Περί αλλαγής φύλου αλλά όχι αλλαγής κατάστασης…
Με εξαιρετική προχειρότητα και ελαφρότητα προωθείται η εναρμόνιση της ελληνικής νομοθεσίας με όσα ισχύουν στις κυριότερες χώρες της Ε.Ε. σχετικά με τα διεμφυλικά άτομα. Με δύο μόνο προϋποθέσεις, να έχει συμπληρωθεί το 15ο έτος της ηλικίας και να μην είναι έγγαμο το άτομο, χωρίς κανένα άλλο προαπαιτούμενο ή στήριξη, με μια απλή αίτηση γίνεται η αλλαγή του φύλου.
Ο χειρισμός του όλου θέματος, δεν μοιάζει να είναι η προστασία ενός έστω μικρού τμήματος του πληθυσμού που έχει κάποια ιδιαιτερότητα λόγω γονιδιακών κοινωνικών ή ψυχολογικών παραγόντων, γίνεται με αυθαίρετη γενίκευση και προσπάθεια να καταστεί ως βασικό θέμα της πολιτικής ατζέντας με το οποίο η κυβέρνηση θα πάρει εύσημα «προοδευτικότητας», απομονώνοντας τις συντηρητικές πολιτικές δυνάμεις.
Πίσω από τον φτηνιάρικο και πολιτικάντικο χειρισμό του θέματος (αγοραπωλησία άρθρων για να ψηφίσουν και οι ΑΝΕΛ έστω επί της αρχής το νομοσχέδιο) υπάρχει η προσπάθεια διοχέτευσης της ιδεολογίας του «αυτοπροσδιορισμού» με βάση το πώς νοιώθει ένα άτομο, έξω, πάνω και πιθανά σε αδιαφορία προς τις κοινωνικές και βιολογικές προϋποθέσεις.
Άλλωστε η κυβέρνηση –κι όσοι ένθερμα υπεραμύνονται του νομοσχεδίου δηλαδή Ποτάμι, ΠΑΣΟΚ κόκ– υποστηρίζουν «ταυτότητα φύλου νοείται ο εσωτερικός και προσωπικός τρόπος με τον οποίον το ίδιο το πρόσωπο βιώνει το φύλο του, ανεξάρτητα από το φύλο που καταχωρίστηκε κατά τη γέννησή του με βάση τα βιολογικά του χαρακτηριστικά» (από το νομοσχέδιο του υπουργείου Δικαιοσύνης για τη «νομική αναγνώριση της ταυτότητας φύλου»). Πρόκειται για ορισμό άκρως υποκειμενικό και αντιεπιστημονικό που αποχωρίζει τελείως την βιολογική από την κοινωνική ταυτότητα. Αυτή η ρευστοποίηση συντάσσεται απολύτως με την μετανεωτερική αντίληψη και τον αστικό ατομικιστικό δικαιωματισμό.
Παρόλα αυτά υπάρχει μια επιτυχία της επικοινωνιακής ομάδας του Μαξίμου στον τομέα αυτό. Μια χώρα να ασχολείται με το ζήτημα της αλλαγής φύλλου και όχι με άλλα σοβαρά και κρίσιμα ζητήματα. Για παράδειγμα το δημογραφικό είναι πολύ σοβαρότερο, πολύ πιο κρίσιμο, αλλά για αυτό δεν νοιάζονται καθόλου. Άλλωστε όπως δηλώνουν διάφοροι φωστήρες του δικαιωματισμού αυτό θα λυθεί από τους μετανάστες με τους οποίους θα συνυπάρξουμε…
Η «αγοραπωλησία» γύρω από τέτοια ζητήματα στους διαδρόμους της Βουλής, ο συγκερασμός απόψεων για ψηφιστεί το νομοσχέδιο και η προχειρότητα που αναφέραμε, έχουν εγείρει πολλές αντιθέσεις και τριβές. Η εκκλησία δίνει το «παρών», το ΚΚΕ καταψηφίζει, η Χ.Α. ανασύρει σκοταδιστικές θεωρίες, η Ε.Κ. επιφυλάσσεται, οι οργανώσεις της ΛΟΑΤ κοινότητας και οι διεμφυλικοί δεν είναι ικανοποιημένοι. Το σχέδιο νόμου γράφεται και γίνονται προσθαφαιρέσεις μέχρι την τελική μορφή που θα πάρει. Και η ζωή συνεχίζεται… χωρίς αλλαγή της κατάστασης. Με μια χώρα που γκριζάρει και μια κοινωνία που ρευστοποιείται. Κι αυτό αρχίζει να περνά στα ψιλά όταν μεγεθύνονται άλλα θέματα όπως το συγκεκριμένο της αλλαγής φύλου με απλή αίτηση…
Ν.Ρ.
