Είναι ή όχι μια τρίτη Ιντιφάντα όσα συμβαίνουν το τελευταίο διάστημα στην Παλαιστίνη; Αρκετή συζήτηση γίνεται γι’ αυτό το θέμα στα μεγάλα ΜΜΕ, αλλά και στα εναλλακτικά social media. Αν δηλαδή η ένταση που επικρατεί τις τελευταίες ημέρες κυρίως στη Δυτική Όχθη θα έχει διάρκεια, και αν θα γενικευτεί με απρόβλεπτες εξελίξεις, έως και ανατροπή του στάτους κβο. Η απάντηση δεν είναι εύκολη. Αλλά ίσως τελικά να μην είναι αυτό το σημαντικότερο τούτη τη στιγμή.
Διαψεύδονται οι θεωρίες για «τέλος του παλαιστινιακού αγώνα»
Την τελευταία δεκαετία ο αγώνας του Παλαιστινιακού λαού είχε περάσει σε δεύτερη μοίρα, με μικρές εξαιρέσεις την προσοχή της διεθνούς κοινής γνώμης απέναντι στις γενοκτονικές επιχειρήσεις των Ισραηλινών ανά 2-3 χρόνια στη Λωρίδα της Γάζας. Η εξέλιξη αυτή είχε να κάνει προφανώς με τις διεργασίες και την κόπωση στο εσωτερικό της παλαιστινιακής κοινωνίας, αλλά κυρίως με τις σημαντικές εξελίξεις που συνέβησαν στην ευρύτερη Μέση Ανατολή όλα αυτά τα χρόνια: τους πολέμους σε Ιράκ, Συρία και Υεμένη, την αραβική άνοιξη και τις εξεγέρσεις σε πολλές χώρες, τα πραξικοπήματα και την παρουσία των ιμπεριαλιστικών δυνάμεων με διάφορες μορφές, και κυρίως την εμφάνιση και ενίσχυση ακραίων ισλαμιστικών δυνάμεων – με αποκορύφωμα τον ISIS («Ισλαμικό Κράτος»).
Σε όλη αυτή τη δεκαετία αρκετοί δήθεν προοδευτικοί διατύπωσαν απόψεις περί «τέλους του παλαιστινιακού αγώνα» επικαλούμενοι τον διχασμό των πολιτικών δυνάμεων, τη μη κεντρικότητα του Παλαιστινιακού στο θέμα των νέων ισορροπιών στην περιοχή, την ισλαμοποίηση άρα και συντηρητικοποίηση της κοινωνίας λόγω της ενδυνάμωσης της Χαμάς. Από τη μία λοιπόν, το διεθνές κίνημα αλληλεγγύης ήταν σε μεγάλη ύφεση. Από την άλλη, η απουσία και της παραμικρής υποστήριξης από τις αραβικές κυβερνήσεις ήταν εκκωφαντική. Και ταυτόχρονα, κάποιες από αυτές τις κυβερνήσεις ενέτειναν τις προσπάθειες εμφύτευσης οργανώσεων τύπου Αλ-Κάιντα και ISIS, ώστε να ελέγξουν πλήρως την κατάσταση και να χρησιμοποιήσουν τους Παλαιστίνιους στα σχέδιά τους.
Ξανά στο κέντρο της προσοχής
Και «ξαφνικά» οι νέοι και οι νέες της Παλαιστίνης βρέθηκαν στους δρόμους για ακόμη μια φορά. Αυτό συνέβη λίγες μόνο μέρες μετά την ανάρτηση της παλαιστινιακής σημαίας έξω από τον ΟΗΕ, μιας συμβολικής και μόνο κίνησης για την οποία ο Παλαιστινιακός λαός δεν πανηγύρισε σαν χαζοχαρούμενος. Μάλλον εξέλαβε ως ευκαιρία και τη στάση του Μαχμούντ Αμπάς, προέδρου της Παλαιστινιακής Αρχής, που από το βήμα της Γενικής Συνέλευσης του ΟΗΕ ουσιαστικά παραδέχτηκε ότι οι συμφωνίες του Όσλο (των οποίων ήταν πρωτεργάτης) είναι πια νεκρές.
Τα νιάτα της Παλαιστίνης αντέδρασαν αυθόρμητα, μέσα από τις φοιτητικές και νεολαιίστικες συλλογικότητές τους, από τις παρέες που καθημερινά βιώνουν τον εξευτελισμό στα ισραηλινά τσεκ-πόιντ, από τους ανήλικους που σύμφωνα με νέο νόμο του Νετανιάχου θα καταδικάζονται σε φυλάκιση έως και 20 χρόνων εάν πετάξουν πέτρες στους στρατιώτες που συλλαμβάνουν τους γονείς τους και γκρεμίζουν τα σπίτια τους.
Αυτό ίσως να είναι και το κυριότερο στοιχείο αυτής της εξέγερσης (που όλοι γνωρίζουν ότι δεν θα είναι η τελευταία – θα χρειαστούν πολλές ακόμη): Οι Παλαιστίνιοι γνωρίζουν τον διεθνή και περιφερειακό συσχετισμό, τις αδυναμίες τους, την ισχύ του αντιπάλου, τη λειψή ίσως προετοιμασία τους. Γνωρίζουν όμως εξίσου καλά ότι τώρα ήταν η ευκαιρία να δείξουν σε όλη τη διεθνή κοινότητα πως μια νέα γενιά στην Παλαιστίνη μπαίνει στον αγώνα, όπως έκαναν πολλές προηγούμενες μέχρι τώρα.
Αυτή η νέα γενιά δεν έχει αποδεχτεί τον τζιχαντισμό και την πρόσδεση σε αντιδραστικές αραβικές κυβερνήσεις, ούτε έχει εναποθέσει σε κανένα θεό (ακόμη κι αν πιστεύει σε αυτόν) την ελπίδα να τη σώσει από την κατοχή. Αυτή η νέα γενιά αναλαμβάνει, μέσα στη φλεγόμενη Μέση Ανατολή, να ξαναβάλει στο κέντρο της προσοχής τον πολύχρονο αγώνα των Παλαιστινίων για εθνική ανεξαρτησία, απελευθέρωση από την κατοχή και δημιουργία του δικού τους κράτους στα εδάφη που γεννήθηκαν και μεγάλωσαν.
Είναι ή δεν είναι λοιπόν μια τρίτη Ιντιφάντα όσα συμβαίνουν τις τελευταίες είκοσι μέρες; Αρκούν για ένα τέτοιο χαρακτηρισμό οι 32 μέχρι στιγμής νεκροί και οι εκατοντάδες τραυματίες που πρόσφερε μέχρι στιγμής η παλαιστινιακή νεολαία για να πετύχει τα παραπάνω; Και γιατί χρειάζεται άραγε να αριθμούμε τις Ιντιφάντα; Αρκεί να τις υποστηρίζουμε έμπρακτα!
Γιώργος Τζαφέρης
Συνεχής ενημέρωση:
