Ισλανδία: «Ευρωπαϊκή Ένωση; Όχι, ευχαριστούμε!»
Ο πεισματάρης Βορράς εδώ και δεκαετίες αρνείται να υποκύψει στα (ανύπαρκτα πλέον) θέλγητρα της Ευρωπαϊκής Ένωσης: από τη Νορβηγία, η οποία λέει βροντερό «Όχι!» κάθε φορά που καλείται σε δημοψήφισμα για την ένταξή της στην Ε.Ε., ως τη Σουηδία και τη Δανία που αρνήθηκαν να υιοθετήσουν το ευρώ και προτίμησαν να διατηρήσουν τη νομισματική τους κυριαρχία. Στην οικογένεια των ανυπότακτων Βόρειων έρχεται τώρα να προστεθεί και επίσημα η νησιωτική Ισλανδία, που ανακοίνωσε προχτές ότι δεν σκοπεύει καν να ξεκινήσει διαπραγματεύσεις με την Ευρωπαϊκή Ένωση.
Συγκεκριμένα, το ισλανδικό υπουργείο Εξωτερικών ενημέρωσε σχετικά τη Λετονία, που προεδρεύει της Ε.Ε. αυτό το εξάμηνο, ότι «η Ισλανδία δεν είναι πλέον υποψήφια προς ένταξη χώρα και ζητεί από την Ε.Ε. εφεξής να ενεργεί σύμφωνα με αυτό το δεδομένο», προσθέτοντας ότι «η απόφασή μας ακυρώνει τις δεσμεύσεις που είχε αναλάβει η προηγούμενη κυβέρνηση». Ταυτόχρονα, σε κείμενο που ανάρτησε στην ιστοσελίδα του ο Ισλανδός ΥΠΕΞ Γκούναρ Μπράγκι Σβέινσον τονίζει ότι «τα συμφέροντα της χώρας μας υπηρετούνται καλύτερα εάν παραμείνουμε εκτός της Ε.Ε.». Με αυτή την κίνηση η κεντροδεξιά κυβέρνηση υλοποίησε τη βασική υπόσχεση της προεκλογικής εκστρατείας του 2013, το αποτέλεσμα της οποίας κρίθηκε σε μεγάλο βαθμό από τη θέση κάθε κόμματος υπέρ ή κατά της ένταξης.
Η άρνηση της Ισλανδίας συνιστά ένα ακόμη πλήγμα στο ήδη ταλαιπωρημένο γόητρο της Ε.Ε. – αφού σε πρακτικό επίπεδο θα επηρεάσει μονάχα την επιδίωξη των Βρυξελλών να ελέγξουν την αλιεία στην περιοχή του βόρειου Ατλαντικού και του Αρκτικού ωκεανού. Πάντως ήταν αυτή η επιδίωξη που συνέβαλε καθοριστικά στην «αντι-Ε.Ε.» στροφή των Ισλανδών οι οποίοι από το 2008, οπότε και έσκασε η χρηματοπιστωτική φούσκα, έχουν στραφεί και πάλι στην πραγματική οικονομία – με την αλιεία να κατέχει στρατηγική θέση. Στην πραγματικότητα, η Ισλανδία φλέρταρε για πολύ λίγο με την ιδέα της Ε.Ε., η οποία έχασε γρήγορα την όποια αίγλη της με τη γενίκευση της κρίσης και την επιβολή των εξοντωτικών τροϊκανών πολιτικών σε Ιρλανδία, Ελλάδα, Ισπανία και Πορτογαλία.
Ο εκπρόσωπος του Γιούνκερ (και πρώην ευρωβουλευτής της Ν.Δ.) Μαργαρίτης Σχινάς, απαντώντας σε ερώτηση δημοσιογράφου για την απόφαση της Ισλανδίας να γυρίσει την πλάτη της στην Ε.Ε., δεν μπόρεσε να κρύψει την ενόχλησή του: «Όταν τα πράγματα ήταν δύσκολα για την Ισλανδία», είπε, «ήθελε να ενταχθεί – τώρα προτιμά να αναστείλει(!) τη διαδικασία. Είναι δικαίωμά της. Όσο μας αφορά, η πόρτα μας παραμένει ανοιχτή, εφόσον η Ισλανδία πληροί τα πολιτικά κριτήρια της ένταξης και έχει μια λειτουργική οικονομία της αγοράς». Στη συνέχεια προσπάθησε να ελαφρύνει το βαρύ κλίμα, ισχυριζόμενος ότι «η ελκυστικότητα της Ε.Ε. είναι τεράστια, τόσο στην Ευρώπη όσο και σε όλο τον κόσμο». «Υπάρχουν πολλές ακόμη χώρες που επιθυμούν να ενταχθούν στην Ευρωπαϊκή Ένωση», πρόσθεσε. Ίσως να εννοούσε το… Κόσοβο.
Νορβηγία: Το κίνημα στο πλάι του ελληνικού λαού
Στο μεταξύ στο ίδιο γεωγραφικό πλάτος με την Ισλανδία, αλλά από διαφορετική πολιτική σκοπιά, το νορβηγικό κίνημα «Όχι στην Ε.Ε.» (που σε κάθε δημοψήφισμα μετατρέπεται στη μαζικότερη κοινωνική οργάνωση της χώρας και επηρεάζει σημαντικό τμήμα της κοινής γνώμης) παίρνει καθαρά θέση υπέρ του ελληνικού λαού. Με έκκληση που απευθύνει στην κυβέρνηση της Νορβηγίας, την καλεί «να σταματήσει τη χρηματοδότηση, μέσω του ΔΝΤ, των αποτυχημένων προγραμμάτων δανεισμού και περικοπών για την Ελλάδα». «Αντί αυτού», προτείνει, «η Νορβηγία οφείλει να προσφέρει απευθείας βοήθεια στην Ελλάδα με αξιοπρεπείς και ευνοϊκούς όρους: δηλαδή χωρίς να απαιτεί διάλυση της δημόσιας κοινωνικής πρόνοιας, ιδιωτικοποιήσεις και ξεπούλημα του ελληνικού πλούτου».
Το κίνημα επισημαίνει: «Η νέα ελληνική κυβέρνηση, που αναδείχθηκε μέσα από τη λαϊκή κινητοποίηση ενάντια στο αβίωτο καθεστώς που επέβαλε η τρόικα, συναντά τείχος στην προσπάθειά της να διαπραγματευθεί μια δίκαιη συμφωνία. Το ελληνικό δράμα ξεπερνά τα σύνορα της Ελλάδας. Η Νορβηγία μπορεί και οφείλει να ταχθεί στο πλευρό του ελληνικού λαού, διότι οι πολιτικές της Ε.Ε. και της τρόικας όχι μόνο αδυνατούν να επιλύσουν το πρόβλημα του χρέους αλλά επιτείνουν την κρίση σε μεγάλο τμήμα της Ευρώπης, προκαλώντας ανθρωπιστική καταστροφή και στραγγαλίζοντας τη δημοκρατία».
Ε.Φ.
