Όσα θάφτηκαν: Το σχοινί πάντα είχε δύο άκρες

Δεν έχουν περάσει λίγα 24ωρα από την υπερφίαλη και αυτάρεσκη δήλωση του Γιώργου ότι η πλειοψηφία της κοινωνίας στηρίζει την πολιτική της κυβέρνησης κι έρχεται τούτη η κυβέρνηση και ορμά δολοφονικά πάνω στην κοινωνία που τη… στηρίζει και τη στέλνει στην εντατική.

Ήταν μια σχετικά μικρή συγκέντρωση αυτή της 11 του Μάη, αναντίστοιχη με την επίθεση που δέχεται ο λαός, ήσυχη και ειρηνική στα όρια της «εθιμικής διαμαρτυρίας» και αυτή επέλεξαν οι μηχανισμοί του συστήματος να στείλουν, για μια ακόμα φορά, με πολύ καθαρό τρόπο τα «μηνύματά» τους. Τούτη τη φορά, όχι ενάντια στους «γνωστούς – άγνωστους», όχι ενάντια σε ταραξίες και μπαχαλάκηδες, αλλά ενάντια στον πραγματικό αντίπαλο, στον μοναδικό «εχθρό» του συστήματος: Τον απεργό, το διαδηλωτή, τον αντιστεκόμενο.
Νομίζω πως ήταν -ή έπρεπε να είναι- αναμενόμενη τούτη η βία του συστήματος, τουλάχιστον σ’ εκείνους που αντιλαμβάνονται με ταξικούς όρους τον «πόλεμο» που έχει ξεκινήσει, σ’ εκείνους που δεν καταδικάζουν τόσο ανόητα και απολίτικα, «τη βία απ’ όπου και αν προέρχεται».
Έχω την αίσθηση πως δεν είναι απόλυτα κατανοητό πως τούτη η κρατική βία θα κλιμακωθεί με διάφορες μορφές και τρόπους, θα επιδιωχθεί να δικαιολογηθεί με διάφορα εφευρήματα, να αναπαράγεται σαν κοινωνικός αυτοματισμός, θα γίνει προσπάθεια να τρομοκρατήσει και να συκοφαντήσει το λαϊκό κίνημα.
Δεν γίνεται τα συνεχή Μνημόνια, τα νέα δάνεια, το ξεπούλημα της δημόσιας περιουσίας, η λεηλασία μισθών και συντάξεων, η εξαθλίωση των ανέργων, να μη συνοδεύoνται από μια σχεδιασμένη πολιτική «κλιμάκωσης της έντασης», γενίκευσης της οργανωμένης κρατικής βίας.
Θα έρθουν χειρότερα.
Θα αξιοποιηθούν τα πιο ταπεινά και συντηρητικά ανακλαστικά της κοινωνίας, θα ενεργοποιηθούν μηχανισμοί και «εφεδρείες» του συστήματος. Ο τρόμος θα προστεθεί στη συλλογική ευθύνη, η «τάξη και η ασφάλεια» θα επιδιωχθεί να αντικαταστήσει τη λαϊκή κινητοποίηση, το «όλοι στη πορεία» θα προσπαθήσουν να γίνει «κοίτα τη δουλειά σου», η σχεδιασμένη κρατική καταστολή θα φορτωθεί στην «αγανάκτηση των αστυνομικών που τόσους μήνες υπέφεραν στην Κερατέα». Η δολοφονική βιαιότητα των κατασταλτικών μηχανισμών της κυβέρνησης στην πορεία της 11ης του Μάη και η φασιστική δήλωση του κυβερνητικού εκπροσώπου για τα γεγονότα, στέλνουν με τον τρόπο τους ένα ηχηρό μήνυμα και στην Aριστερά.
Θέλω κι εγώ να το υπογραμμίσω όσο μπορώ, τούτο το μήνυμα.
Σύντροφοι, αν κάτι μπορεί να μπλοκάρει τα σχέδια τους, αν κάτι μπορεί να αναθαρρέψει τον κόσμο, αν κάτι μπορεί να ανοίξει ένα παράθυρο στην ελπίδα, είναι ο οργανωμένος, ταξικός, ενωτικός, αντισυστημικός, λαϊκός ξεσηκωμός.
Ο παλλαϊκός ξεσηκωμός.
Και κάτι τέτοιο αγαπητοί σύντροφοι, έχω την ταπεινή γνώμη πως τούτη τη στιγμή δεν έχει ανάγκη από προγράμματα και συνεδριάσεις και επικαιροποιήσεις και δηλώσεις. Θέλει «αριστερή ψυχούλα» και συναίσθηση της ιστορικής ευθύνης της Αριστεράς και πολιτικό θάρρος να υπερβείς δεσμά της μικροεξουσίας και απόφαση να γίνεις σοβαρός και φερέγγυος και όραμα.
Πάντα το «σχοινί» της ταξικής πάλης, είχε και έχει δυο άκρες.
Και τη μια, πάντα την κρατούσε η Αριστερά και το λαϊκό κίνημα.
Ας την «τραβήξουμε», σύντροφοι.
Τώρα.

Σχόλια