Μετά τη Συρία ο Ερντογάν γνωρίζει δεύτερη ήττα στον Έβρο, ήττα καθοριστική που κλείνει μια σειρά λάθος υπολογισμών, και αρνητικών αποτελεσμάτων. Τόσο μεγάλα είναι τα λάθη του «Σουλτάνου» που κατάφερε να πάρει αποστάσεις ακόμα και ο Τραμπ στο θέμα της εισβολής στον Έβρο δηλώνοντας «η Ελλάδα έχει δικαίωμα να εφαρμόζει τους νόμους της». Αλλά και το Βερολίνο υποχρεώθηκε, μέσω της Γερμανίδας Ούρσουλα ντερ Λάιεν, πρώην υπ. Άμυνας και νυν πρόεδρος της Κομισιόν, να υποστηρίξει την Ελλάδα. Οι Ευρωπαίοι συντάχθηκαν με την Ελλάδα επειδή αν το μεταναστευτικό τσουνάμι έσπαγε το ελληνικό φράγμα θα έφτανε ανεξέλεγκτο στις χώρες τους. Δεύτερον επειδή ο Έβρος σηματοδοτεί ένα εκβιασμό και συνεπώς μια πολιτική αναμέτρηση, οι Ευρωπαίοι δεν μπορούσαν να αφήσουν τον Ερντογάν να τους νικήσει. Και τρίτον ΗΠΑ-Ε.Ε. αντέδρασαν επειδή ο Ερντογάν δεν το είχε σε τίποτα να προκαλέσει ένοπλη σύγκρουση με την Ελλάδα, βάζοντας σε άμεσο κίνδυνο την τυπική συνοχή του ΝΑΤΟ. Ο Ερντογάν κατάφερε να τους συσπειρώσει όλους εναντίον του θίγοντας άμεσα ζωτικά τους συμφέροντα. Η κυβέρνηση έλαβε δημοσίως, ασφαλώς και κατ’ ιδίαν, επαρκή σήματα από ΗΠΑ-ΕΕ να δείξει αποφασιστικότητα στον Έβρο. Σήματα που έλαβε προφανώς και ο έγκαιρα «εξαφανισμένος» αλλά έγκυρα πληροφορημένος Αλ. Τσίπρας, με αποτέλεσμα να είναι ο μόνος από τον ΣΥΡΙΖΑ που συντάχθηκε «σεμνά και ταπεινά» αλλά απερίφραστα με την κυβέρνηση Μητσοτάκη.
ΣΤΟΝ ΕΒΡΟ έχουν μαζευτεί χιλιάδες πρόσφυγες, μετανάστες και κάθε καρυδιάς καρύδι, ως συνήθως σε τέτοιες περιπτώσεις, υπόκοσμος, τζιχαντιστές, πράκτορες μυστικών υπηρεσιών, αυτονόητα της τουρκικής ΜΙΤ κ.λπ. Όταν οι Ρώσοι αρνήθηκαν να μετατραπεί η Ιντλίμπ σε τουρκικό προτεκτοράτο, ο Ερντογάν οργάνωσε την επιδρομή στα νησιά και στον Έβρος. Και έσπασε τα μούτρα του.
Ο «πολιτικός κόσμος», και όχι μόνο η κυβέρνηση, αναζητούσε ως τότε συμβιβασμούς στη Χάγη αλλά ο ξεσηκωμός των κατοίκων στα νησιά και στον Έβρο έκανε την ανατροπή. Έως εκείνη τη στιγμή η Αθήνα, στο πνεύμα των Βρυξελλών-Βερολίνου, πίστευε ότι θα επιβάλλει την πολιτική της, έστω με το ζόρι. Έτσι έστειλε η κυβέρνηση τα ΜΑΤ στα νησιά με τη σαφή εντολή καταστολής. Και έπαθε κάζο. Η επιχείρηση στα νησιά ήταν η αποθέωση του παράλογου: Δηλαδή τα ΜΑΤ έδερναν και έβριζαν τουρκόσπορους τους κατοίκους-διαδηλωτές εναντίον του Ερντογάν και των εισβολέων που αυτός μας έστελνε. Είναι η «λογική του παράφρονα» όπου οι κάτοικοι-διαδηλωτές ήταν για τον ΣΥΡΙΖΑ φασίστες και για τα κυβερνητικά όργανα της Τάξης ήταν τουρκόσποροι. Βέβαια τα ΜΑΤ δεν έχουν κάποιο σοβαρό ιδεολογικό υπόβαθρο. Για τα ΜΑΤ η χρήση συνθημάτων (τουρκόσποροι κ.λπ.) είναι μηχανική και ξώπετση εφαρμογή εντολών. Κρατιούνται αποξενωμένα από το κοινωνικό περιβάλλον έτσι ώστε η συμπεριφορά τους να καταντάει επίδειξη ωμής βίας άνευ ετέρου. Πρόκειται για γενικευμένη, διαχρονκή «φιλοσοφία», π.χ. στη Γαλλία από το Μάη του 1968 ως τα Κίτρινα Γιλέκα η συμπεριφορά τους ήταν απαράλλαχτη.
Ο Ερντογάν επιδιώκει την ανατροπή της συμφωνημένης ισορροπίας του παρελθόντος αλλά με την αμετροέπειά του, έχει ενοχλήσει πολύ πολλούς
Ο Ερντογάν έκανε το μοιραίο λάθος. Άνοιξε τις πόρτες και μετέτρεψε το ετερόκλητο πλήθος δυστυχισμένων, ύποπτων ατόμων και κυκλωμάτων πρακτόρων, σε εισβολείς. Και τότε οι Έλληνες συσπειρώθηκαν και ξεσηκώθηκαν. Το θέμα ξέφυγε από το Μεταναστευτικό και έγινε θέμα εθνικό, αντίστασης στον εισβολέα, όπου φαντάροι και αξιωματικοί μαζί με τους πολίτες, υπερασπίζονται την πατρίδα. Δώρο εξ ουρανού από τον εχθρό. Ο Ερντογάν ήθελε να πιέσει τους Ευρωπαίους αλλά αυτοί βλέποντας ότι κινδυνεύουν τάχθηκαν με την Ελλάδα. Τα επεισόδια στον Έβρο αγνοήθηκαν από τα ευρωπαϊκά ΜΜΕ. Όχι επειδή οι Ευρωπαίοι τα υποτίμησαν ή γιατί αδιαφορούν για την τύχη μας. Αλλά επειδή αν πρόβαλλαν τα του Έβρου θα διαφήμιζαν το παιχνίδι του Ερντογάν, θα έδιναν έδαφος στους εκβιασμούς του, ενώ τον έχουν, κατά τα φαινόμενα, να πνέει τα λοίσθια.
Ο Πούτιν εκβιάζει και εκβιάζεται, βομβαρδίζει και ελίσσεται. Τελευταίο επεισόδιο: Βομβάρδισε (27/2) ανηλεώς τους Τούρκους στην Ιντλίμπ. Οι Τούρκοι ανταπόδωσαν την επομένη (28/2) βομβαρδίζοντας όχι τους Ρώσους αλλά τους Σύρους, με δεκάδες νεκρούς. Οι Ρώσοι όταν οι Σύροι, επί μιάμιση ώρα, τους ζητούσαν βοήθεια, έκαναν τον κουφό. Το μήνυμα Πούτιν ήταν προς τον Ερντογάν και έλεγε ότι «μπορώ να σου κάνω ότι θέλω όταν το θέλω. Μπορώ να σε βοηθήσω ή να σε τσαλαπατήσω». Το μάθημα το πλήρωσαν οι Σύροι με πολλές δεκάδες νεκρούς αλλά ποιος νοιάζεται, σάμπως οι άλλοι είναι εύσπλαχνοι;
ΣΤΗΝ ΑΝΑΖΗΤΗΣΗ πολλαπλών ισορροπιών, τοπικών και ευρύτερων, κρίθηκε πριν από ένα αιώνα η τύχη της Τουρκίας και της Ελλάδας. Στον Κεμάλ από μια αυτοκρατορία έμεινε ένα εκτεταμένο κράτος και οι διάδοχοί του αρκέστηκαν σ’ αυτό. Ο Ερντογάν επιδιώκει την ανατροπή της τότε συμφωνημένης ισορροπίας αλλά με την αμετροέπειά του, έχει ενοχλήσει πολύ πολλούς. Θα τον ανατρέψουν. Πριν ή μετά τις αμερικανικές εκλογές, οπότε πιθανόν να υπάρξουν συνθήκες για μια νέα διεθνή ισορροπία. Παρά ταύτα το πρόβλημα είναι μόνιμο πέραν του κάθε Ερντογάν. Είναι το τεράστιο μέγεθος της Τουρκίας και οι φιλοδοξίες-εχθρότητες που αναπόφευκτα προκαλεί στους Τούρκους και στους ξένους. Οι φιλοδοξίες, ξαναθυμίζουμε, εμφανίστηκαν πολύ πριν από τον Ερντογάν, με Οζάλ, Τσιλέρ, Ετσεβίτ. Μικρότερη Τουρκία, μικρότερες φιλοδοξίες.
Αντίστροφα, στην Ελλάδα δεν είναι το μέγεθος αλλά η επίζηλη γεωγραφική θέση της, η κατοχή του Αιγαίου, που προκαλεί προβλήματα. Εκκρεμότητες.
4/2/2020
