Είμαι εναντίον των χρηματικών επιχορηγήσεων, σιχαίνομαι τους φτωχοπρόδρομους που απλώνουν το χέρι τους για παραδάκι. Οι χορηγίες μεγαλώνουν την μανία μας για διακρίσεις και την δίψα μας για λεφτά. ξεπουλάνε την ατομική ανεξαρτησία μας.
Είμαι εναντίον των σχέσεων με το κράτος και βρίσκομαι σε διαρκή αντιδικία μαζί του. Πότε μου δεν πάτησα σε υπουργείο, και το καυχιέμαι. Η μόνη μου εξάρτηση από το κράτος είναι η εφορεία, που με γδέρνει…»
(Απόσπασμα από το «Εναντίον»)
Πόσο έξω από τα νερά του ήταν ο ευφυής Ντίνος Χριστιανόπουλος στα πρωινάδικα! Ό,τι θα ακουγόταν λογικό και έξυπνο σε μια παρέα φίλων, ακόμα και σε ένα αμφιθέατρο, γίνεται ασήμαντο και γραφικό στα τηλεπαράθυρα. Φάνηκε πόσο δύσκολο είναι για τον Χριστιανόπουλο να διατηρήσει ακέραιη την πνευματική του στάθμη συνομιλώντας με τον Καμπουράκη, τον Οικονομέα και την Τσαπανίδου. Η Πόπη με χαριτωμενιές, όχι ασέβεια, τσαλαβούτησε πάνω του κι αυτός αναγκάστηκε να αναδιπλωθεί με υπεκφυγές και σχόλια που πέταγαν την πολύπειρη παρουσιάστρια έξω από το καναβάτσο της, αλλά άφηναν και τον ποιητή μετέωρο να προσπαθεί να βρει σημείο στήριξης για να την κοιτάξει κατά πρόσωπο χωρίς να χάσει την ψυχραιμία του. Οι άλλοι δύο, πιο κυνικοί, και πιο κωλοπετσωμένοι, το διασκέδαζαν και υπέμεναν μέχρι τέλους τις λογοτεχνικές ιστορίες για τις γάτες που συνουσιάζονται πάνω στα κλαδιά του λωτού ή για το χαρακτήρα της δισυπόστατης μητέρας του ποιητή προκειμένου να προκαλέσουν μια ατάκα με πιπέρι, ακόμα και σε βάρος τους. Ξέρουν τι πουλάει και ξέρουν και πώς να το εκμαιεύουν. Εξάλλου, η αφορμή για την ενασχόληση με τον ποιητή δεν ήταν η έκδοση κάποιου νέου βιβλίου του, αλλά η άρνησή του να παραλάβει το Μεγάλο Βραβείο των Γραμμάτων μαζί με το χρηματικό ποσό που το συνοδεύει.
Καλή η άμυνα με δήλωση περί πλήρους άγνοιας για την αγοραία πολιτική, αλλά αν τους έχεις απαξιώσει τόσο, αγαπητέ Ντίνο, και καλά έχεις κάνει, τι πας και μπλέκεσαι με τους τηλεδημοσιογράφους; Αυτοί είναι άτρωτοι, μαθημένοι σε λογοκρισίες, συμβιβασμούς και προσβολές. Εσύ, αφού αρνήθηκες τη βράβευση και την επιταγή, πιστός στις αρχές που έχεις ο ίδιος καθιερώσει, δεν σκέφτηκες ότι η εμφάνιση στα τηλεπαράθυρα, και μάλιστα επαναληπτικά, μπορεί να είναι πιο στενάχωρη από την αποδοχή ενός βραβείου, το οποίο, εν πάση περιπτώσει, δικαιούσαι για το έργο σου;
«Τηλεπαράθυρο και ποίηση» μόνο ως πολύ σύντομο -και κρύο- ανέκδοτο μπορεί να εκληφθεί!
Νιαουρίζων,
Γκαούρ
