Σε μια πολύ εύστοχη και σύντομη παρουσίαση της παγκόσμιας οικονομικής, αλλά και γεωπολιτικής κατάστασης, ο Αμερικανός συνδικαλιστής Σέιμους Κουκ συνόψισε τα κύρια φαινόμενα σε εφτά σημεία (Global Research 6/12):
1. Οι κεντρικές τράπεζες έχουν αποσβολωθεί. Τα συνηθισμένα κόλπα που χρησιμοποιούν για να αποφεύγουν τις υφέσεις έχουν από μακρού εξαντληθεί. Τα επιτόκια δεν μπορούν να πέσουν άλλο. Και επειδή το φθηνό χρήμα δεν έχει αποτέλεσμα, το άφθονο τύπωμά του, όπως κάνει ο Μπερνάνκι της Κεντρικής Τράπεζας των ΗΠΑ που ρίχνει δισεκατομμύρια δολάρια στην παγκόσμια οικονομία, κλιμακώνει τον εμπορικό πόλεμο.
2. Εμπορικός πόλεμος. Για να αυξηθεί η παγκόσμια οικονομία χρειάζεται παγκόσμια συνεργασία. Όμως, όντας σε ύφεση, όλες οι χώρες σκοτώνονται να κυριαρχήσουν στις ξένες αγορές, ώστε να μπορούν να κάνουν εξαγωγές οι εταιρίες τους. Τις αγορές τις κερδίζουν με νομισματικές υποτιμήσεις, με προστατευτικά μέτρα ή με πόλεμο.
3. Στρατιωτικός πόλεμος. Ο πόλεμος είναι σύμπτωμα της οικονομικής αποσύνθεσης. Πόλεμοι έχουν εξαπολυθεί στο Αφγανιστάν, το Ιράκ και τώρα στο Πακιστάν (και αναρίθμητοι μικρότεροι στην Αφρική). Η «ανάσχεση» οικονομιών όπως της Κίνας και το «άνοιγμα» οικονομιών όπως του Ιράν και της Β. Κορέας αποκτούν επείγοντα χαρακτήρα κατά τη διάρκεια μιας μεγάλης ύφεσης, απαιτώντας κτηνώδη βία και δημιουργώντας ακόμη μεγαλύτερη αστάθεια σε όλα τα πεδία της κοινωνικής ζωής.
4. Η πιο μεγάλη καταναλωτική αγορά του κόσμου, η αμερικανική, είναι σε μια χώρα με σχεδόν χρεοκοπημένους καταναλωτές. Τριάντα εκατομμύρια Αμερικανοί είναι άνεργοι ή υποαπασχολούμενοι, ενώ θα υπάρξουν κι άλλες απώλειες θέσεων εργασίας, λόγω των ελλειμμάτων των Πολιτειών και της πολιτικής των περικοπών δημοσίων δαπανών.
5. Καπιταλισμός της διάσωσης. Πρώτα ήταν οι τράπεζες και άλλες εταιρίες που χρειάζονταν διάσωση, τώρα είναι ολόκληρα κράτη. Οι δυτικές χώρες έσωσαν τις τράπεζες και τώρα πνίγονται στα χρέη. Όλη η Ευρωπαϊκή Ένωση αμφισβητείται, καθώς το ευρώ δέχεται το ένα πλήγμα μετά το άλλο. Αν αποδιαρθρωθεί η Ε.Ε. τα κύματα του σοκ θα φτάσουν πολύ γρήγορα στις άλλες οικονομίες.
6. Επιδρομές διάσωσης. Οι πλούσιοι επενδυτές απαιτούν από τις χώρες να μειώσουν δραστικά τα ελλείμματά τους και αυτό να γίνει στις πλάτες των εργατικών οικογενειών, αντί στις δικές τους. Ο κοινωνικός ιστός κουρελιάζεται, καθώς καταστρέφονται οι κοινωνικές κατακτήσεις. Προϋπόθεση της οικονομικής ανάκαμψης είναι να υπάρχει κοινωνική σταθερότητα, αλλά οι δούλοι των χρηματοπιστωτικών συμφερόντων, οι πολιτικοί, απαιτούν από τους εργαζόμενους πράγματα που δεν πρόκειται να τους δώσουν.
7. Εμφανίζεται η άκρα Δεξιά. Προκειμένου να αντιμετωπιστεί πιο ανελέητα ο εργαζόμενος πληθυσμός, εξαπολύεται η ακροδεξιά. Σε κανονικούς καιρούς αυτοί οι μισαλλόδοξοι γαβγίζουν, αλλά κανένας δεν τους ακούει. Αλλά σε καιρούς οικονομικής κρίσης όλα τα ΜΜΕ τους δίνουν άφθονο χρόνο στον αέρα. Το μήνυμά τους προωθεί όλη τη σαπίλα που δεν έχει ξεριζωθεί με την εκπαίδευση: ρατσισμό, ξενοφοβία, θρησκευτική αδιαλλαξία, βία και εθνικισμό. Αυτά διαιρούν την εργατική τάξη και είναι πιο δύσκολο να διεξαχθεί ενωμένος αγώνας εναντίον του κεφαλαίου. Συνδικάτα και άλλες οργανώσεις των εργαζόμενων στοχοποιούνται.
Αυτά είναι συμπτώματα της βαριάς ασθένειας του διεθνούς οικονομικού συστήματος που δεν μπορεί να θεραπευτεί από πολιτικές που ορκίζονται υποταγή στο σύστημα και στις πλούσιες ελίτ.
Αρ. Α.
Σχόλια
