Πολλοί πολιτικοί και διανοούμενοι θέλουν να επιδείξουν πνεύμα «ρεαλισμού», ανασκευάζοντας τους χάρτες, την ιστορία και αποδεχόμενοι τελικά πως μέσα από διαπραγματεύσεις πιθανόν να χρειαστεί να «δώσουμε» κάτι (μικρό ή μεγάλο) από την κυριαρχία της χώρας όπως αυτή καθορίστηκε με διεθνείς συμφωνίες εδώ και εφτά ή περισσότερες δεκαετίες.
Η κρατική υπόσταση του ελληνισμού υπήρξε μικρότερη από την πραγματική εμβέλειά του και καθορίστηκε από τον εθνικοαπελευθερωτικό αγώνα ενάντια στην Οθωμανική Αυτοκρατορία, τους Βαλκανικούς πολέμους, τη συμμετοχή στον Α’ Παγκόσμιο Πόλεμο, τη Μικρασιατική Καταστροφή, την κατοχή της χώρας από τις δυνάμεις του Άξονα, τον απελευθερωτικό αγώνα του ‘40-‘44 και μετά την επέμβαση των Άγγλων και των Αμερικάνων. Το 1948 εντάσσονται τα Δωδεκάνησα στην Ελλάδα. Στις προηγούμενες δεκαετίες και την δεκαετία του ‘50 το αίτημα της Ένωσης της Κύπρου με την Ελλάδα είχε παλλαϊκό χαρακτήρα. Ο ελληνισμός επομένως δίκαια χαρακτηρίστηκε ως αντιστασιακό έθνος, παρόλο που τμήματά του ακόμα μέχρι τις μέρες μας δέχθηκαν μεγάλους διωγμούς και ταπεινώσεις της εθνικής περηφάνιας. Σεπτεμβριανά το ‘55 στην Κωνσταντινούπολη, γεγονότα στη Σμύρνη, εισβολή στην Κύπρο και κατοχή του 40% από τούρκικα στρατεύματα, Ίμια 1996 και πρόσφατα νέα κλιμάκωση της επιθετικότητας ενάντια στην Ελλάδα και την κυριαρχία της.
Το σύμπλεγμα νήσων της Μεγίστης ή Καστελλόριζου δέχεται μια αφόρητη πίεση, ψυχολογική και στρατιωτική, και στρατηγικός στόχος της Τουρκίας είναι η ακύρωση της ελληνικής κυριαρχίας στα νησιά αυτά. Γιατί όχι και η στρατιωτική τους κατάκτηση.
Όταν ένας διαπρεπής καθηγητής πανεπιστημίου και σύμβουλος του υπουργείου Εξωτερικών δηλώνει ότι το Καστελλόριζο είναι πιο κοντά στην Τουρκία παρά στην Ελλάδα, αποκόπτοντας το από τα Δωδεκάνησα με το «έτσι θέλω», δίνει ουσιαστικά πατήματα στην άλλη πλευρά να «κλειδώσει» το Καστελλόριζο και τα άλλα 13 ελληνικά νησιά του συμπλέγματος. Με αυτές τις δηλώσεις, και βέβαια με την απειλή των όπλων, η Τουρκία αποκτά χώρο να προσπαθεί να επιβάλλει την κυριαρχία της σε όλη την περιοχή.
Να το πούμε καθαρά: Τη στιγμή αυτή το Καστελλόριζο είναι ένας ακριτικός προμαχώνας της Ελλάδας και πρέπει να στηριχθεί σαν τέτοιος με όλους τους τρόπους. Κινδυνεύει άμεσα από τη στρατιωτική μηχανή της Τουρκίας και τη νέο-οθωμανική επέκταση.
Το Καστελλόριζο από την αρχαιότητα κατοικήθηκε από ελληνικά φύλλα (Δωριείς) και ανέπτυξε λόγω της θέσης του σχέσεις με τη γύρω περιοχή. Οι Ρωμαίοι το χρησιμοποίησαν, στη συνέχεια πέρασε στο Βυζάντιο, γνώρισε την κατάκτηση των Ναϊτών Ιπποτών και αργότερα των Καταλανών. Έπειτα ήρθαν οι Οθωμανοί, για να συνεχίσουν οι Γάλλοι, οι Ιταλοί και οι Άγγλοι. Ισοπεδώθηκε πολλές φορές αλλά δεν εξαφανίστηκε!
Σε όλη τη νεώτερη ιστορία, το Καστελλόριζο δεν έχασε ποτέ την ελληνικότητά του, τον ορθόδοξο θρησκευτικό χαρακτήρα, έζησε πολλές δημογραφικές αιμορραγίες, γνώρισε πολλούς κατακτητές, πήρε μέρος σε όλους τους αγώνες του ελληνικού λαού για λευτεριά και ανεξαρτησία.
Το Καστελλόριζο δεν είναι ένα τουριστικό αξιοθέατο, μια ωραία καρτ ποστάλ. Δεν είναι τύποις ελληνικό, χωρίς καμιά «επήρεια» όπως λένε, ούτε το μέλλον του είναι να γίνει μια τουρκική νησίδα.
Αυτή τη στιγμή το Καστελλόριζο χρειάζεται ολόκληρη την Ελλάδα στο πλάι του μαζί με την απόφαση να μην περάσει ένας νέος Αττίλας από εκεί. Τόσο απλά και ξεκάθαρα.
Το Καστελλόριζο είναι μια κόκκινη γραμμή για την Ελλάδα και σαν τέτοια πρέπει να διαμηνυθεί προς όλες τις κατευθύνσεις. Πρώτα απ’ όλα σε όποιους νομίζουν ότι έχει ήδη χαθεί. Προς όλους αυτούς που μπορεί να το προσφέρουν προς συνεκμετάλλευση με την Τουρκία (ελληνική σημαία επί της νήσου, καμία «επήρεια», ελληνοτουρκικές τουριστικές επιχειρήσεις). Προς τις Μεγάλες Δυνάμεις που σφυρίζουν αδιάφορα αλλά και όλες τις χώρες που βλέπουν το τι γίνεται χωρίς να βγάζουν άχνα (ισλαμικές χώρες, φιλοτουρκικές, ευρωπαϊκές κ.ά.).
Το Καστελλόριζο –όπως και πολλά άλλα ελληνικά νησιά– σήμερα κινδυνεύει. Η Ελλάδα ολόκληρη πρέπει να το αγκαλιάσει. Να το στηρίξει. Να κάνει πιο έντονη την παρουσία της και τους δεσμούς της με όλο το σύμπλεγμα των νησιών του Καστελλόριζου.
Οι ίδιοι οι κάτοικοι μας το ζητούν. «Αν θέλουμε να λέμε ότι αγαπάμε την Ελλάδα και το Καστελλόριζο, η πραγματική στήριξη αυτή τη στιγμή θα έρθει με τους Έλληνες και ξένους που θα αποφασίσουν να έρθουν στο νησί τώρα. Εμείς θα είμαστε εδώ!»
