Στην Ελλάδα, η ολική καταστροφή δεν έπεσε από τον ουρανό.
Είναι αποτέλεσμα συγκεκριμένων πολιτικών που εφαρμόστηκαν σε όλους τους τομείς και όλα τα επίπεδα της οικονομίας, της κοινωνίας και του πολιτισμού. Ο υπέρμετρος δανεισμός είναι συνέπεια και αιτία αυτών των πολιτικών που γύρισαν την Ελλάδα σε καθεστώς φτωχής αποικίας.
Ειδικά στον αγροτικό τομέα, που αποτελεί εκ φύσεως προνομιακό πεδίο των Ελλήνων, η καταστροφή συντελέστηκε με τη συμπαιγνία Ευρωπαίων επιτρόπων και ντόπιων πολιτικών και κομματοπατέρων αγροτών και λαμόγιων επιχειρηματιών. Ενώ προφυλάσσονταν οι αγροτικές οικονομίες των μητροπολιτικών χωρών, Γαλλίας, Ολλανδίας κ.λπ., αποδομούνταν οι αντίστοιχες των περιφερειακών χωρών. Απαξίωση και διάλυση συνεταιρισμών, διαφθορά και κατασπατάληση πόρων, υψηλό κόστος λιπασμάτων, υπέρμετρη χρήση χημικών παρασιτοκτόνων, κόψιμο των καϊκιών και υπεραλίευση από τράτες, ξερίζωμα αμπελιών, υψηλές τιμές πετρελαίου και ηλεκτρικού ρεύματος, ΦΠΑ, πεπαλαιωμένο δίκτυο μεταφορών, έλλειψη διεθνούς εμπορικής πολιτικής, ανύπαρκτα και υποβαθμισμένα εμπορικά τμήματα στις πρεσβείες, ενθάρρυνση αγροτών να αντικαταστήσουν την παραγωγή αγροτικών προϊόντων με εγκαταστάσεις φωτοβολταϊκών, ανεξέλεγκτες εισαγωγές αγροτικών ειδών πρώτης ανάγκης κ.λπ., κατέστρεψαν την ελληνική αγροτική παραγωγή που βγάζει προϊόντα πολύ ανώτερης ποιότητας από όλα τα ανταγωνιστικά. Η υιοθέτηση του κοινού νομίσματος, του ευρώ, από την Ελλάδα, χωρίς αντισταθμιστικές πολιτικές, έδωσε τη χαριστική βολή στην ελληνική αγροτική οικονομία.
Είναι χαρακτηριστικό το παράδειγμα της ντομάτας που αναλύεται σε ένα τετρασέλιδο αφιέρωμα του περιοδικού Time (11/3/13), που αποδεικνύει ότι η διαφορετική τύχη της ελληνικής από την ολλανδική ντομάτα οφείλεται σε διαφορετικές πολιτικές που εφαρμόστηκαν.
Ολλανδικές ντομάτες
«Εάν θέλετε να αντιληφθείτε τη μεταμόρφωση της Ευρώπης στη δεκαετία από την εφαρμογή του κοινού νομίσματος, ο καλύτερος τρόπος είναι να παρακολουθήσετε την πορεία μιας ολλανδικής ντομάτας και μιας ελληνικής ντομάτας μέσα στο 2013. Στην ηλιόλουστη Ελλάδα, που παράγει σχεδόν διπλάσια ποσότητα ντοματών από την Ολλανδία, σχεδόν κανένα απ’ αυτό το ζουμερό, εξαίσιο προϊόν δεν βγαίνει από τα σύνορα της χώρας παρά μόνο σε κονσέρβα ή πολτό. Αυτό σημαίνει ότι λίγοι άνθρωποι έξω από την Ελλάδα πληρώνουν τους Έλληνες για ένα σε αφθονία και πιθανότατα κερδοφόρο καρπό – μια χαμένη ευκαιρία που δεν βοηθάει καθόλου το καταχρεωμένο έθνος. Και τους καλοκαιρινούς μήνες, η Ελλάδα εισάγει ολλανδικές ντομάτες γιατί οι Έλληνες αγρότες δεν έχουν ακόμα βρει πώς θα παράγουν αποτελεσματικά αρκετές ποσότητες απ’ αυτό το φρούτο κατά τη διάρκεια της πιο θερμής εποχής του έτους. Αυτή είναι άλλη μια χαμένη ευκαιρία για την ελληνική ντομάτα που δεν πάει πουθενά. Μια ολλανδική ντομάτα, αντιθέτως, είναι ένας σοβαρός ταξιδευτής…», γράφει ο Peter Gumbel.
Σε αντίθεση με αυτό που συμβαίνει στην Ελλάδα, η ντομάτα είναι μια πολύ σοβαρή υπόθεση στην Ολλανδία. Η έλλειψη του ήλιου αναπληρώνεται με την υπερσύγχρονη τεχνολογία, ενώ ο ήλιος στην Ελλάδα μένει εν πολλοίς αναξιοποίητος και η τεχνολογία ακόμα δεν έχει φτάσει. «Ένας ντοματοπαραγωγός στην Ολλανδία παράγει έως 70 κιλά ντομάτες ανά τετραγωνικό μέτρο στο θερμοκήπιό του. Ένας μεσογειακός ντοματοπαραγωγός είναι τυχερός εάν βγάλει 7 κιλά.»
Στην Ελλάδα δεν υπήρξε καμία σοβαρή μέριμνα, κανένα σχέδιο για την ανάπτυξη και εξάπλωση της ντομάτας στην Ευρώπη και τον κόσμο. Επίσης, δεν υπήρξε καμία πολιτική για την καλλιέργεια και παραγωγή ντομάτας χωρίς χημικά σε μεγάλη κλίμακα.
«Οι Ολλανδοί αγρότες ανταποκρίθηκαν πολύ γρήγορα στη ζήτηση για προϊόντα που μεγαλώνουν χωρίς παρασιτοκτόνα. Αντίθετα με τους αγρότες στις ΗΠΑ και αλλού, που φλομώνουν τους καρπούς τους με δεκάδες διαφορετικά είδη παρασιτοκτόνων, οι Ολλανδοί κατά κανόνα δεν χρησιμοποιούν κανένα. Για να αντιμετωπίσουν τα ζιζάνια χρησιμοποιούν φυσικούς εξολοθρευτές. Αυτή η “διαχείριση των ζιζανίων” δεν είναι μόνο φιλική στο περιβάλλον, αλλά αποτελεί και απαίτηση των πιο επιλεκτικών καταναλωτών στη Γερμανία, το Ηνωμένο Βασίλειο και αλλού.»
Αλλά, είναι ακόμα πιο εξοργιστικό ότι οι θιασώτες του ευρώ, που επέβαλαν την πλάνη ότι η ένταξη στην ευρωζώνη αυτομάτως μετατρέπει την Ελλάδα σε ισότιμη με τις μητροπόλεις και πλήρως ανταγωνιστική ευρωπαϊκή χώρα, αδιαφόρησαν παντελώς για τις επιπτώσεις του κοινού νομίσματος στην αγροτική οικονομία, που δεν είναι μόνο σημαντική γιατί αποφέρει έσοδα, αλλά και γιατί διασφαλίζει ποιοτική και διατροφική επάρκεια για όλους τους κατοίκους αυτής της χώρας.
«Από τη στιγμή που η ήπειρος ενώθηκε κάτω από ένα κοινό νόμισμα το 2002, οι ανταγωνιστές έχασαν ένα ισχυρό όπλο στην αγορά: τη δυνατότητα να ελέγχουν τις τιμές των προϊόντων που παράγουν. Όταν η Ελλάδα, η Ισπανία και η Ιταλία είχαν ακόμα τα νομίσματά τους, μπορούσαν να τα υποτιμήσουν για να κάνουν τις εξαγωγές τους πιο ελκυστικές στους ξένους καταναλωτές. Οι ντομάτες τους –όπως και οι τσάντες, τα μπλουζάκια και τα ποτήρια- μπορούσαν να γίνουν φτηνότερα σε μία νύχτα. Αυτή η δυνατότητα δεν υφίσταται πλέον, και δεν ήταν ιδανική έτσι κι αλλιώς.»
Ενός κακού μύρια έπονται…
«Η υιοθέτηση του κοινού νομίσματος το 2002 –ο απόλυτα καθοριστικός εξωτερικός παράγοντας– επέτρεψε στους Έλληνες να δανείζονται χρήματα με πιο χαμηλά επιτόκια από τότε που είχαν τη δραχμή. Μαζί με το φτηνό δανεισμό ήρθε και μια συνεχής ροή επιδοτήσεων από την Ε.Ε. Ξαφνικά, οι Έλληνες είχαν περισσότερα χρήματα να ξοδέψουν. Αυτό αύξησε τη ζήτηση που ανέβασε τις τιμές και τους μισθούς. Το οποίο ήταν, για λίγο, θαυμάσιο για τους Έλληνες, αλλά κακό, μακροπρόθεσμα, για την Ελλάδα. “Ξαφνικά, οι βιομηχανίες δεν μπορούσαν να είναι ανταγωνιστικές”, λέει ο Ούλριχ Μπλουμ, καθηγητής οικονομικών στο Πανεπιστήμιο Μάρτιν Λούθερ, στη Γερμανία. “Οι Έλληνες είχαν εργοστάσια που κατασκεύαζαν παπούτσια και υφάσματα και γούνες, αλλά όλα έκλεισαν.” Η ελληνική αγροτική οικονομία χτυπήθηκε ιδιαίτερα σκληρά… Από την εφαρμογή του ευρώ, η παραγωγή πέφτει, ενώ οι τιμές έκτοτε ανεβαίνουν.»
Οι ολλανδικές ντομάτες δεν είναι τόσο νόστιμες όσο οι ελληνικές, ομολογεί και ο συγγραφέας της έρευνας, αλλά η προηγμένη τεχνολογία και το εκτεταμένο δίκτυο διανομής, τις κάνει πιο εμπορεύσιμες. Η ντομάτα, για να έχει ζήτηση, πρέπει να είναι απαλλαγμένη από χημικά και να φτάνει ταχύτατα στο σούπερμάρκετ για να τη βρίσκει ο καταναλωτής φρέσκια και λαχταριστή. Οι Ολλανδοί ήδη συνεργάζονται με τους Ισπανούς για να καλύψουν τις μεγαλύτερες από την παραγωγή τους παραγγελίες. Οι ολλανδικές εξαγωγές ντομάτας παρουσίασαν αύξηση 30% από το 2005 μέχρι σήμερα. Η Ελλάδα είναι απελπιστικά απ’ έξω. Ενώ οι εξαγωγές από Ολλανδία έφτασαν τους 943 χιλιάδες τόνους το 2012, από Ισπανία τους 739 χιλιάδες και από Πολωνία(!) τους 72 χιλιάδες, από Ελλάδα μόλις και μετά βίας έφτασαν τους πενιχρούς 7 χιλιάδες τόνους! Και τώρα, μπαίνουν δυναμικά στις αγορές η Τουρκία, η Αίγυπτος και το Μαρόκο.
Έτσι απλή είναι η εξήγηση για την καθυστέρηση και την εξάρθρωση της αγροτικής οικονομίας. Ανίκανοι και διεφθαρμένοι πολιτικοί που εκμαύλισαν τους αγρότες για να εξασφαλίζουν την ψήφο τους και να διαιωνίζουν την πολιτική τους καριέρα. Αυτοί οι ίδιοι που, σήμερα, έχοντας ρημάξει τη χώρα, την παραδίδουν σαν λύτρα στους διεθνείς τοκογλύφους με αντάλλαγμα την παραμονή τους στην εξουσία, ακόμα και σαν Εφιάλτες!
Μ’ αυτούς στην εξουσία, σε λίγο, θα είμαστε και ξεπουλημένοι και νηστικοί!
Στέλιος Ελληνιάδης
