τoυ Γιάννη Σχίζα
Σε περίοδο εκλογών, είχαμε πει να ξεχάσουμε για λίγο τον Δήμαρχο, που ανέλαβε να «ξυρίσει κόντρα» την πόλη, τις περιοχές της Πανεπιστημίου, της Κυψέλης και αλλού, με τις ξυλοκοπτικές επεμβάσεις στα δέντρα και στους θάμνους. Είχαμε πει να ξεχάσουμε τις εκτός εποχής φυτεύσεις του –μήνα Μάϊο!– και τις ανόητες αντιλήψεις του για τα πεζοδρόμια. Γι’ αυτά τα τελευταία έλεγε: «Τα πεζοδρόμια είναι ένα απαραίτητο αλλά τιτάνιο έργο για την Αθήνα, όπου κάθε τετραγωνικό μέτρο μετράει. Μέχρι σήμερα έχουμε φτιάξει από την αρχή 74.062 τ.μ.».
Ο κύριος Μπακογιάννης εννοούσε μ’ αυτή τη δήλωση τα πεζοδρόμια της οδού Πανεπιστημίου, που εξέπεμπαν μια ασυγχώρητη ρυπαρότητα εδώ και πολλούς μήνες, απ’ όπου είχαν απομακρυνθεί οι φοίνικες μετά την αρχική πανηγυρική φύτευσή τους. Εννοούσε τα πεζοδρόμια της οδού Κερκύρας, που ανεξάρτητα από την τεχνική της κατασκευής τους ήταν δυσπρόσιτα στους πολίτες, εννοούσε γενικώς τα πεζοδρόμια που ήταν μονίμως κατειλημμένα από τα τραπεζάκια των καταστημάτων – και σαν τέτοια προκαλούσαν τη διαμαρτυρία και την απόγνωση των κατοίκων. Και φυσικά δεν ήξερε τι εννοούσε με τις δηλώσεις του για σχηματισμό «μικρών πάρκων», όταν ήδη εξόντωνε κάθε μορφή παρόδιας βλάστησης.
Τώρα όμως αποφάσισε να ενώσει τη φωνή του με την κραυγή των αρχαιολατρών πάσης φύσεως, που βρίθουν μέσα στο λεκανοπέδιο αλλά οπωσδήποτε δεν στερούνται στοιχειώδους σοβαρότητας. Βεβαίως, κάποιος θα νομίσει ότι η ανακίνηση του ζητήματος της Ακαδημίας Πλάτωνα ήταν αποτέλεσμα της απόφασης του Δημάρχου να ξεριζώσει απλώς 314 δένδρα, πιθανόν για να τα υποκαταστήσει με γρασίδι αρίστης ποιότητος.
Ο δήμαρχος αποφάσισε να ενώσει τη φωνή του με την κραυγή των αρχαιολατρών πάσης φύσεως, που βρίθουν μέσα στο λεκανοπέδιο αλλά οπωσδήποτε δεν στερούνται στοιχειώδους σοβαρότητας
Σύμφωνα με τον εργολάβο του έργου εντολέας είναι το Ίδρυμα Ωνάση, που όμως διατύπωσε απόλυτη άρνηση στο να προσκομίσει οποιαδήποτε άδεια εργασιών. Το δε ΑΤ Κολωνού αρνήθηκε να ελέγξει τη νομιμότητα των εργασιών, ενώ κανένας έλεγχος δεν έγινε για την παραμονή των μηχανημάτων εντός του αρχαιολογικού χώρου. Εν τω μεταξύ οι κάτοικοι –που είχαν συγκροτήσει μετά την πρώτη έκπληξη «Επιτροπή Πρωτοβουλίας» και συνέπρατταν με την «Επιτροπή αλληλεγγύης στη 12χρονη» και με τη «Λαϊκή Συνέλευση Κολωνού, Σεπολίων, και Ακαδημίας Πλάτωνα»– υπενθύμιζαν την αναλογία πρασίνου ανά κάτοικο –0,96 τ.μ.– που ήταν δέκα φορές μικρότερη του μέσου ευρωπαϊκού όρου…
Τελικά τι ήθελε ο Δήμαρχος; Ο Κώστας Μπακογιάννης με αυτή την πρακτική σκόπευε πολύ βαθύτερα, όπως είχε δηλώσει με μια χαρακτηριστική φράση που εξαπέλυσε στο Διεθνές Φόρουμ των Δελφών: «Γίνονται αρχαιολογικές εκσκαφές, γιατί από κάτω έχουμε μια ολόκληρη πολιτεία, την Πολιτεία του Πλάτωνα την οποία την έχουμε επιχωματώσει». Ο Κώστας Μπακογιάννης με αυτή την ενέργεια της από-επιχωμάτωσης (!) πίστευε ότι εξασφαλίζει μια μοναδική θέση στην ιστορία, όχι διότι αντικαθιστούσε τον δόκιμο όρο «ανασκαφές» με τις «εκσκαφές», αλλά διότι έθετε τις βάσεις για μια έρευνα χωρίς προηγούμενο.
Οι εκδόσεις «Κάκτος» δεν άντεξαν στον πειρασμό του ανταγωνισμού από το Δήμαρχο της Αθήνας και με ανάρτηση στο Facebook έκαναν προμόσιον στην υπαρκτή, έγγραφη Πολιτεία του Πλάτωνα με την εξής ατάκα: «Μην ψάχνετε την Πολιτεία του Πλάτωνα σε ανασκαφές. Την έχουμε εμείς εδώ, στις εκδόσεις ΚΑΚΤΟΣ, καθαρή και καθόλου επιχωματωμένη».
Ο Κώστας Μπακογιάννης δεν έκανε τίποτε για τα νεοκλασικά οικήματα, που έχουν υπολογιστεί πως ανέρχονται σε 1.500 στην περιοχή Κυψέλης, Κάτω και Άνω Πατησίων, και που αναμένουν την κατεδάφισή τους. Δεν έκανε τίποτε για τους παρίες αυτής της πόλης, και περιορίστηκε στην κατασκευή μιας βιτρίνας γύρω από την Ακρόπολη για τα τουριστικά πλήθη. Δεν έκανε καμιά αποκεντρωτική δράση στα όρια της πόλης. Με αποτέλεσμα ο Γιάννης Μποσταντζόγλου να αναρωτηθεί: «Τι νόημα να είσαι του Χαρβαρντ και να είσαι μ@λάκας;»
