Όσα θάφτηκαν: Οριοστάσια

Μια ζωογόνα ανάσα ήταν η ολιγοήμερη συμμετοχή μου στην προεκλογική δουλειά του αριστερού περιφερειακού συνδυασμού Β. Αιγαίου, Με τους πολίτες κόντρα στον καιρό. Στο ψηφοδέλτιο όλες οι συνιστώσες του ΣΥΡΙΖΑ, νέοι άνθρωποι, πανεπιστημιακοί, κοινωνικοί αγωνιστές, άνθρωποι αριστεροί, απογοητευμένοι και πεισμωμένοι που αρνούνται να «το βάλουν κάτω» και δεν φοβούνται τις «κόντρες».

Υποψήφιος κι εγώ, ένιωθα μαζί τους την ανθρωπιά της «ομάδας», τη δύναμη του συλλογικού στόχου, την αποφασιστικότητα του «μηνύματος των από κάτω» στις ηγεσίες, την αγάπη τους στον άνθρωπο και τον τόπο τους, τη λαχτάρα τους κάτι να αλλάξει στην κοινωνία και πρώτα-πρώτα στην Αριστερά. Κι αυτές οι περιοδείες στα χωριά της Λέσβου, οι κουβέντες με τους κτηνοτρόφους και τους αγρότες, με τα παιδιά στις μίζερες καφετέριες και τις γυναίκες των συνεταιρισμών, δεν ξέρω γιατί, μου φαινόταν κάτι σαν σπουδαία μαρξιστικά μαθήματα και σοβαρές ταξικές αναλύσεις της κατάστασης. Ήταν σούρουπο σαν φτάσαμε στο Πλωμάρι, με τα φυλλάδια ανά χείρας και την αγωνία της υποδοχής στο μυαλό μας. Καλά ήταν. Εκεί ήταν και η Μυρσίνη. Πετυχημένη δήμαρχος για δυο τετραετίες –η μόνη γυναίκα δήμαρχος του νησιού νομίζω– αγαπητή στους συντοπίτες της.
Στέλεχος του ΠΑΣΟΚ στην Τοπική Αυτοδιοίκηση, μαζί μας τώρα με τα φυλλάδιά μας στα χέρια της, κόντρα στο Μνημόνιο και τον «Καλλικράτη», στην εξαθλίωση του λαού, στον εξανδραποδισμό των νέων, στο μαρασμό του νησιού μας, κόντρα σε «σοσιαλιστικές» πιέσεις, υποσχέσεις και ανταλλάγματα.Δεν άντεξα στον πειρασμό.
– Μυρσίνη, γιατί είσαι μαζί μας;
– Παλιά, ο κόσμος τα χωράφια του, τα κτήματα, το έχει του, τα ξεχώριζε με σημάδια-κολόνες, που τα λέγαμε «οριοστάσια» και στα Μυτιληνιά «ρουστάσια». Ήταν απ’ όλους αποδεκτά, απαραβίαστα και σεβαστά τούτα τα σημάδια, ήταν αναμφισβήτητες «δεσμεύσεις και αποδείξεις» της κοινωνίας μας. Ήταν εγγυήσεις. Ήρθα λοιπόν μαζί σας, γιατί, παρ’ όλα τα στραβά και τα ανάποδά σας, συνεχίζετε «κόντρα στον καιρό, να στέκεστε ρουστάσια» σε μια κοινωνία που πάνε να της σβήσουν τα κατακτημένα με αίμα «ορθοστάσια» της.
Μ’ αναθάρρεψε ο λόγος της Μυρσίνης και χάρηκα περισσότερο όταν μας ζήτησε να πει δυο κουβέντες με τους νεαρούς συντρόφους της παρέας μας. Ένιωσα πως τούτες οι εκλογές έχουν τις προϋποθέσεις να αποδειχτούν κάτι παραπάνω από μια εκλογική μάχη, από ένα κυνήγι ποσοστών. Μπορεί να γίνουν μια αφορμή για να ξαναβρεί η κοινωνία τα ορθοστάσια της, να συνειδητοποιήσει την αναγκαιότητα της «κόντρας».
-Ν’ αφήσουμε μια «μαγιά» για τους κατοπινούς, μου λέει ο φίλος μου ο Βασίλης, επικεφαλής του ψηφοδελτίου μας. Αριστερά την Κυριακή στην κάλπη, γιατί αυτοί που ελπίζουν σε μας, είναι πολλοί περισσότεροι απ’ αυτούς που μας ψηφίζουν.
Αριστερά, γιατί μας παρακολουθεί η Μυρσίνη.

Σχόλια