Μοιάζει με μυθιστόρημα. Είκοσι ένα χρόνια πριν. Δεκέμβρης 1983. Λίβανος.
Στο λιμάνι της Τρίπολης έχουν συγκεντρωθεί εκατοντάδες Παλαιστίνιοι μαχητές. Μικροί και μεγάλοι κρατούν όπλα.
Ο Λίβανος καίγεται. Ισχυρές στρατιωτικές δυνάμεις του Ισραήλ βομβαρδίζουν ανελέητα και σκορπούν παντού τον θάνατο. Αβοήθητοι οι Παλαιστίνιοι πληρώνουν με τη ζωή τους τον αγώνα τους για ελεύθερη πατρίδα.
Στο λιμάνι έχουν φθάσει πέντε ελληνικά καράβια. Περιμένουν να παραλάβουν περίπου 3.000 Παλαιστίνιους μαχητές και τον ηγέτη τους. Μαζί τους και 700 γυναικόπαιδα.
Στον εναέριο χώρο γαλλικά μιράζ εμποδίζουν ισραηλινά πολεμικά αεροσκάφη να βομβαρδίσουν το λιμάνι και να βυθίσουν τα καράβια. Ήταν στο πλαίσιο της συμφωνίας του Έλληνα πρωθυπουργού Ανδρέα Παπανδρέου με τον πρόεδρο της Γαλλίας Φρανσουά Μιτεράν.
Ο Γιάσερ Αραφάτ δεν έχει φθάσει ακόμα. Κανείς δεν γνωρίζει πού βρίσκεται και σε ποιο καράβι θα επιβιβαστεί. Οι δεκάδες δημοσιογράφοι, Έλληνες και ξένοι, προσπαθούμε να μάθουμε κάτι για την τύχη του Αραφάτ. Βρισκόμαστε ανάμεσα στους ένοπλους Παλαιστίνιους μαχητές. Ήμουν απεσταλμένος της Ελευθεροτυπίας.
Τα πέντε ελληνικά πλοία γέμισαν με Παλαιστίνιους μαχητές και γυναικόπαιδα. Εμείς επιβιβαστήκαμε στο καράβι «Οδυσσέας Ελύτης». Γνωρίζαμε ότι σ’ αυτό θα επιβιβαζόταν και ο Αραφάτ.
Σ’ αυτό τελικά επιβιβάστηκε τελευταίος και ο Παλαιστίνιος ηγέτης κάτω από δρακόντεια μέτρα ασφαλείας. «Φουλ ολοταχώς» ακούγεται να λέει στον καπετάνιο. Η νηοπομπή σχηματίζεται και αρχίζει να διασχίζει τα ταραγμένα νερά. Τα γαλλικά μιράζ ελέγχουν τον εναέριο χώρο. Πετούν πάνω από τη νηοπομπή.
Η αγωνία του Γιάσερ Αραφάτ φαίνεται έντονα στο πρόσωπό του. Ο φόβος για επίθεση από στρατιωτικές δυνάμεις τού Ισραήλ ήταν ακόμη μέσα μας.
Τα ελληνικά καράβια με τους Παλαιστίνιους μαχητές, τα γυναικόπαιδα και τους δημοσιογράφους έχουν απομακρυνθεί από το λιμάνι της Τρίπολης του Λιβάνου. Όχι όμως και ο κίνδυνος να βυθιστούν από αεροσκάφη του Ισραήλ.
Ο Γιάσερ Αραφάτ φεύγει από την καμπίνα του. Συνοδευόμενος από άντρες και γυναίκες της ασφαλείας του ανεβαίνει στη γέφυρα του καραβιού. Συνομιλεί με τον καπετάνιο Βαγγέλη Σκανδάλη. Δείχνει ψύχραιμος αλλά και αποφασισμένος για όλα. «Θα γυρίσω νικητής στην Παλαιστίνη» έλεγε.
«Ανησυχείτε για το ταξίδι;» τον ρωτάμε. «Όλα θα πάνε καλά, δεν ανησυχώ για τίποτα» μας απαντά. […]
Τα καράβια συνέχιζαν την πορεία τους. Τα πληρώματα των ελληνικών πλοίων φρόντιζαν όπως μπορούσαν τους αγωνιστές Παλαιστινίους αλλά και τα γυναικόπαιδα.
Όταν πλησιάζαμε προς την Κύπρο, η πληροφορία ότι στρατιωτικά αεροσκάφη του Ισραήλ θα βομβαρδίσουν το καράβι με τον Αραφάτ στη Διώρυγα του Σουέζ προκάλεσε πανικό. Ο Παλαιστίνιος ηγέτης δεν ανησύχησε. Αντίθετα, έδειχνε πολύ ψύχραιμος και ενθάρρυνε μικρούς και μεγάλους στο καράβι.
Από τον ασύρματο του καραβιού επικοινώνησε με συνεργάτες του και αρμόδιες υπηρεσίες του Καΐρου. Μας διαβεβαίωσε ότι τίποτα δεν πρόκειται να συμβεί. Ότι κανείς δεν θα μας βομβαρδίσει.
(Από άρθρο του Γιάννη Κανελλάκη που δημοσιεύτηκε στην Ελευθεροτυπία στις 16/11/2004)
