του Όθωνα Ιακωβίδη
Η ελληνική κοινωνία, μετά τις Ευρωεκλογές του Ιουνίου του 2024, φωνάζει (με την ψήφο και την αποχή της) ότι δεν έχει πού να ακουμπήσει για να ικανοποιήσει την επιθυμία της για το πώς θέλει να κυβερνάται. Όλα δείχνουν, λοιπόν, πως δεν υπάρχει πολιτική πρόταση που να ικανοποιεί την επιθυμία ενός σημαντικού μέρους* της ελληνικής κοινωνίας για το πώς θέλει να κυβερνάται.
Έτσι, η Ελλάδα, σήμερα, κυβερνάται από ένα κόμμα που το υποστηρίζει (σήμερα) μία μειοψηφία περί το 1 εκατ. πολιτών και είναι πολύ αμφίβολο, αν στις επόμενες εκλογές (όποτε γίνουν) θα αλλάξει αυτή η πραγματικότητα.
Αν, λοιπόν, θέλουμε και μας αρέσει να κυβερνώμεθα από μία ελάχιστη μειοψηφία, η οποία, βάσει του ισχύοντος Συντάγματος, μπορεί να επιβάλλει τις οποιεσδήποτε αποφάσεις της στην ελληνική κοινωνία (από την επιβολή μίας ασύδοτης και ατιμώρητης διαφθοράς, την επιβολή απόλυτης φτώχειας για το μεγαλύτερο κομμάτι της κοινωνίας, μέχρι την παράδοση εθνικής κυριαρχίας ζωτικής σημασίας για το μέλλον της χώρας) δεν έχουμε, παρά να παραμείνουμε ανενεργοί, απλοί θεατές και σχολιαστές των τεκταινομένων.
Αν δεν ανεχόμαστε αυτή την κατάσταση, είμαστε υποχρεωμένοι να δραστηριοποιηθούμε για την ανατροπή αυτής της κατάστασης. Για να πραγματοποιηθεί η ανατροπή αυτή, απαιτείται η συσπείρωση ενός μεγάλου ποσοστού του λαού, σε μία νέα πολιτική πρόταση, που θα την υποστηρίξει.
Αυτό, λοιπόν, που προέχει να απαντηθεί, είναι το ερώτημα: Ποια είναι τα χαρακτηριστικά της πολιτικής πρότασης που θα μπορούσε να ικανοποιήσει την επιθυμία ενός μεγάλου μέρους της ελληνικής κοινωνίας; Και ποιος θα μπορούσε να είναι ο φορέας που θα την κάνει;
Α. Απαιτούμενα χαρακτηριστικά της «νέας» πολιτικής πρότασης. (Ας αποκαλέσουμε, χάριν συντομίας, «νέα» την πολιτική πρόταση που θα μπορούσε να ικανοποιήσει την επιθυμία του μεγαλύτερου μέρους της Ελληνικής κοινωνίας).
1. Καμία πολιτική πρόταση δεν θα ληφθεί ως νέα, από το εκλογικό σώμα, αν τα χαρακτηριστικά της θα προβληθούν ως Δεξιά / Κεντροδεξιά ή Αριστερά / Κεντροαριστερά . Κι αυτό, διότι, τόσο η Αριστερά, όσο και η Δεξιά, έχουν χάσει την εκτίμηση του εκλογικού σώματος. Αυτό, επιβεβαιώνεται και από την πρόσφατη (Σεπτ. 2024) δημοσκόπηση της MRB.
Άρα: Η «νέα» πολιτική πρόταση, δεν πρέπει να αποσκοπεί σε ικανοποίηση Δεξιών ή Αριστερών ιδεοληψιών, καθώς αμφότερες, αποδείχθηκαν στα μάτια του λαού, απραγματοποίητες ανοησίες ή ψεύδη.
2. Αν αφαιρέσουμε, από μία πολιτική πρόταση, τη Δεξιά ή Αριστερά ιδεολογία, στο μόνο επάνω στο οποίο αυτή μπορεί να στηριχθεί, είναι η πραγματικότητα και η κοινή λογική. Δηλαδή η κάλυψη των πραγματικών αναγκών της κοινωνίας, με πρακτικό και αποτελεσματικό τρόπο, ασχέτως αν αυτός ο τρόπος προσιδιάζει προς Δεξιές ή Αριστερές ιδέες.
Άρα: Η «νέα» πολιτική πρόταση, θα πρέπει να είναι στηριγμένη επάνω στην αντιμετώπιση των πραγματικών προβλημάτων και των αιτίων που τα προκάλεσαν και τα προκαλούν, με τρόπο λογικά αποδεκτό, εφικτό και εφαρμόσιμο.
Β. Ποιος θα μπορούσε να είναι ο φορέας που θα απευθύνει στον λαό την πολιτική πρότασηπου θα μπορούσε να ικανοποιήσει την επιθυμία του μεγαλύτερου μέρους της Ελληνικής κοινωνίας, ώστε να καταστήσει τον φορέα αυτόν, Κυβέρνηση.
- Την κοινωνική αυτή επιθυμία, για μία ΝΕΑ πολιτική πρόταση, δεν μπορεί να την ικανοποιήσει κανένα από τα «κόμματα εξουσίας»,που τα έχουν εγκαταλείψει ανεπιστρεπτί, εκατοντάδες χιλιάδες ψηφοφόροι τους, όπως δείχνουν και οι πρόσφατες δημοσκοπήσεις (Σεπτ. 2024) καθιστώντας τα πολιτικά ερείπια, κάτω από το βάρος των πολιτικιών εγκλημάτων που διέπραξαν την τελευταία, ιδίως, 15ετία..
- Οι ίδιες δημοσκοπήσεις, δείχνουν πως κανένα από τα άλλα (μικρότερα) κόμματα του κοινοβουλίου, δεν μπορεί (για διάφορους λόγους το καθένα) να ωφεληθεί από τη λαϊκή δυσαρέσκεια, σε βαθμό αναγωγής του σε «κόμμα εξουσίας». Αλλά, ο λαός δεν χρειάζεται έναν ακόμη κομπάρσο στο Κοινοβούλιο. Χρειάζεται και θέλει έναν πρωταγωνιστή που θα αλλάξει το χιλιοπαιγμένο έργο.
- Τα εκτός κοινοβουλίου κόμματα, το μόνο στο οποίο στοχεύουν, είναι η επίτευξη του ποσοστού εισόδους τους στη Βουλή (3%), δηλαδή κόπτονται για να γίνουν κομπάρσοι στο ανούσιο έργο του Κοινοβουλίου και τα κακώς κείμενα. Αλλά, ο λαός δεν χρειάζεται έναν ακόμη κομπάρσο στο Κοινοβούλιο. Χρειάζεται και θέλει έναν πρωταγωνιστή, που θα αλλάξει το χιλιοπαιγμένο έργο.
***
Από τα παραπάνω, προκύπτει πως από τα κόμματα, μεγάλα και μικρά (και τους οπαδούς τους) δεν μπορούμε να περιμένουμε, παρά μόνο το απολύτως τίποτα.
Ο μόνος χώρος που μένει να διερευνηθεί, μήπως και εμπεριέχει την απαιτούμενη (σε ποσότητα) δύναμη σχηματισμού ενός φορέα ικανού να διεκδικήσει και να κερδίσει, νόμιμα, την κυβερνητική εξουσία της χώρας, προκειμένου να αλλάξει το χιλιοπαιγμένο και καταστροφικό έργο του πολιτικού κατεστημένου, είναι ο χώρος των απεχόντων από τις εκλογές και ιδίως ο χώρος των απεχόντων συνειδητά από τις εκλογές.
- Οι απέχοντες συνειδητά από τις εκλογές (παράγων αγνώστου μεγέθους) διαιρεμένοι σε ομάδες και ομαδούλες, αδυνατούν, μέχρι στιγμής, να δημιουργήσουν μια συσπείρωση, ώστε να καταμετρήσουν τη δύναμη τους και να διαπιστώσουν αν μπορούν ή δεν μπορούν να επηρεάσουν την εξέλιξη των πραγμάτων, ακόμη και να αποτελέσουν κυβερνητική λύση.
- Παρ’ όλα’ αυτά, η πρωτοβουλία των συγγενών των θυμάτων του εγκλήματος των Τεμπών, που (στην ουσία) απαιτούν (διότι δεν βρίσκουν) Δικαιοσύνη, εξ αιτίας της κατάληψης του κράτους από την διεφθαρμένη κομματοκρατία που μολύνει τα πάντα με τον ιό της διαφθοράς, έχει συγκεντρώσει 1,5 εκατ. υπογραφές. Μάλιστα, κατά μία εκτίμηση, σ’ ένα μεγάλο μέρος αυτών των πολιτών, οφείλεται η απότομη αύξηση (κατά 1,5 εκατ. περίπου) των «απεχόντων» από τις Ευρωεκλογές του Ιουνίου του 2024, που έχει προκαλέσει τεκτονικό σεισμό στο σάπιο πολιτικό κατεστημένο, με εμφανή τα αποτελέσματα του σεισμού αυτού, τα τεκταινόμενα στο εσωτερικό όλων των «κομμάτων εξουσίας».
- Αν, όντως, αυτή η εκτίναξη της αποχής, οφείλεται σ’ αυτούς τους πολίτες, (καμία σχετική δημοσκόπηση δεν υπάρχει) τότε έχουμε μπροστά μας τη γέννηση (εν αγνοία του) ενός γνήσιου λαϊκού πολιτικού Κινήματος (έξω από κόμματα και κομματικές περιχαρακώσεις) ικανού να δημιουργήσει (με τον όγκο του) προϋποθέσεις ανατροπής του σάπιου κατεστημένου.
Η κ. Καρυστιανού που, με την καθ’ όλα αξιοπρεπή και καθαρή στάση της έχει αναδειχθεί σε ηγετική λαϊκή μορφή, καλείται (από την εξέλιξη των πραγμάτων) να αποφασίσει αν (παράλληλα με την ανίχνευση των δικαστικών μέσων που ήδη ακολουθεί ο Σύλλογος) είναι διατεθειμένη να ανιχνεύσει αν οι πολίτες που υποστηρίζουν τον αγώνα της, διακατέχονται από «βούληση ξηλώματος» του σάπιου πολιτικού κατεστημένου, (δηλαδή της Δεξιάς και Αριστεράς κομματοκρατίας) ώστε να ανοίξει ο δρόμος και για την ομαλή λειτουργία της Δικαιοσύνης.
Εξ άλλου, η εν λόγω ανίχνευση, μπορεί να γίνει σχετικά εύκολα και γρήγορα.
Η ανίχνευση της βούλησης των υποστηρικτών του αγώνα της κ. Καρυστιανού, είναι απαραίτητη και για έναν ακόμη, σοβαρό λόγο: Αν αποτύχει η (δια της νομικής οδού) διεκδίκηση του αιτήματος για την άρση ασυλίας των πολιτικών, (κάτι το οποίο, έγκυροι νομικοί θεωρούν βέβαιο, καθώς το πολιτικό κατεστημένο είναι το ίδιο που νομοθετεί και δικάζει) τότε ο μόνος δρόμος που θα μένει για την άρση ασυλίας των πολιτικών, θα είναι το ξήλωμα του σάπιου πολιτικού κατεστημένου από την Εξουσία και η αντικατάσταση του, ώστε να ανοίξει ο δρόμος και για την ομαλή λειτουργία της Δικαιοσύνης, που θα επιτρέψει την έλευση της Νέμεσης και για το «έγκλημα των Τεμπών».
* «Σημαντικό μέρος», θεωρείται εδώ, ποσοστό άνω του 30% επί του συνόλου του εκλογικού σώματος, δηλαδή, περί τα 3 εκατ. πολίτες.
