Επανέρχονται τα σενάρια για πρόωρες εκλογές. Συζητείται το ζήτημα παρά τις διαψεύσεις και οι δημοσκοπήσεις φανερές και μυστικές είναι στο επίκεντρο του ενδιαφέροντος των πολιτικών επιτελείων. Ο Κ. Μητσοτάκης νοιώθει έντονα τον πειρασμό γιατί γνωρίζει πως ίσως δεν υπάρξουν καλύτερες μέρες. Ο υπολογισμός είναι απλός: Η διαφορά με την αντιπολίτευση είναι ασφαλής, «ανοίγει» την οικονομική δραστηριότητα, έρχεται ο τουρισμός από 14 Μάη, ο εμβολιασμός έχει μπει σε ένα λούκι και μέχρι τον Ιούνιο αναμένεται να έχουν «εξασφαλιστεί» πρώτα οι τουριστικοί προορισμοί και έπειτα ένα μέρος του πληθυσμού. Όλα αυτά θα προπαγανδιστούν από τα ΜΜΕ και τη Ν.Δ. σαν κάποια έξοδο στην κανονικότητα, έξοδο από το τούνελ και θα υποσχεθούν ότι έρχονται λεφτά κι από Ε.Ε. (τα περίφημα 37 έως 51 δισ.). Για τα οποία υποβάλλαμε έκθεση στα ευρωενωσιακά όργανα, μας συνεχάρησαν για τον φάκελο που παρουσιάσαμε, αλλά το θέμα παραπέμπεται για αποφάσεις τον Σεπτέμβριο. Έτσι με μια χαλάρωση των μέτρων, ένα άνοιγμα όπως-όπως, εξετάσεις πανελλήνιες, κάποια επιδόματα, φαινομενικά μια ανάπαυλα με την Τουρκία μέχρι τον Ιούνιο και πάρα πολλές υποσχέσεις, δεν αποκλείεται ο Ιούλης να είναι εκλογικός μήνας.
Τα ατού του Κ. Μητσοτάκη για ένα τέτοιο σενάριο βρίσκονται στο ότι φαίνεται πιο αξιόπιστος από την αντιπολίτευση του ΣΥΡΙΖΑ και προσωπικά από τον Αλ. Τσίπρα, δεν αισθάνεται μια έντονη κοινωνική πίεση, και το σκηνικό που μπορεί να στήσει ίσως λειτουργήσει. Τα προβλήματα που έχει, είναι οι διαιρέσεις στον χώρο της Δεξιάς, τα εθνικά θέματα που μπορούν να οξυνθούν ανά πάσα στιγμή, μια έξαρση της πανδημίας που δημιουργήσει προβλήματα και βεβαίως –αρκετά σημαντικό– τι έχουν στο μυαλό τους για τις εξελίξεις οι πρεσβείες ΗΠΑ, Γερμανίας, Γαλλίας και Ισραήλ. Μπορεί ο Κ. Μητσοτάκης να βγάλει τη «δουλειά» στη συνέχεια ή να θέλουν ένα κόντεμά του ώστε να προκύψει ένα σχήμα συνεργασίας στη διακυβέρνηση, που στην αναμπουμπούλα θα ψηφίζει συμφωνίες και διευθετήσεις ιδίως για τον διαμοιρασμό Αιγαίου και Α. Μεσογείου και για τον τρόπο μοιρασιάς-αξιοποίησης του πακέτου χρημάτων από την Ε.Ε. Στα θέματα αυτά δεν είναι εύκολη μια εκτίμηση γιατί βρισκόμαστε σε μια ιδιαίτερη φάση εκτύλιξης μιας νέας αμερικανικής πολιτικής στην περιοχή και υπάρχει ένας αναβρασμός στις κυριότερες ευρωπαϊκές πρωτεύουσες. Για παράδειγμα το εξοπλιστικό πρόγραμμα και οι αντίστοιχες παραγγελίες που πρέπει να «κλείσουν» τον Ιούνη είναι ένας πονοκέφαλος με πολλές αναταράξεις. Αν έρθει γρήγορα η επικύρωση ορισμένων συμφωνιών με τη «Β. Μακεδονία» αυτές θα περάσουν εντός Βουλής αλλά με συνδρομή ψήφων του ΣΥΡΙΖΑ και ίσως με απώλειες από την πλευρά της Ν.Δ. που θα χαλάσουν την εικόνα. Τέλος όσοι κινούν νήματα για σκάνδαλα-προειδοποιήσεις μπορούν εύκολα να ανάψουν εστίες που χαλάνε κι αυτές την εικόνα.
Σε περίπτωση που δεν ελέγχει με ασφάλεια το κόμμα του ο Κ. Μητσοτάκης και δεν έχει την ισχυρή στήριξη στο πρόσωπό του, τουλάχιστον από τις ΗΠΑ, δεν μπορεί να προχωρήσει σε έναν εκλογικό «αιφνιδιασμό» χωρίς κόστος. Είναι χρεωμένος ως πολιτικός με φιλοευρωπαϊκό προσανατολισμό (πράσινη ανάπτυξη, δηλαδή Γερμανία – αεροπλάνα Ραφάλ, δηλαδή Γαλλία) αλλά η αμερικανική σκιά πάνω στην Ευρώπη και ιδιαίτερα στην περιοχή μας είναι ιδιαίτερα πιεστική. Δεν μπορεί να το αγνοεί ο Κ. Μητσοτάκης κι ούτε να το αφήσει εντελώς στα χέρια του Ν. Δένδια. Απλούστατα γιατί αν πάει σε πρόωρες που δεν βγάλουν μια κυβέρνηση Μητσοτάκη, η πρόταση που θα παίξει θα είναι να υποδειχθεί άλλο πρόσωπο από τη Ν.Δ. (που θα είναι πρώτο κόμμα) ώστε να γίνει κυβέρνηση συνεργασίας. Βέβαια ο Μητσοτάκης θα φωνάζει για νέες εκλογές αλλά δεν θα είναι ο αποκλειστικός διαχειριστής του πολιτικού παιχνιδιού. Στις 7 Ιουλίου η Ν.Δ. κλείνει δύο χρόνια διακυβέρνησης. Όμως στις 4 Ιουλίου όλη η αφρόκρεμα της χώρας θα παρελάσει στην αμερικάνικη πρεσβεία για μια χειραψία και μια φωτογραφία με τον κυβερνήτη Πάιατ…
