Αντιπαρερχόμενοι το γεγονός ότι η έγκριση και η σχετική απόφαση ελήφθη από μια ειδική επιτροπή του περιφερειακού συμβουλίου, στην οποία δεν μπόρεσαν να παρευρίσκονται οι περιφερειακοί σύμβουλοι όλων των παρατάξεων και να γνωμοδοτήσουν ανάλογα. Την ίδια περισπούδαστη βιασύνη διαπιστώσαμε και κατά τη σχετική συνεδρίαση του δημοτικού συμβουλίου του Δήμου Δίου-Ολύμπου στις 28 Ιουνίου. Στη συγκεκριμένη συνεδρίαση κατηγορηματικά το προεδρείο και ο δήμαρχος Δίου-Ολύμπου κ. Παπαθανασίου απέκλεισαν τη δυνατότητα λόγου στους παρευρισκόμενους πολίτες, παρά το γεγονός ότι μια σειρά ερωτήματα εγείρονται σε σχέση με το έργο.
Καταρχάς γιατί γίνεται λόγος για «αποκατάσταση» λατομείου, τη στιγμή που ως αποκατάσταση τοπίου λογίζονται μόνο έργα κατά τα οποία χρησιμοποιούνται στερεά υλικά και πάντως όχι βιομηχανικά απόβλητα. Άρα, στη συγκεκριμένη περίπτωση, έχουμε να κάνουμε με ένα έργο όχι τόσο «αποκατάστασης» αλλά ταφής βιομηχανικών αποβλήτων, για εκμετάλλευση δηλαδή του λατομείου που βρίσκεται στο Λιτόχωρο ως χώρου ΧΥΤΑ, οπότε ευλόγως αναρωτιόμαστε αν τηρούνται τα «κριτήρια αποκλεισμού» ΧΥΤΑ.
Παράλληλα, στο κείμενο της εγκριτικής απόφασης του περιφερειακού συμβουλίου γίνεται λόγος για παραπροϊόν και όχι για βιομηχανικά απόβλητα. «Παραπροϊόντα», όμως είναι υλικά τα οποία μπορούν να επαναχρησιμοποιηθούν. Τα απόβλητα που περιέχουν μαγγάνιο και λοιπά βαρέα μέταλλα (όπως αρσενικό) μπορούν να «επαναχρησιμοποιηθούν»; Σε σχέση με τη συγκεκριμένη πλευρά του ζητήματος και το χαρακτηρισμό του προς ταφή υλικού, αμφιβολίες υπάρχουν και για την κωδικοποίησή του σύμφωνα με τον ΕΚΑ, καθώς το συγκεκριμένο απόβλητο, ως περιέχον βαρέα μέταλλα πρέπει να χαρακτηριστεί ως βλαβερό κι επιζήμιο κι ακολούθως να έχει τον κωδικό 06-03-15* κι όχι 06-03-16, κωδικός που δόθηκε έπειτα από δειγματοληψία της ίδιας της εταιρίας.
Και με αυτό ερχόμαστε στον πυρήνα θα λέγαμε της τεχνικής φύσης του ζητήματος. Οι δειγματοληψίες του προς εξέταση υλικού, σύμφωνα με τις κοινοτικές οδηγίες, θα πρέπει να είναι αρκετές όσον αφορά τον αριθμό, αντιπροσωπευτικές για όλο το υλικό και σίγουρα να γίνονται κάτω από την επίβλεψη εξουσιοδοτημένου κρατικού εκπροσώπου. Πράγμα που και στη συγκεκριμένη περίπτωση δεν έγινε. Απλά η εταιρία πήρε επιλεγμένα δείγματα από το απόβλητο, τα υπέβαλε σε εξέταση σε ειδικά κέντρα προκειμένου να πάρει την έγκριση και «ούτε γάτα ούτε ζημιά».
Οι υπόλοιποι φορείς;
Επιπρόσθετα θα θέλαμε να μας κοινοποιηθεί η όποια γνωμοδότηση του Δασαρχείου σε σχέση με το ζήτημα, μια και το Λιτόχωρο όπως όλοι πιθανά γνωρίζουμε, καθώς και η περιοχή του λατομείου ανήκει σε δασική έκταση, με ό,τι αυτό συνεπάγεται από το νόμο. Έπειτα, ως ενεργοί κι ευαισθητοποιημένοι πολίτες χρειαζόμαστε και την άποψη της Διεύθυνσης Υδάτων, η οποία θα γνωμοδοτήσει πάνω στο ζήτημα του κατά πόσο η εναπόθεση του συγκεκριμένου απόβλητου μπορεί να έχει και ποιες επιπτώσεις πάνω στον υδροφόρο ορίζοντα. Τέλος, σύμφωνα με την εγκριτική απόφαση, το συγκεκριμένο έργο αφορά την εναπόθεση 82 χιλιάδων τόνων «υλικού» και για χρονικό διάστημα τεσσάρων ετών. Εύλογα ανακύπτει το ερώτημα τι θα απογίνουν τα προς εναπόθεση υλικά μετά από αυτά τα τέσσερα χρόνια (περίπου 13.500 τόνοι το χρόνο το συγκεκριμένο βιομηχανικό απόβλητο πρέπει να θάβεται σε ΧΥΤΑ). Θα σταματήσει η εταιρία να παράγει μπαταρίες ή μήπως στο ευρύτερο σχέδιο εντάσσεται σιωπηρώς η συμφωνία να μετατραπεί ο Όλυμπος και το Λιτόχωρο σε διαρκείς ΧΥΤΑ; (ΧΥΤΕΑ για την ακρίβεια).
Σε κάθε περίπτωση θεωρούμε ότι το δημοτικό συμβούλιο Δίου Ολύμπου καθώς και το Περιφερειακό Συμβούλιο Κεντρικής Μακεδονίας θα πρέπει να επανεξετάσουν το ζήτημα. Το Δασαρχείο και η Διεύθυνση Υδάτων θα πρέπει να γνωμοδοτήσουν. Αλλά κυρίως θα πρέπει οι πολίτες πρώτα απ’ όλα να ενημερωθούν και να αποφανθούν με κάθε τρόπο για ένα τόσο κρίσιμο για τη ζωή τους και για το περιβάλλον ζήτημα.
