαμβάνουν τον κατώτατο βασικό μισθό, βρίσκεται στα επίπεδα του 1984, ενώ η ανεργία θα ξεπεράσει τα επίπεδα του 1960.
Η εγχώρια ζήτηση με τη συνέχιση της μείωσής της, μέχρι το τέλος του 2011 επιστρέφει στα επίπεδα του 2000. Η πραγματική φορολογική επιβάρυνση της εργασίας στην Ελλάδα είναι 35,1%, ενώ η πραγματική φορολόγηση για τα κέρδη ανέρχεται στο15,9% για τη χώρα μας, έναντι 33% στην Κοινότητα.
Ένα στα τέσσερα ευρώ που παράγονται στην ελληνική οικονομία δεν φορολογείται, με αποτέλεσμα διαρροή ετήσιων εσόδων του κρατικού προϋπολογισμού 12 με 15 δισεκατομμύρια ευρώ. Καλά κρασιά!
Τα συνεταιράκια
Οι άνεργοι μέρα τη μέρα πολλαπλασιάζονται, οι εργαζόμενοι στενάζουν οικονομικά, οι νέοι τραβάν για τη ξενιτιά, οι μικρομεσαίοι σβήνουν, οι συνταξιούχοι φυτοζωούν και η Δημοκρατική Αριστερά σε δελτίο Τύπου, τι νομίζετε πως θεωρεί το πιο μεγάλο μας πρόβλημα:
«…όλοι γνωρίζουν ότι το επείγον πρόβλημα είναι η μαύρη τρύπα του ελλείμματος που θα πρέπει να καλυφθεί έως το τέλος του 2010 και φτάνει τα 2,2 δισ. ευρώ!»
Και τι προτείνουν;
«Δίκαιη κατανομή βαρών, αντιμετώπιση των δομικών προβλημάτων της ελληνικής διοίκησης, νέο αναπτυξιακό πρότυπο με διεύρυνση της παραγωγικής βάσης, πράσινη-οικολογική ανασυγκρότηση της οικονομίας.»
Όσο για την κριτική στη κυβέρνηση, σκέτη φωτιά: «Ως ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΚΗ ΑΡΙΣΤΕΡΑ είπαμε «ΝΑΙ» για τα αποδεδειγμένως επανεπενδυόμενα κέρδη των επιχειρήσεων, η φορολογία να κατέβει από το 24% στο 20%».
Σωστός ο παίκτης.
Επί ξύλου κρεμάμενοι
Είναι σ’ όλους γνωστό ότι η μεγάλη πλειοψηφία των σπουδαστών των ΙΕΚ εργάζονται, παράλληλα, με τις σπουδές τους.
Δουλειές «του ποδαριού» δηλαδή, ώστε να τα φέρνουν βόλτα, ιδιαίτερα στις σημερινές συνθήκες, που η βοήθεια του σπιτιού συνήθως δεν φτάνει. Όταν, λοιπόν, απολυθούν -και αυτό συμβαίνει πολύ συχνά- και αναγκαστούν να βρουν καινούργια δουλειά, δεν μπορούν να την αναζητήσουν μέσω του ΟΑΕΔ!
Γιατί;
Γιατί σύμφωνα με το νόμο 1545/1985, δεν θεωρούνται άνεργοι «οι μαθητευόμενοι των επαγγελματικών σχολών ή όσοι εξασκούνται πρακτικά στο πλαίσιο εκπαιδευτικού προγράμματος χωρίς εργασιακή σχέση».
Ο ΟΑΕΔ, με βάση αυτό το νόμο, δεν τους θεωρεί το δελτίο ανεργίας, άρα και τους αφαιρεί τη δυνατότητα να είναι στις λίστες του, με όποια «δικαιώματα» εξασφαλίζουν αυτές οι λίστες για την ανεύρεση εργασίας.
Διά βίου κοροϊδία δηλαδή.
