Στη γραμμή των νεοφιλελεύθερων κηδεμόνων η άρση του καμποτάζ
Με μια δυναμική κινητοποίηση που συκοφαντήθηκε από τα ΜΜΕ, αλλά προκάλεσε ζημιά 15 εκατ. ευρώ στο εφοπλιστικό κεφάλαιο οι ναυτεργάτες έδωσαν το δικό τους μήνυμα σε ΔΝΤ – Ε.Ε. και στην εντολοδόχο κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ, ότι περισσότερα μέτρα λιτότητας στο λιμάνι δεν περνούν. Αφορμή στάθηκαν οι ανακοινώσεις της Λ. Κατσέλη την προηγούμενη εβδομάδα για άρση του καμποτάζ στα κρουαζιερόπλοια μη κοινοτικής σημαίας, απόφαση που ανακοινώθηκε ύστερα από τις συνεχιζόμενες πιέσεις των ελεγκτών του ΔΝΤ για «άνοιγμα» των κλειστών αγορών.
Προηγήθηκε η 48ωρη απεργία που κήρυξαν τα ναυτεργατικά σωματεία ΠΕΜΕΝ και Στέφενσον στις 21-22 Απριλίου (συμμετείχαν στην απεργία που είχε κηρύξει το ΠΑΜΕ) και τη Δευτέρα 26 Απριλίου έγινε νέα 24ωρη απεργία της Πανελλήνιας Ναυτικής Ομοσπονδίας. Η κινητοποίηση έδεσε όλα τα πλοία στα λιμάνια με χαρακτηριστικότερη στιγμή την κατάληψη του κρουαζιερόπλοιου Zenith. Το συγκεκριμένο πλοίο με προορισμό την Κροατία καταλήφθηκε το βράδυ της Δευτέρας από 500 ναυτικούς και τελικώς απέπλευσε στις 06.00 το πρωί της Τρίτης, μετά τη λήξη της απεργίας. Όπως δήλωσε στον Δρόμο ο πρόεδρος της ΠΕΜΕΝ Σάββας Τσιμπόγλου –που ήταν και αυτός που μιλούσε στους τουρίστες από τη ντουντούκα των απεργών- οι ίδιοι οι τουρίστες παρά την ταλαιπωρία τους «έδειξαν να κατανοούν τα αιτήματά μας», αφού τους εξήγησαν ότι διαμαρτύρονται για να μην χαθούν οι θέσεις εργασίας τους.
Είναι παλιά η ιστορία του καμποτάζ και των δήθεν αναχρονιστικών δεσμεύσεων που στερούν από τον τουρισμό μας έσοδα. Η απόφαση για την άρση του καμποτάζ στα κρουαζιερόπλοια, θα επιτρέπει στους εφοπλιστές να μην απασχολούν καθόλου Έλληνες ναυτικούς –οι οποίοι έχουν Συλλογικές Συμβάσεις Εργασίας και «ακριβά» ασφαλιστικά δικαιώματα- αλλά να προσλαμβάνουν αλλοδαπούς με ατομικές συμβάσεις και όρους που θα προσομοιάζουν στις εργατικές συνθήκες της πατρίδας καθενός εξ αυτών. Αυτό, σύμφωνα με τον Σ. Τσιμπόγλου, «αποτελεί ανοικτό πόλεμο του κεφαλαίου κατά της εργασίας» και εξηγεί: «αυτό που θέλουν να κάνουν η κυβέρνηση σε συνεργασία με Ε.Ε. και ΔΝΤ είναι να αφοπλίσουν πλήρως το εργατικό κίνημα, να το εμποδίσουν να αντιδράσει, εφόσον δεν θα έχει πλέον κανένα ασφαλιστικό ή εργατικό δικαίωμα». «Διαμαρτυρηθήκαμε», μας είπε, «όχι μόνο για το καμποτάζ αλλά για το σύνολο της επίθεσης που δέχεται ο εργαζόμενος λαός από την αντιλαϊκή πολιτική που οδήγησε την οικονομία και την κοινωνία σε κρίση».
Σύμφωνα με τον γ.γ της ΠΝΟ «οι συγκεκριμένες αγωνιστικές κινητοποιήσεις συνιστούν την πρώτη απάντηση των ναυτεργατών μπροστά στην ολομέτωπη επίθεση που δέχεται ο ναυτεργατικός κόσμος της χώρας, όπως άλλωστε και οι υπόλοιποι εργαζόμενοι και οι συνταξιούχοι γενικότερα» από την κυβέρνηση και την ξένη επιτήρηση. Σε ερώτησή μας τι θα πράξει ο κλάδος ενόψει του «κοινωνικού» διαλόγου – εξπρές που ετοιμάζει για την άρση του καμποτάζ η κυβέρνηση με επικεφαλής τον Γ. Ανωμερίτη έως τις 15 Μαΐου (με στόχο να νομοθετήσει έως τις αρχές Ιουνίου), ο Σ. Τσιμπόγλου απάντησε χαρακτηριστικά: «τι διάλογο να κάνουμε όταν προσπαθούν να επιβάλλουν την ανασφάλιστη εργασία; Ή μήπως να δεχθούμε να μην υπογράψουμε ΣΣΕ και να δεχθούμε λιγότερα χρήματα για να βοηθήσουμε κι άλλο το εφοπλιστικό κεφάλαιο που δεν χάνει τίποτα;». Ο ίδιος δήλωσε ότι οι ναυτεργάτες θα δώσουν δυναμικό παρών και στην απεργία της 1ης Μαΐου, αφήνοντας ανοιχτό το ενδεχόμενο για κλιμάκωση των κινητοποιήσεων. Στόχος, άλλωστε, όπως μας είπε είναι «να συγκεντρωθούν οι δυνάμεις της εργασίας και να παλέψουν από κοινού ενάντια στην επίθεση του κεφαλαίου».
Η ιστορία της άρσης του καμποτάζ
– Ευρωπαϊκή συμφωνία για «Πολιτική Ελευθερίας Εργαζομένων»: τέλη δεκαετίας 1970, περιορίζει τις ελληνικές θέσεις εργασίας σε πλοία ποντοπόρου και εσωτερικού από 65.000 σε 19.00 σε μια 20ετία (επίσημα στοιχεία ΝΑΤ)
– Νόμος 2687/53 για την Προστασία των κεφαλαίων που προέρχονται από το Εξωτερικό: προστατεύει και δεν φορολογεί τα κέρδη των εφοπλιστών.
– Ευρωπαϊκός Κανονισμός 3577 του ’92: προώθηση της συνθήκης του Μάαστριχτ για 4 ελευθερίες: ελευθερία προσλήψεων ναυτικών από όποια χώρα της ΕΕ με συνθήκες εργασίας ανά χώρα, χωρίς ΣΣΕ και ελάχιστο όριο απασχόλησης Ελλήνων ναυτικών ανά πλοίο στον αριθμό των 4.
Μ.Ε
