Υπό τον βαρύγδουπο τίτλο «Εθνικό Σχέδιο Διαχείρισης Δημόσιων Συναθροίσεων», παρουσιάστηκαν την Πέμπτη 21/1, τα βασικά σημεία του νέου δόγματος του υπουργείου Προστασίας του Πολίτη για την αντιμετώπιση των συναθροίσεων, από τον αρμόδιο υπουργό κ. Χρυσοχοΐδη, που εξειδικεύει και βαθαίνει προηγούμενους νόμους της κυβέρνησης. Βασικές προβλέψεις του σχεδίου είναι η θέσπιση ενός πρωτοκόλλου βάση του οποίου η ΕΛΑΣ θα κρίνει την επικινδυνότητα μια συνάθροισης, βασισμένη στο μέγεθος, τον τόπο διεξαγωγής της, καθώς και στην εκτίμηση τρωτότητάς της από βίαιες ομάδες, αποφασίζοντας στη συνέχεια τον τρόπο αντιμετώπισής της, με προληπτικές προσαγωγές υπόπτων, χωρικό περιορισμό των συγκεντρωμένων ή καταστολή και διάλυσή της. Επίσης στο νομοσχέδιο περιλαμβάνεται η δημιουργία μιας πλατφόρμας «συνεργασίας» της αστυνομίας και των διοργανωτών της συγκέντρωσης, καθώς επίσης και ένα πλαίσιο «προστασίας» των δημοσιογράφων και των φωτορεπόρτερ από τυχόν επιθέσεις, που παρά τις διαβεβαιώσεις του υπουργού είναι λογικό να λαμβάνεται ως προσπάθεια ελέγχου της ελευθεροτυπίας αλλά και άκρως ειρωνική πρόβλεψη απέναντι στους δεκάδες δημοσιογράφους και φωτορεπόρτερ που τα τελευταία χρόνια υπήρξαν θύματα της αστυνομικής αυθαιρεσίας.
Βέβαια η ΕΛΑΣ, άλλοτε με την ανοχή άλλοτε με σαφείς εντολές της πολιτικής ηγεσίας και του κ. Χρυσοχοίδη προσωπικά, έχει δείξει δείγματα γραφής μέσα στην περίοδο της πανδημίας. Η αστυνομοκρατία που επιβλήθηκε κυρίως στις μεγάλες πόλεις, είχε διακοσμητικό χαρακτήρα ως προς την ουσιαστική αποτροπή του συνωστισμού και ελέγχου εφαρμογής των μέτρων κοινωνικής αποστασιοποίησης (π.χ. ΜΜΜ, εργασιακοί χώροι κ.α.) και πολύ περισσότερο υπήρξε εργαλείο φρονηματισμού, εξαντλώντας την αυστηρότητά της απέναντι σε συγκεκριμένες κοινωνικές ομάδες (νεολαία) και ελέγχου του δημόσιου χώρου, μέσω της απαγόρευσης συναθροίσεων που ξεκίνησε από την επέτειο του Πολυτεχνείου και διευρύνεται αυθαίρετα μέχρι και σήμερα όπως φάνηκε στις πρόσφατες φοιτητικές κινητοποιήσεις που αντιμετώπισαν την καταστολή της ΕΛΑΣ.
Η διεύρυνση και νομιμοποίηση αυτών των αυθαιρεσιών φαίνεται να είναι ένας από τους στόχους της κυβέρνησης, το οποίο θέλει να διευρύνει τα θεσμικά όρια των παρεμβάσεων της αστυνομίας στο δημόσιο χώρο, ερμηνεύοντας κατά το δοκούν τις συνταγματικές προβλέψεις, αποφασίζοντας προληπτικά για τη θωράκιση του πολιτικού συστήματος απέναντι σε κοινωνικά ξεσπάσματα που θα έρθουν στο μέλλον, και θα είναι αποτέλεσμα της, ολοένα και μεγαλύτερης, συμπίεσης της κοινωνίας,
Βέβαια το δικαίωμα της συνάθροισης και της διαμαρτυρίας δεν καταστέλλεται με νόμους αλλά κρίνεται πάντα από τον συσχετισμό δύναμης που διαμορφώνεται σε επίπεδο κοινωνίας τη δοσμένη στιγμή. Αυτό που φαίνεται να επιδιώκεται απ’ το υπουργείο Προ.Πο., όπως δείχνουν και μια σειρά άλλες κινήσεις (σώμα αστυνόμευσης ΑΕΙ, εξοπλισμός ΕΛΑΣ κ.ά.) είναι να εμπεδωθεί ένα κλίμα αστυνομοκρατίας, που σε καμιά περίπτωση δεν εγγυάται την ασφάλεια των πολιτών, πόσο δε μάλλον την κοινωνική ειρήνη. Αντιθέτως επιδιώκει να επενδύσει στα συντηρητικά αντανακλαστικά μερίδας του κοινωνικού σώματος, και κυρίως στον στενό πυρήνα του εκλογικού σώματος του κυβερνόντος κόμματος. Πίσω από την πυγμή και την αποφασιστικότητα, η κυβέρνηση κρύβει το έλλειμμα αποτελεσματικότητάς της, κρύβει την αδυναμία της να επιλύσει τα βασικά προβλήματα με τα οποία έρχεται αντιμέτωπη η κοινωνία. Όσο αυτά δεν επιλύονται τόσο οι διάφοροι χρυσοχοϊδηδες θα επιστρατεύουν την ισχύ των ΜΑΤ για να αποφύγουν τη δυσαρέσκεια της κοινωνίας.
