Η Αριστερά να ξαναγίνει εκφραστής της ελπίδας και της ενότητας.
Του Τάσου Γιακουμή, υποψήφιου του ΣΥΡΙΖΑ-ΕΚΜ στην Αχαΐα.
Η ευρηματικότητα του λαού μας ήταν πάντα ιδιαίτερη. Δυο χρόνια από το καθεστώς χούντας και κατοχής που μας επέβαλαν «ντόπιοι και ξένοι λύκοι», πολλές γενικές απεργίες, πρωτοφανούς μαζικότητας και διάρκειας συγκεντρώσεις σε πλατείες και γειτονιές, ωμή καταστολή και διασυρμό των λαϊκών αιτημάτων από τη μεριά του κράτους και των μηχανισμών του (ΜΜΕ, θεσμοί, παράγοντες), τέσσερις νεκρούς (χωρίς να μετρούμε τους αυτόχειρες) και χιλιάδες τραυματίες, επιλέγεται το όπλο της ψήφου.
Για μας στην Αριστερά, που προνομοποιούσαμε πάντα τη μαζική λαϊκή δράση, το ζήτημα της ψήφου το υποβαθμίζαμε (ορθά, πολλές φορές). Απ’ ό,τι συμπεραίνουμε μέρα με τη μέρα στην προεκλογική περίοδο, ο λαός μας περίμενε τις εκλογές για να ρίξει τον κεραυνό του. Και αυτός ο κεραυνός θα έχει όλα τα στοιχεία καταστροφής και δημιουργίας που συνοδεύουν το υπαρκτό φυσικό φαινόμενο.
Ο δικομματισμός, έτσι όπως τον γνωρίσαμε, είναι πια παρελθόν. Οι εφεδρείες του συστήματος (Παπανδρέου, Καρατζαφέρης, Παπαδήμος, Σαμαράς) «κάηκαν» πολύ σύντομα. Η τρομοκρατία των αγορών άρχισε να χάνει κι αυτή τη δύναμή της: φαίνεται από τους εκβιασμούς που -όσον αφορά την πρόθεση ψήφου που καταγράφεται- μένουν στον αέρα ως ώρας. Παρ’ όλα αυτά, το σάπιο πολιτικό σύστημα που ψυχορραγεί -και δεν γνωρίζουμε για πόσο ακόμα θα κυριαρχεί στην κοινωνία μας- δηλώνει «παρών» και είναι επικίνδυνο όσο ποτέ.
Οι τροϊκανοί, ως άλλοι κατακτητές, έχουν έτοιμο το πρόγραμμα της επόμενης περιόδου. Η ανατίναξη που προωθούν θα αλλάξει τον τρόπο που οργανώνεται η κοινωνία, θα δυσκολέψει την επιβίωση του κόσμου, θα επιβάλει σκηνικό χάους και απόγνωσης. Όλα αυτά δεν θα οδηγήσουν ντε και καλά στη μαζική αφύπνιση του κόσμου, όπως πολλοί κοντόφθαλμα στην Αριστερά ισχυρίζονται. Η μαζική εξαθλίωση, ιδίως όταν το λαϊκό κίνημα είναι ξεδοντιασμένο, οδηγεί σε συνθήκες ζούγκλας. Γι’ αυτό, πρέπει να προλάβουμε την καταστροφή.
Το «όχι» που μάλλον θα ξεστομίσει ο λαός μας, θα είναι εκκωφαντικό. Η άρνηση των σάπιων που μας κυβέρνησαν, συνοδεύεται από την τελευταία ευκαιρία που μας δίνει, που δίνει στην Αριστερά. Έχουμε την ευκαιρία να αντιμετωπίσουμε την πρόκληση της ελπίδας που μας εναποθέτουν οι συμπατριώτες μας, για να μπορέσει ο κόσμος να χαμογελάσει, να ανασκουμπωθεί και να υπερασπιστεί τα δικαιώματα που του έκλεψαν, την προοπτική για τον τόπο και τα παιδιά μας που μεταναστεύουν. Η λαϊκή κυριαρχία και η εθνική ανεξαρτησία ξαναμπαίνουν στη φαρέτρα των αριστερών μετά την κατάρρευση και το εφιαλτικό παρόν του κούφιου, επιδοτούμενου ευρωπαϊσμού. Οι συμμορίες της «ισχυρής Ελλάδας του ευρώ» μας οδηγούν στην ψωροκώσταινα της κατοχικής δραχμής.
Μη μας τρομάζει η ακροδεξιά ατζέντα που προωθούν. Μετά τις 22 Μάη που αρχίζει η επέλαση των χαρατσιών και των απολύσεων σαν πρώτη δόση, τα πράγματα θα μπουν στη ρότα που τους αρμόζει και οι ναζιστικές συμμορίες που ίσως κατορθώσουν να αλώσουν την είσοδο του Κοινοβουλίου θα αποκαλυφθούν. Θα αποκαλυφθούν οι χρηματοδότες τους, οι «ψιθυριστές» της κάθαρσης που τους νομιμοποίησαν και τώρα δήθεν τους αντιπαρατίθενται. Και ο λαός θα τους γυρίσει την πλάτη, θα τους ξαναρίξει στο σκουπιδοτενεκέ της Ιστορίας, όπως έκανε με τους προγόνους τους.
Ο κεραυνός που θα πέσει θα αναδιατάξει το πολιτικό σκηνικό. Θα δημιουργήσει νέες ενότητες στο λαό μας, στις προοδευτικές δυνάμεις. Για να αποτρέψουμε τη μετατροπή της Ελλάδας σε αποικία των τοκογλύφων και τους εργαζόμενους σε σκλάβους των κεφαλαιοκρατών. Η ψήφος στον ΣΥΡΙΖΑ είναι η πρώτη δοκιμασία για τη μαζική λαϊκή συμμετοχή της επόμενης μέρας.
Να ξαναγίνει η Αριστερά εκφραστής των πόθων του λαού. Να γίνει δύναμη ενότητας των κατατρεγμένων. Να γίνει οδηγός της κοινωνικής, οικονομικής, οικολογικής και πολιτισμικής αναγέννησης του τόπου.
Στις 7 Μάη να σκάσει τ’ αχείλι των ανθρώπων μας.
(Με τη φράση του τίτλου έκλεισε η Έμμυ Χριστούλα τον αποχαιρετισμό στον μάρτυρα πατέρα της, ο οποίος θυσιάστηκε στο Σύνταγμα για να μας αφυπνίσει.)
