Συνάντηση υποταγής στις εντολές τρόικας και δανειστών. Του Δημήτρη Υφαντή.
Το χειρότερο είναι πως όλα όσα λαμβάνουν χώρα στην κεντρική σκηνή του θιάσου των εντολέων, των εκτελεστών, των προθύμων και των χορηγών, γίνεται εύκολα πια αντιληπτό, που παραπέμπουν οι χαρακτηρισμοί, όλα λοιπόν παρουσιάζονται ως… φυσιολογικά. Ο Καρατζαφέρης, βγαίνοντας από τη σύσκεψη των αρχηγών δεν μας το έκρυψε: «Ήταν ένα ωραίο κλίμα». Ο ίδιος πριν από τις γιορτές είχε θέσει την ατζέντα της στοίχισης και των «τριών» σε νέα άγρια μέτρα και ταυτόχρονα είχε αξιώσει το δικαίωμα του Παπαδήμου σε ανασχηματισμό, παράλληλα με τον εξοστρακισμό των εκλογών στο φθινόπωρο, τουλάχιστον. Φαίνεται να έχει ήδη επιβάλει τους δύο όρους του, για να μην πούμε τους…δυόμισι.
Βεβαίως και δεν πρόκειται για τη διαπραγματευτική δύναμη του Καρατζαφέρη, αλλά για το στυγνό καθεστώς, που έχει αναλάβει σε διατεταγμένη υπηρεσία να σαρώσει οτιδήποτε μπορεί ακόμη να στέκει όρθιο ως εργατικό δικαίωμα, κοινωνικό κράτος και δημόσια περιουσία σε αυτό τον τόπο. Το σάρωμα προϋποθέτει, υποχρεωτικά, το γκρέμισμα ακόμη και των υπολειμμάτων της κοινοβουλευτικής δημοκρατίας. Ένα κέλυφος, καλύτερα ένα κουφάρι σε αποσύνθεση έχει καταλήξει στη διετία του ειδικού καθεστώτος το πολιτικό σύστημα.
«Σας παρακαλώ», επανέλαβε κατά λέξη ξανά και ξανά ο Ευ. Βενιζέλος, απευθύνοντας έκκληση στους βουλευτές να υπερψηφίσουν «αδιάβαστο» το πολυνομοσχέδιο ισοπέδωσης των επαγγελμάτων. Και για άλλη μία φορά, ούτε λίγο-ούτε πολύ αξίωσε σιωπητήριο. «Η σιωπή σας μπορεί να είναι πιο ηχηρή». Να, λοιπόν, τι αντηχεί απειλητικά στο πολιτικό στερέωμα: η παγερή ηχώ των τελεσιγράφων σφαγιασμού της κοινωνίας και άλωσης της χώρας. Οι μεθοδεύσεις και οι χειρισμοί είναι πλέον τόσο φτηνοί και αναμενόμενοι, που δεν έχουν κανένα άλλο αποτέλεσμα, παρά να ξεγυμνώνουν το εκτελεστικό επιτελείο του κατοχικού καθεστώτος στο εσωτερικό της χώρας, που δεν είναι άλλο από το δοτό πρωθυπουργό και τους έμπιστους υπουργούς και συμβούλους του.
Είναι σκέτη θλίψη και ντροπή, αλλά αυτό είναι: Ο Παπαδήμος στο κέντρο να ορίζει χρονοδιαγράμματα και καθήκοντα και οι αρχηγοί γύρω του, αμήχανοι και προβλέψιμοι να σκιαμαχούν με μοναδικό αντικείμενο τη χίμαιρα της κομματικής, ούτε καν της πολιτικής τους, διάσωσης. Δεν ήταν γενική η αίσθηση την Πέμπτη της 19/01 πως η συνάντηση Παπαδήμου-Νταλάρα, που θα ακολουθούσε, σφράγιζε εκ των προτέρων τη δεδομένη συνομολόγηση και των «τριών» στο απόλυτο δικαίωμα του «πρωθυπουργού» να διεκπεραιώσει το συμβόλαιο της… σωτηρίας μας; Και δεν ήταν αίσθηση βεβαίως, αυτή είναι η αμείλικτη πραγματικότητα. Εννοείται, φυσικά, πως ο εκάστοτε πρωθυπουργός απολαμβάνει της εμπιστοσύνης της κοινοβουλευτικής πλειοψηφίας και έχει εξουσία νομοθετικής πρωτοβουλίας και ανασχηματισμού. Αλλιώς, τι πρωθυπουργός είναι;
Είπαμε, φυσιολογικά πράγματα σε ένα κλίμα ωραιότατο. Στη Ν.Δ. παριστάνουν πως ακόμα αντιπολιτεύονται κι αυτό μπορεί να στέκει μόνο αν ως διά μαγείας εξαφανιστούν και η άγρια ληστεία των αλλεπάλληλων χαρατσιών και το ξεπούλημα και τα νέα μέτρα. Η τρόικα απαιτεί, εδώ και τώρα, καρατόμηση συντάξεων και μισθών και η Ν.Δ. παραπέμπει σε αναλογιστικές μελέτες του ασφαλιστικού και στο διάλογο των κοινωνικών εταίρων. Στο ΠΑΣΟΚ κανείς από τους επίδοξους διαχειριστές ενός πολιτικού ερειπίου -προς κατεδάφιση ή αναπαλαίωση;- δεν μπορεί να προσδιορίσει έναν ασφαλή δρόμο προς την πολιτική αυτοχειρία, που θα σημάνει η ανάληψη της ηγεσίας. Και στο ΛΑΟΣ συνειδητοποιούν πως η εργολαβία του βρόμικου ρόλου του πρώτου σωματοφύλακα του Παπαδήμου και της τρόικας καταλήγει, μοιραία, στη φθορά. Το μεγαλειώδες πολιτικό σχέδιο με κωδικό «ψάξε τις εκλογές και βρες τες» ή «εκλογές, τόσο κοντά και ταυτόχρονα τόσο μακριά», με το οποίο το πολιτικό κατεστημένο αυταπατάται ότι κερδίζει χρόνο, μπορεί να δουλευτεί μία χαρά από τον άξονα τρόικα-Παπαδήμος.
Η πατέντα μπορεί πλέον να κατοχυρωθεί παγκοσμίως. Το πολιτικό πείραμα της κλωνοποίησης της τρόικας στο κυβερνητικό τιμόνι μιας χώρας θα πρέπει να θεωρείται ολοκληρωμένο. Και μάλλον αποδεικνύεται λειτουργικό και αποτελεσματικό, σύμφωνα με το «σχέδιο». Ώς ώρας; Μένει να κριθεί πολύ σύντομα.
Γιατί πλέον δεν υπάρχει χρόνος, καθόλου. Τα πολιτικά ανδρείκελα, ο καταρρακωμένος δικομματισμός και οι συνοδοιπόροι του θα το συνειδητοποιήσουν οδυνηρά. Αλλά η κοινωνία δεν θα οδηγηθεί παραδομένη στον απόλυτο εξανδραποδισμό της. Αυτό είναι και το ζωτικό και επείγον καθήκον για τις δυνάμεις της Αριστεράς. Να αντιληφθούν με το λόγο τους και να το αποδείξουν με την πράξη τους πως τη χώρα δεν μπορεί παρά να τη σώσει ο ξεσηκωμός του λαού. Και να στρατευτούν σε αυτή την υπόθεση με σοβαρότητα και συγκρότηση.
Βεβαίως και δεν πρόκειται για τη διαπραγματευτική δύναμη του Καρατζαφέρη, αλλά για το στυγνό καθεστώς, που έχει αναλάβει σε διατεταγμένη υπηρεσία να σαρώσει οτιδήποτε μπορεί ακόμη να στέκει όρθιο ως εργατικό δικαίωμα, κοινωνικό κράτος και δημόσια περιουσία σε αυτό τον τόπο. Το σάρωμα προϋποθέτει, υποχρεωτικά, το γκρέμισμα ακόμη και των υπολειμμάτων της κοινοβουλευτικής δημοκρατίας. Ένα κέλυφος, καλύτερα ένα κουφάρι σε αποσύνθεση έχει καταλήξει στη διετία του ειδικού καθεστώτος το πολιτικό σύστημα.
«Σας παρακαλώ», επανέλαβε κατά λέξη ξανά και ξανά ο Ευ. Βενιζέλος, απευθύνοντας έκκληση στους βουλευτές να υπερψηφίσουν «αδιάβαστο» το πολυνομοσχέδιο ισοπέδωσης των επαγγελμάτων. Και για άλλη μία φορά, ούτε λίγο-ούτε πολύ αξίωσε σιωπητήριο. «Η σιωπή σας μπορεί να είναι πιο ηχηρή». Να, λοιπόν, τι αντηχεί απειλητικά στο πολιτικό στερέωμα: η παγερή ηχώ των τελεσιγράφων σφαγιασμού της κοινωνίας και άλωσης της χώρας. Οι μεθοδεύσεις και οι χειρισμοί είναι πλέον τόσο φτηνοί και αναμενόμενοι, που δεν έχουν κανένα άλλο αποτέλεσμα, παρά να ξεγυμνώνουν το εκτελεστικό επιτελείο του κατοχικού καθεστώτος στο εσωτερικό της χώρας, που δεν είναι άλλο από το δοτό πρωθυπουργό και τους έμπιστους υπουργούς και συμβούλους του.
Είναι σκέτη θλίψη και ντροπή, αλλά αυτό είναι: Ο Παπαδήμος στο κέντρο να ορίζει χρονοδιαγράμματα και καθήκοντα και οι αρχηγοί γύρω του, αμήχανοι και προβλέψιμοι να σκιαμαχούν με μοναδικό αντικείμενο τη χίμαιρα της κομματικής, ούτε καν της πολιτικής τους, διάσωσης. Δεν ήταν γενική η αίσθηση την Πέμπτη της 19/01 πως η συνάντηση Παπαδήμου-Νταλάρα, που θα ακολουθούσε, σφράγιζε εκ των προτέρων τη δεδομένη συνομολόγηση και των «τριών» στο απόλυτο δικαίωμα του «πρωθυπουργού» να διεκπεραιώσει το συμβόλαιο της… σωτηρίας μας; Και δεν ήταν αίσθηση βεβαίως, αυτή είναι η αμείλικτη πραγματικότητα. Εννοείται, φυσικά, πως ο εκάστοτε πρωθυπουργός απολαμβάνει της εμπιστοσύνης της κοινοβουλευτικής πλειοψηφίας και έχει εξουσία νομοθετικής πρωτοβουλίας και ανασχηματισμού. Αλλιώς, τι πρωθυπουργός είναι;
Είπαμε, φυσιολογικά πράγματα σε ένα κλίμα ωραιότατο. Στη Ν.Δ. παριστάνουν πως ακόμα αντιπολιτεύονται κι αυτό μπορεί να στέκει μόνο αν ως διά μαγείας εξαφανιστούν και η άγρια ληστεία των αλλεπάλληλων χαρατσιών και το ξεπούλημα και τα νέα μέτρα. Η τρόικα απαιτεί, εδώ και τώρα, καρατόμηση συντάξεων και μισθών και η Ν.Δ. παραπέμπει σε αναλογιστικές μελέτες του ασφαλιστικού και στο διάλογο των κοινωνικών εταίρων. Στο ΠΑΣΟΚ κανείς από τους επίδοξους διαχειριστές ενός πολιτικού ερειπίου -προς κατεδάφιση ή αναπαλαίωση;- δεν μπορεί να προσδιορίσει έναν ασφαλή δρόμο προς την πολιτική αυτοχειρία, που θα σημάνει η ανάληψη της ηγεσίας. Και στο ΛΑΟΣ συνειδητοποιούν πως η εργολαβία του βρόμικου ρόλου του πρώτου σωματοφύλακα του Παπαδήμου και της τρόικας καταλήγει, μοιραία, στη φθορά. Το μεγαλειώδες πολιτικό σχέδιο με κωδικό «ψάξε τις εκλογές και βρες τες» ή «εκλογές, τόσο κοντά και ταυτόχρονα τόσο μακριά», με το οποίο το πολιτικό κατεστημένο αυταπατάται ότι κερδίζει χρόνο, μπορεί να δουλευτεί μία χαρά από τον άξονα τρόικα-Παπαδήμος.
Η πατέντα μπορεί πλέον να κατοχυρωθεί παγκοσμίως. Το πολιτικό πείραμα της κλωνοποίησης της τρόικας στο κυβερνητικό τιμόνι μιας χώρας θα πρέπει να θεωρείται ολοκληρωμένο. Και μάλλον αποδεικνύεται λειτουργικό και αποτελεσματικό, σύμφωνα με το «σχέδιο». Ώς ώρας; Μένει να κριθεί πολύ σύντομα.
Γιατί πλέον δεν υπάρχει χρόνος, καθόλου. Τα πολιτικά ανδρείκελα, ο καταρρακωμένος δικομματισμός και οι συνοδοιπόροι του θα το συνειδητοποιήσουν οδυνηρά. Αλλά η κοινωνία δεν θα οδηγηθεί παραδομένη στον απόλυτο εξανδραποδισμό της. Αυτό είναι και το ζωτικό και επείγον καθήκον για τις δυνάμεις της Αριστεράς. Να αντιληφθούν με το λόγο τους και να το αποδείξουν με την πράξη τους πως τη χώρα δεν μπορεί παρά να τη σώσει ο ξεσηκωμός του λαού. Και να στρατευτούν σε αυτή την υπόθεση με σοβαρότητα και συγκρότηση.
Σχόλια
