Πώς καταργήθηκε στην πράξη ο μονόλογος της υπουργού Παιδείας
Μια προσπάθεια παρέμβασης ωρομισθίων και αδιόριστων εκπαιδευτικών σε τηλεοπτική συζήτηση της ΝΕΤ, τη Δευτέρα 3/5, κατέληξε σε παρέμβαση των ΜΑΤ μέσα στο κτίριο της κρατικής τηλεόρασης, αλλά και σε κινητοποίηση εκατοντάδων ανθρώπων. Ο Δρόμος μίλησε με τον Στάθη Κατσούλα, ο οποίος διάβασε το κείμενο που, τελικά, μεταδόθηκε από την ΕΤ1.
Πώς αποφασίστηκε η παρέμβαση στην κρατική τηλεόραση;
Είναι γνωστό πως εδώ και καιρό είχε δοθεί στη δημοσιότητα το νομοσχέδιο από το υπουργείο Παιδείας, το οποίο διαλύει τη δημόσια παιδεία, στοιβάζει 30 μαθητές ανά τάξη και απολύει περίπου 17.000 αδιόριστους ωρομίσθιους και αναπληρωτές εκπαιδευτικούς. Επίσης, εδώ και καιρό η υπουργός Παιδείας προσπαθούσε να διαμορφώσει το προφίλ μιας ατσαλάκωτης υπουργού, που θα λέει και θα κάνει ό,τι θέλει. Με αρκετά προκλητικό τρόπο, κατηγορούσε τους εκπαιδευτικούς για τα δεινά της δημόσιας εκπαίδευσης. Από την πρώτη, κιόλας, στιγμή που ανέλαβε καθήκοντα στο υπουργείο Παιδείας, πετούσε λάσπη προς κάθε κατεύθυνση. Μιλούσε για εκπαιδευτικούς τεμπέληδες, άχρηστους, αγράμματους κ.λπ. Με την κατάθεση του πολυνομοσχεδίου προχώρησε ακόμα παραπέρα. Τα ψέματα και η λάσπη ήταν τα βασικά εργαλεία της υπουργείου Παιδείας: «Δεν αναγνωρίζω τι σημαίνει αδιόριστος εκπαιδευτικός, όσοι έχουν δουλέψει ως ωρομίσθιοι είναι βύσματα, δεν γίνεται με ένα μόνο πτυχίο να διορίζεσαι εκπαιδευτικός», ήταν λίγα μόνο από τα «επιχειρήματα» του υπουργείου και προσωπικά της κυρίας Διαμαντοπούλου.
Το αποτέλεσμα ήταν να δημιουργηθεί τεράστια οργή στον κόσμο της εκπαίδευσης, η οποία ολοένα και φούσκωνε λόγω και των νέων οικονομικών μέτρων. Μάθαμε μια μέρα πριν ότι η υπουργός Παιδείας θα μιλούσε στην εκπομπή του Γ. Πολίτη και αποφασίσαμε να πάμε και εμείς (για ακόμα μια φορά απρόσκλητοι, όπως στην ημερίδα για τα βραβεία καινοτομίας στο ΙΜΕ), να διεκδικήσουμε το λόγο και να μην ακουστεί μόνο ο μονόλογος της υπουργού και ο μονόλογος της κυβέρνησης, σχετικά με τα νέα οικονομικά μέτρα και την εμπλοκή του ΔΝΤ στην Ελλάδα.
Πώς φτάσαμε στην παρέμβαση των αστυνομικών δυνάμεων;
Όταν μπήκαμε στο Ραδιομέγαρο της ΕΡΤ, με έκπληξη είδαμε διμοιρία των ΜΑΤ να έχει παραταχτεί σε χρόνο-ρεκόρ έξω από την πόρτα του στούντιο. Η εικόνα αυτή από τη μια μας προκάλεσε γέλιο, θυμίζοντας τους παλιότερους εποχές χούντας και το ρόλο της ΥΕΝΕΔ, από την άλλη οργή για ένα σκηνικό όπου η υπουργός Παιδείας μιλάει σε εκπομπή της δημόσιας τηλεόρασης συνοδεία ΜΑΤ. Στην προσπάθειά μας να μπούμε στο στούντιο και να σπάσουμε την ομερτά των ΜΜΕ και το μονόλογο της υπουργού, οι δυνάμεις των ΜΑΤ μας χτυπούσαν για αρκετή ώρα αλύπητα, με αποτέλεσμα τον τραυματισμό κάποιων από εμάς, σαν να είμαστε οι πιο επικίνδυνοι εγκληματίες του κοινού ποινικού δικαίου. Τελικά, καταλήξαμε –κατά λάθος είναι η αλήθεια– στο στούντιο όπου εκείνη τη στιγμή η Μαρία Χούκλη εκφωνούσε τους ειδήσεις της ΝΕΤ. Αμέσως διακόπηκαν οι ειδήσεις και άρχισαν για πολλή ώρα να προβάλλονται διαφημίσεις και ντοκιμαντέρ- κονσέρβες.
Η εικόνα, πλέον, ήταν κωμικοτραγική. Απαιτήσαμε το αυτονόητο: να μιλήσουμε στον κόσμο, να σταματήσουμε τον εξάμηνο βομβαρδισμό παραπληροφόρησης της ελληνικής κοινωνίας από την κυβέρνηση. Η διοίκηση της ΕΡΤ έκανε τα πάντα για να αποτρέψει αυτή την εξέλιξη. Το θέμα είχε ήδη πάρει διαστάσεις, δημοσιογράφοι από πολλά κανάλια και εφημερίδες τηλεφωνούσαν για να μάθουν τι συμβαίνει. Τελικά, μαγνητοσκοπήθηκε ένα 3λεπτο μήνυμα, το οποίο και μεταδόθηκε στο δελτίο ειδήσεων της ΕΤ1, στις 11μ.μ. Είχαμε γίνει σαφείς προς τη διοίκηση τους ΕΡΤ ότι δεν επρόκειτο να αποχωρήσουμε, αν δεν μας δοθεί ο λόγος.
Όλο αυτό το διάστημα, έξω από το κτίριο της ΕΡΤ, συγκεντρωνόταν κόσμος. Αυτό έγινε αντιληπτό από τους καθηγητές που βρίσκονταν μέσα;
Προς το τέλος της παραμονής μας στο Ραδιομέγαρο, και ενώ συνάδελφοι και φίλοι μάς τηλεφωνούσαν για να δουν αν ήμαστε καλά, ακούγαμε φωνές από τα παράθυρα του 1ου ορόφου. Πήγαμε να δούμε τι συμβαίνει και είδαμε, με έκπληξη, εκατοντάδες ανθρώπους συγκεντρωμένους στη Μεσογείων να φωνάζουν «Εμπρός λαέ, μη σκύβεις το κεφάλι…». Εικόνα συγκινητική, προσωπικά ίσως η πιο συγκινητική που έχω ζήσει τα τελευταία χρόνια.
Αποδείκνυε το πώς, σε απίστευτα γρήγορο χρόνο, εργαζόμενοι και συνάδελφοι είχαν τα αντανακλαστικά να έρθουν για να συμπαρασταθούν έμπρακτα σε αυτό που κάναμε εκείνη τη στιγμή. Αφού μεταδόθηκε από το δελτίο των 11μ.μ. το μήνυμά μας, βγήκαμε από το Ραδιομέγαρο και κατευθυνθήκαμε προς τη μεγάλη καγκελόπορτα, έξω από την οποία βρίσκονταν οι εκατοντάδες αλληλέγγυοι. Μέσα από τα κάγκελα εμείς, απέξω οι συνάδελφοι και οι συναγωνιστές, μια φωνή πλέον, ακόμα μια συγκινητική εικόνα. Ενωθήκαμε και φωνάζοντας συνθήματα, σχηματίζοντας πορεία πλέον, κατευθυνθήκαμε προς την Πλατεία της Αγίας Παρασκευής. Δεν είχαμε συνειδητοποιήσει τι ακριβώς είχαμε κάνει.
Δεν είχαμε συνειδητοποιήσει ότι παίξαμε ένα ρόλο στη μαζικοποίηση και του πανεκπαιδευτικού συλλαλητηρίου της επομένης και της απεργίας της 5ης Μαΐου. Από την πρώτη κιόλας στιγμή, λαμβάναμε μηνύματα συμπαράστασης και αλληλεγγύης από εκατοντάδες συναδέλφους που διαπίστωσαν ότι ακούστηκε η φωνή που έγινε προσπάθεια να καταπνιγεί, από χιλιάδες εργαζόμενους που μας έδιναν συγχαρητήρια. Πραγματικά, το χάρηκε κόσμος! Και εμείς που βρεθήκαμε μέσα και όσοι βρέθηκαν απέξω είδαμε ξαφνικά να εκπέμπεται από τις τηλεοράσεις ένα διαφορετικό μήνυμα. Το συμπέρασμα δεν μπορεί παρά να είναι ότι οι πολύμορφες δράσεις και κινητοποιήσεις των εργαζομένων είναι αναγκαίες και συμβάλλουν στο γενικότερο ξεσηκωμό του λαού, κόντρα στα σχέδια κυβέρνησης, Ε.Ε. και ΔΝΤ.
Γ.Κ.
